Την Κυριακή 16 Ιουλίου 2023, ένα μυστηριώδες ογκώδες αντικείμενο στο μέγεθος ενός μικρού αυτοκινήτου σύρθηκε στην ξηρά από ένα ζευγάρι στη Δυτική Αυστραλία. Το Greenhead, μια πόλη που παλαιότερα ήταν γνωστή για τα αγριολούλουδα και τις παρθένες παραλίες της, περιβάλλεται τώρα από ένα διεθνές μυστήριο.
Οι θεωρίες σχετικά με την ταυτότητα του αντικειμένου έχουν "πάρει φωτιά" στο Internet - ένα κομμάτι διερχόμενου διαστημικού οχήματος, κομμάτι από τάνκερ, τμήμα της πτήσης 370 της Malaysia Airlines, που χάθηκε πάνω από τον Ινδικό Ωκεανό το 2014 κ.α.
Το αντικείμενο φυλάσσεται τώρα σε ασφαλή αποθήκη για περαιτέρω διερεύνηση. Η Αυστραλιανή Διαστημική Υπηρεσία έγραψε στο Twitter: «Το αντικείμενο θα μπορούσε να είναι από ένα ξένο διαστημικό όχημα εκτόξευσης και επικοινωνούμε με παγκόσμιους ομολόγους που μπορεί να είναι σε θέση να παρέχουν περισσότερες πληροφορίες».
Ο μηχανικός της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας, Αντρέα Μπόιντ, λέει ότι οι ειδικοί πιστεύουν τώρα ότι είναι ένα κομμάτι κινητήρα από έναν ινδικό πύραυλο και θα μπορούσε να είναι ηλικίας έως και 20 ετών, σύμφωνα με συνέντευξη στην Australian Broadcasting Corporation. Αυτοί οι πύραυλοι έχουν χρησιμοποιηθεί σε περισσότερες από 50 αποστολές από τη δεκαετία του 1990.
Ο Τζον Κρασίδης, ειδικός στα διαστημικά σκουπίδια στο Πανεπιστήμιο του Μπάφαλο στη Νέα Υόρκη, συμφωνεί με αυτό το συμπέρασμα. «Νομίζω ότι είναι μια αρκετά ασφαλής υπόθεση σε αυτό το σημείο», λέει. «Δεν φαινόταν να έχει σημάδια καψίματος, οπότε μάλλον δεν έφτασε καν στο διάστημα».
Ένας χρήστης του Reddit δημοσίευσε δίπλα-δίπλα εικόνες, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι προέρχονται από το τρίτο στάδιο του συστήματος πυραύλων Polar Satellite Launch Vehicle της Ινδίας, αν και οι ειδικοί διστάζουν να το σχολιάσουν.
Μερικές εκτοξεύσεις πυραύλων αποτυγχάνουν και πέφτουν στον ωκεανό. Σε επιτυχημένες εκτοξεύσεις, μια ποικιλία κινητήρων μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να φέρει έναν πύραυλο σε τροχιά, αλλά απορρίπτονται πριν το σκάφος φτάσει στο διάστημα (κανείς δεν μπορεί να πει ακόμα τι μπορεί να ισχύει για αυτήν την περίπτωση). Συνήθως αυτά τα συντρίμμια πέφτουν στον ωκεανό και θα πρέπει να ανακτηθούν από όποιον τα εκτόξευσε. Το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για τις Υποθέσεις του Διαστήματος του 1966 υπαγορεύει ότι κάθε έθνος είναι υπεύθυνο για τα δικά του απόβλητα που σχετίζονται με το διάστημα. Αλλά η συνθήκη είναι μάλλον ξεπερασμένη σε αυτό το σημείο και είναι εδώ και καιρό ξεκάθαρο ότι δεν επιλέγει κάθε χώρα τον εαυτό της. Πολλά από τα διαστημικά σκουπίδια που επιστρέφουν στη Γη δεν υπόκεινται σε κανόνες, λέει ο Κρασίδης.
Η μεγαλύτερη ανησυχία, σύμφωνα με τον Κρασίδη και μια χορωδία άλλων ειδικών, είναι η συνεχώς πολλαπλασιαζόμενη μάζα διαστημικών απορριμμάτων που φθάνουν στην πραγματικότητα σε τροχιά. Η NASA παρακολουθεί αυτήν τη στιγμή περίπου 47.000 αντικείμενα στο διάστημα γύρω από τη Γη. «Και μεγαλώνει», λέει ο Κρασίδης.
Αυτό θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει σε ένα είδος σεναρίου καταστροφής τροχιάς, γνωστό ως σύνδρομο Kessler, που προτάθηκε από τον επιστήμονα της NASA Donald J. Kessler στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Όσο περισσότερα αντικείμενα υπάρχουν σε τροχιά, τόσο πιο πιθανές είναι οι συγκρούσεις. Όταν τα αντικείμενα συγκρούονται, σπάνε σε πολλά περισσότερα, μερικές φορές μη ανιχνεύσιμα, κομμάτια, τα οποία μπορούν να κινούνται με 17.000 μίλια την ώρα. Ο Κέσλερ ανησυχούσε ότι τελικά η τροχιά της Γης θα βουλώσει τόσο πολύ με διαστημικά σκουπίδια που θα είναι αδύνατη η εκτόξευση νέων δορυφόρων, από τους οποίους εξαρτώνται τα οικονομικά, ιατρικά και άλλα συστήματα επικοινωνιών μας.
«Αν το σύνδρομο Kessler γίνει πραγματικότητα, το παιχνίδι έχει τελειώσει», λέει ο Crassidis. «Και νομίζω ότι αν δεν κάνουμε τίποτα, εύκολα στα επόμενα 50 χρόνια, πιθανότατα θα είμαστε εκεί».
