Η διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας φέρνει το πολιτικό σύστημα μπροστά στην ευθύνη του να προαγάγει τις συναινετικές λειτουργίες, απαντώντας στο αίτημα κάθε υπεύθυνου, δημοκρατικού πολίτη για στοιχειώδη συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων, πέρα από ιδεολογικές διαφορές και μικροπολιτικές σκοπιμότητες.
Του ΓΡΗΓΟΡΗ ΣΑΜΠΑΝΗ*
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλαβε την ευθύνη κατά το μέρος που του αναλογεί. Πρότεινε για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα ένα πρόσωπο προερχόμενο μεν από την κυβερνώσα παράταξη, αλλά που κατ’ επανάληψη έχει ενώσει τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου.
Ο Κωνσταντίνος Τασούλας εξελέγη τρεις φορές πρόεδρος της Βουλής, λαμβάνοντας υποστήριξη από ένα ευρύ φάσμα πολιτικών δυνάμεων. Η υποψηφιότητα του για την προεδρία της Δημοκρατίας υπερβαίνει τα όρια της Νέας Δημοκρατίας και συνάδει με την απαίτηση της συνταγματικής τάξης για ευρεία πολιτική και κοινωνική αποδοχή.
Είναι ατυχές το γεγονός ότι, για λόγους που συνδέονται με μικροπολιτικές επιδιώξεις της κατακερματισμένης αντιπολίτευσης, η υποψηφιότητα Τασούλα δεν φαίνεται να συγκεντρώνει σήμερα τη διακομματική υποστήριξη που είχε συγκεντρώσει κατά το παρελθόν η υποψηφιότητά του για την προεδρία της Βουλής.
Από την πλευρά της αντιπολίτευσης επιστρατεύεται το επιχείρημα ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν τήρησε την παράδοση να υποδεικνύεται ως ΠτΔ πρόσωπο μη προερχόμενο από τον πολιτικό χώρο του κυβερνώντος κόμματος.
Δεν πρόκειται για συνταγματική επιταγή, αλλά για πρακτική που έγινε δεκτή επί σειρά ετών από τα πολιτικά κόμματα με ένα στόχο: Να διευκολυνθεί η επίτευξη πολιτικών συναινέσεων.
Αυτόν τον στόχο μπορεί να τον υπηρετήσει ο συγκεκριμένος υποψήφιος ΠτΔ. Ο Κωνσταντίνος Τασούλας μπορεί να γίνει φορέας της συναίνεσης και της διακομματικής πολιτικής συνεργασίας.
Οι πολιτικές δυνάμεις που αντιστρατεύονται την επιλογή του πρωθυπουργού, θεωρώντας ότι η αμφισβήτηση της υποψηφιότητας Τασούλα θα τους δώσει πολιτικούς πόντους, μπορεί να έχουν κάποια εφήμερα πολιτικά κέρδη στο πεδίο των εντυπώσεων. Ομως, με τη στάση τους αυτή θα προκαλέσουν ζημιά στο πολιτικό σύστημα και τους θεσμούς - την ώρα που απαιτείται να εμπεδωθεί η σταθερότητά τους.
*Οικονομολόγος, πρώην στέλεχος τραπεζών
