Ιταλός αντάρτης ο Ρέντσι

Η Ευρωπαϊκή Ένωση κάνει λάθος, μόνο με λιτότητα πεθαίνεις, υποστηρίζει ο ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι , εξηγώντας ότι το κύριο θέμα που τον απασχολεί δεν σχετίζεται απλώς με τη συζήτηση περί ενός ευρωπαίου «υπερυπουργού οικονομικών».

«Σήμερα το θέμα δεν είναι ο υπερυπουργός, αλλά η συνολική κατεύθυνση, διότι τα τελευταία χρόνια η Ένωση ακολούθησε λάθος δρόμο», υπογραμμίζει ο ιταλός πρωθυπουργός.

Συγκρίνει τη στρατηγική που ακολούθησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες με «επενδύσεις, ανάπτυξη, τεχνολογικό εκσυγχρονισμό», με εκείνη της Ευρώπης, η οποία επέλεξε τα τελευταία οκτώ χρόνια, ως κύριο σημείο αναφοράς, «το νόμισμα, τη λιτότητα και τη δημοσιονομική πειθαρχία». Και το αποτέλεσμα στο οποίο αναφέρεται συχνά με έμφαση ο επικεφαλής της κυβέρνησης της Ρώμης είναι, ότι «σε σχέση με πριν από οκτώ χρόνια η κατάσταση στις Ηνωμένες Πολιτείες βελτιώθηκε, ενώ στην Ευρώπη επιδεινώθηκε».

Ο Mατέο Ρέντσι προσθέτει ότι «η λιτότητα δεν φτάνει και υπενθυμίζει ότι «όσες χώρες πέτυχαν ανάπτυξη στην Ευρώπη, το έκαναν παραβιάζοντας με εμφανέστατο τρόπο τους κανόνες σχετικά με το έλλειμμα», κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στην Μεγάλη Βρετανία και την Ισπανία. Πάντα σχετικά με τη λιτότητα, με ιδιαίτερα εύγλωττο τρόπο, ο ιταλός κεντροαριστερός πρωθυπουργός γράφει στο άρθρο του, ότι «αν μία θεραπεία μετά από οκτώ χρόνια δεν φέρνει αποτελέσματα, μπορούμε να μιλήσουμε για επιζήμια θεραπευτική εμμονή».

Ο Ματέο Ρέντσι τονίζει πάντως, ότι η Ιταλία θα σεβαστεί τους υπάρχοντες κανόνες και ότι οι παρεμβάσεις του οφείλονται στο ότι «οι Ιταλοί ενδιαφέρονται ειλικρινά για την Ευρώπη». Σε ό,τι αφορά το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επικεντρώνει την παρέμβασή του σε τρία σημεία, «ώστε να μπορέσει η Ευρώπη να ξαναβρεί το δρόμο της πολιτικής».

Το πρώτο αφορά μία κοινή στρατηγική για το μεταναστευτικό, η οποία «θα πρέπει να βασίζεται στη διεθνή συνεργασία, αντί για τα συρματοπλέγματα». Το δεύτερο σημείο σχετίζεται με «μία κοινή οπτική σχετικά με το χρηματιστικό σύστημα, ιδίως σε αυτήν την περίοδο μεγάλων αναταράξεων, ακόμα και για ορισμένες γερμανικές τράπεζες», όπως γράφει ο Μ. Ρέντσι. Και ως τρίτο, βασικό σημείο, υπογραμμίζει την ανάγκη να υπάρξουν κοινοί κανόνες αναφορικά με την επιλογή των υποψηφίων για την ηγεσία της Ευρώπης, αρχής γενομένης από μία ανοικτή ψηφοφορία με τη συμμετοχή των πολιτών για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

«Αν η Ιταλία δεν υψώσει την φωνή της, θα είναι αρνητικό για όλους. Αν κάποιος από εμάς λοιπόν, ζητά από τις Βρυξέλλες να δοθεί περισσότερη προσοχή στην κοινωνική πολιτική, στην ανάπτυξη, στην ευρωπαϊκή κοινωνική θητεία, στο ψηφιακό εκσυγχρονισμό, στη γραφειοκρατική απλοποίηση, δεν πρέπει να θεωρηθεί ένας απομονωμένος καταστροφέας» υπογραμμίζει, κλείνοντας ο ιταλός πρωθυπουργός.

Πολλές συνιστώσες της πολιτικής της ΕΕ θα μπορούσαν να βοηθήσουν τον Renzi στην αναζήτησή του για φίλους. Το κόμμα του, το Partito Democratico έχει γίνει η ηγέτιδα δύναμη, με πλειοψηφία βουλευτών, για τις κεντρο-αριστερές πολιτικές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αν το Partito Democratico θέλει να σφυρηλατήσει μία ακόμα ευρύτερη συναίνεση, θα μπορούσε να υπερβεί τις διαφορές του με τα ευρωπαϊκά σοσιαλιστικά κόμματα και να επιδιορθώσει τις σχέσεις του με τα πράσινα κόμματα και την ευρύτερη αριστερά που αντιτίθεται στη λιτότητα, ιδίως σε άλλες χώρες της Νότιας Ευρώπης.

Το να έρθουν αυτές οι διαφορετικές ομάδες μαζί ωστόσο, δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Και ο Renzi παρά την υπόσχεσή του, δεν έχει οικοδομήσει ακόμα μία σταθερή διεθνή φήμη. Υπό αυτήν την έννοια, μπορεί να μην υπάρξουν ακόμα σημαντικές αλλαγές στον ορίζοντα για την ευρωπαϊκή πολιτική το 2016. Αλλά κατά τα επόμενα χρόνια, ο συνασπισμός ενάντια στη λιτότητα, θα μπορούσε να δυναμώσει. Και με λίγους άλλους ηγέτες όρθιους στην Γερμανία, ο Renzi θα μπορούσε να καταλήξει να είναι αυτός που θα κινητοποιήσει την αντιπολίτευση.

Παρά το γεγονός ότι αντιμετωπίζει ανήφορο, μπορεί απλά να υπάρχει αρκετή δημόσια απογοήτευση και δυσπιστία σχετικά με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε αυτός να βγει στην κορυφή. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, η Ευρώπη βιώνει μία ανοιχτή αντίθεση με τη γερμανική πολιτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν ο Renzi και οι σύμμαχοί του είναι σε θέση να κινητοποιήσουν τις δυνάμεις τους, η ήπειρος μπορεί να έχει τελικά μία εναλλακτική ισορροπία στην εξουσία, που δεν θα ανήκει σε εθνικιστικές, ακροδεξιές και αντι-ευρωπαϊκές δυνάμεις. Τώρα, αυτό που έχει να κάνει η Ιταλία είναι να αναλάβει την οικονομική ατμομηχανή της Ευρώπης.

Πηγή:premium.paratiritis.gr