«Δεν είναι καθόλου δεδομένη η στήριξη της κυβέρνησης από την αντιπολίτευση» διαμηνύει ο πρόεδρος της ΝΔ Βαγγέλης Μεϊμαράκης προσπαθώντας να αρθρώσει ανεξάρτητο πολιτικό λόγο. Από την άλλη πλευρά η Αριστερή Πλατφόρμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη συνεχίζει να λέει «οχι μέχρι τέλους» στα μνημόνια στηρίζοντας παράλληλα την κυβέρνηση.
Αυτή τη ... σουρεαλιστική πολιτική σκηνή καλείται να διαχειριστεί ο Αλέξης Τσίπρας που βαρύνεται ακόμη από το άγχος της τρόϊκα και τα παδιαρίσματα του Γιάνη Βαρουφάκη. Οι εναλλαγές κομμάτωνν και προσώπων στην εξουσία έκαψαν το παλιό πολιτικό κατεστημένο και κανείς δεν μπορεί να φέρει εις πέρας αυτή την αποστολή. Πλην του Τσίπρα που απολαμβάνει υψηλή δημοτικότητα, παρά τα σοβαρά λάθη και τις κωλοτούμπες, αφού εκφράζει ακόμη τις ελπίδες ενός λαού.
Εχουμε λοιπόν μια κυβέρνηση που κατευθύνεται όχι από το κόμμα, αλλά από τη Βουλή, στην πράξη μια οικουμενική διακυβέρνηση χωρίς τη συμμετοχή των άλλων κομμάτων. Αν δεν θέλουν μια ρύθμιση δεν τηνψηφίζουν και η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιδράσει. Αποτελεί έναν γρίφο που είναι δυσεπίλητος και χρειάζεται πολιτική τέχνη για να ξεπεραστεί.
Μέχρι πότε όμως θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση; Τουλάχιστον μέχρι να κλείσει και να υπογραφεί η συμφωνία στις 18-20 Αυγούστου γιατί σε διαφορετική περίπτωση μπαίνουμε πραγματικά σε άγνωστα νερά χωρίς να αποκλείεται ούτε καν το Grexit. Χώρια οι συνέπειες και τα παρελκόμενα που οδηγούν σε καταστροφή.
Πρώτα η συμφωνια και μετά το εσωκομματικό ξεκαθάρισμα λέει ο Τσίπρας για να κλείνουν ένα-ένα τα μέτωπα και να μπει η Ελάδα σε νέα τροχιά.Είναι το μεγάλο στοίχημα του ΣΥΡΙΖΑ που θα δείξει αν η κυβέρνηση μπορεί να σταθεί ή αν θα πάει σε εκλογές. Αν θα λάμψει ή θα σβήσει το άστρο του Τσίπρα...