Όσον αφορά τον καθαρισμό της τροχιάς, "Υπάρχουν πολλές ιδέες για να απαλλαγούμε από τα διαστημικά σκουπίδια", λέει. «Δυστυχώς, τίποτα δεν είναι εφικτό σε αυτό το σημείο, ανεξάρτητα από το τι λένε οι άνθρωποι». Ο Κρασίδης ελπίζει σε μερικές φουτουριστικές μεθόδους, αλλά είναι τουλάχιστον 15 χρόνια μακριά. «Πρέπει να αφήσουμε τη σημερινή επιστημονική φαντασία να γίνει πραγματικότητα και πρέπει να αγοράσουμε αυτόν τον χρόνο».
Πίσω στη Γη, ο Κρασίδης ανησυχεί λιγότερο. Οι εκτοξεύσεις συνήθως ρίχνουν τα συντρίμμια τους πάνω από ωκεανούς ή αραιοκατοικημένες περιοχές. Και τα περισσότερα αντικείμενα που πέφτουν στη Γη από την τροχιά καίγονται, καθώς περνούν μέσα από την ατμόσφαιρα. Αυτά που περνούν - όπως το Sputnik IV, που προσγειώθηκε στο Ουισκόνσιν και το Skylab, το οποίο σκόρπισε συντρίμμια σε όλη την αγροτική Αυστραλία - δεν αποτελούν πρόβλημα ασφάλειας, στατιστικά. «Το να χτυπηθείς από κεραυνό είναι τάξεις μεγέθους πιο πιθανό από το να χτυπηθείς από ένα κομμάτι διαστημικών συντριμμιών», λέει ο Κρασίδης. «Δεν συμβαίνει συχνά».
Συνήθως, μεγαλύτερα κομμάτια διαστημικών απορριμμάτων, τα οποία παρακολουθούνται, μπορούν να κατευθύνονται προς απομακρυσμένες γωνίες του Ειρηνικού Ωκεανού, μερικές φορές γνωστά ως νεκροταφείο διαστημικών σκαφών. Η ανάσυρση από τα βάθη περιλαμβάνει πολλούς δορυφόρους, δοχεία γεμάτα με περιττώματα αστροναυτών και πιθανώς το μεγαλύτερο μέρος του Mir, του παροπλισμένου ρωσικού διαστημικού σταθμού.
Ο Μορίμπα Τζα, μηχανικός αεροδιαστημικής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, στο Austin, ανησυχεί για το τι αντιπροσωπεύει αυτή η αυξανόμενη συλλογή. «Νομίζω ότι είναι μπερδεμένο», λέει. «Είναι το status quo της εξερεύνησης του διαστήματος». Ο Τζα ασκεί αυτό που αποκαλεί «διαστημικό περιβαλλοντισμό και βιωσιμότητα» μέσα από έναν φακό παραδοσιακής οικολογικής γνώσης - και μια μακροπρόθεσμη άποψη. «Οι συμπεριφορές στη Γη και στον ωκεανό αναπαράγονται στο διάστημα», λέει, «και θα είναι εις βάρος μας».
«Οι ωκεανοί είναι μεγάλοι», προσθέτει. «Αυτή η ιδέα ότι τελικά ξεθωριάζει - είναι μια νοοτροπία ότι έχουμε κάθε δικαίωμα, αλλά και άγνοιας. Πόσες πάπιες πρέπει να προσγειωθούν σε μια λιμνούλα προτού οι άνθρωποι πουν, «Ξέρεις τι, ίσως δεν έπρεπε απλώς να βουτήξω το ποτήρι μου σε αυτήν;»».
Ο Τζα υπολογίζει ότι περίπου έξι διαστημικά αντικείμενα επιστρέφουν στην ατμόσφαιρα καθημερινά και πολλά επιστρέφουν πέρα από τον ανθρώπινο έλεγχο. Καθώς εκτοξεύουμε όλο και περισσότερα αντικείμενα, φοβάται ότι είναι θέμα χρόνου τα διαστημικά σκουπίδια, είτε καθώς εκτινάσσονται κατά την έξοδο προς το διάστημα, είτε επιστρέφοντας από το διάστημα, να επηρεάσουν τους ανθρώπους στο έδαφος με βαθύ τρόπο.
Ευτυχώς, τα όχι εντελώς μυστηριώδη διαστημικά σκουπίδια που ξεβράστηκαν στην Αυστραλία, μαζεύτηκαν χωρίς σωματικές βλάβες - παρά το γεγονός ότι οι ντόπιοι συγκεντρώθηκαν για φωτογραφίες. Αν και οι αρχές προειδοποίησαν τους ανθρώπους να μην πλησιάσουν το άγνωστο αντικείμενο, ο Κρασίδης υποθέτει ότι αυτό ήταν αρκετά ακίνδυνο και θα είχε απελευθερώσει τοξικές χημικές ουσίες μόνο σε εξαιρετικά υψηλή θερμοκρασία.
Αλλά δεν έχει άγνοια για τον κίνδυνο που μπορεί να αποτελέσουν τα πεσμένα διαστημικά σκουπίδια. Προειδοποιεί, ότι αν βρείτε κάτι που πιστεύετε ότι μπορεί να προέρχεται από το διάστημα, μην το αγγίξετε. «Υπάρχουν επικίνδυνα πράγματα στους δορυφόρους», λέει ο Κρασίδης. «Οι δορυφόροι μπορούν να σε σκοτώσουν».
Το άρθρο είναι αναδημοσίευση σε ελεύθερη μετάφραση / απόδοση από το Atlas Obscura.
