Μάλλον θα πρέπει να αυξήσουμε τις εξόδους μας και τις κοινωνικές και φιλικές μας συναναστροφές, αν λάβουμε υπόψη μας τις διαπιστώσεις μίας πρόσφατης μελέτης που αναφέρει ότι οι αρμονικές σχέσεις με τους φίλους και την οικογένεια μειώνουν τον κίνδυνο εκδήλωσης νόσων σε κάθε στάδιο της ζωής μας.
Η κοινωνική και συναισθηματική απομόνωση είναι εξαιρετικά επιβαρυντική για την υγεία. Μελέτες από τη δεκαετία του 1980 έδειξαν ότι η έλλειψη αρμονικών φιλικών, οικογενειακών ή κοινωνικών δεσμών αυξάνει τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου. Η κοινωνική απομόνωση θεωρείται πλέον εξίσου επιζήμια για την υγεία με το κάπνισμα ή την παντελή έλλειψη σωματικής άσκησης.
Η έρευνα
Ενώ, οι περισσότερες μελέτες μέχρι σήμερα, είχαν επικεντρωθεί σε ανθρώπους γύρω στην ηλικία των 60 ετών, η πρόσφατη έρευνα στα τελευταία Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (Proceedings of the National Academy of Sciences) εξέτασε τους εφήβους, τους μεσήλικες και τους ηλικιωμένους.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στοιχεία από εθνικές έρευνες στην Αμερικη και σύγκριναν τη σύνδεση του πόσο καλά αισθάνονταν τα άτομα στις κοινωνικές τους σχέσεις με τους δείκτες νόσων, όπως της υψηλής πίεσης του αίματος, του δείκτη μάζας σώματος, της περίμετρου της μέσης, τα επίπεδα της C-αντιδρώσας πρωτεΐνης (είναι ένας δείκτης για την ύπαρξη φλεγμονής), και άλλα. Εξάτασαν και ανέλυσαν πολλά ερωτήματα, όπως, πόσο συχνά οι ερωτώμενοι είδαν τις οικογένειές τους, πόσο κοντά ένιωθαν στις μητέρες τους, πόσους φίλους εμπιστεύονταν και πόσο πολύ νοιαζόταν γι 'αυτούς ο /η σύζυγός τους.
Αναγνωρίζοντας ότι η κοινωνικότητα μπορεί να είναι ένα δίκοπο μαχαίρι, υπήρχαν επίσης ερωτήσεις σχετικά με το αν οι φιλίες δημιουργούν πολλές υποχρεώσεις.
Οι διαπιστώσεις
Συνολικά, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι αρμονικές κοινωνικές σχέσεις μειώνουν τον κίνδυνο να έχουμε υψηλούς δείκτες νοσογόνων καταστάσεων σε κάθε στάδιο της ζωής. Στην εφηβεία, η κοινωνική απομόνωση αυξάνει τον κίνδυνο να παρουσιάσουν τα παιδιά υψηλότερα επίπεδα C-αντιδρώσας πρωτεΐνης. Στη μέση ενήλικη ζωή, όταν οι άνθρωποι αναπτύσσουν περισσότερες κοινωνικές επαφές στο επαγγελματικό περιβάλλον και το σχολείο των παιδιών τους, οι καλές κοινωνικές σχέσεις φαίνεται να προστατεύουν από την παχυσαρκία.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η κοινωνική απομόνωση σωματοποιείται και επηρεάζει την ορμονική και μεταβολική μας λειτουργία. Η Kathleen Mullan Harris, μέλος της συγκεκριμένης ερευνητικής ομάδας, επισημαίνει ότι νιώθοντας ότι υπάρχουν άνθρωποι που μας νοιάζονται, μειώνονται οι ορμόνες του στρες όπως η αδρεναλίνη και η κορτιζόλη. Χωρίς τη συναισθηματική στήριξη και την κοινωνική αλληλεπίδραση, σημειώνει, το σώμα εκτίθεται χρονίως σε αυτές τις ορμόνες, οι οποίες αυξάνουν τους κινδύνους της υψηλής πίεσης του αίματος, της συσσώρευσης λίπους στη μέση, της εκδήλωσης διαβήτη και καρδιακών παθήσεων.
Αν όμως η μοναχικότητα μας ευχαριστεί;
Ενώ μπορεί να υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις ευτυχισμένων μοναχικών ατόμων, η Mullan Harris δε θεωρεί ότι οι περιπτώσεις αυτές είναι αρκετές για να επηρεάσουν τον κανόνα. Μια μετα-ανάλυση στο PLoS Medicine για τη σύνδεση μεταξύ των επιπέδων των κοινωνικών σχέσεων και της νοσηρότητας και θνησιμότητας αναφέρθηκε σε μία θλιβερή μελέτη που έγινε το 1945 και διαπίστωσε ότι τα βρέφη σε ορφανοτροφεία είχαν περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν, εάν δεν έχουν κοινωνικές συναναστροφές.
Το να είναι κανείς κοινωνικός δεν είναι πάντα εύκολο - ιδιαίτερα για τους ηλικιωμένους. Αλλά για όσους από εμάς μπορούμε να τροποποιήσουμε αυτόν τον παράγοντα κινδύνου, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι βλέποντας φίλους και αγαπημένους συγγενείς και έχοντας την υποστήριξη του συντρόφου μας είναι σαν να παίρνουμε το πιο θαυματουργό φάρμακο.
