Η απροθυμία του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να επιβάλλει κυρώσεις (εκτός της εξόδου από το πρόγραμμα του F-35) αποδεικνύει ότι οι ΗΠΑ χρειάζονται την Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αν και η αντίπερα όχθη του Ατλαντικού θα προτιμούσε έχει απέναντί της κάποιον πιο "συνεργάσιμο".
Ωστόσο τα συμφέροντα της Τουρκία και των ΗΠΑ συγκρούονται τόσο στη Συρία όσο και στο Ιράν και όπου ο Ερντογάν ακολουθεί τη ρωσική πολιτική, καθώς στη μεν Συρία η Άγκυρα έχει σταματήσει να στοχεύει στην αποχώρηση του Άσαντ και εστιάζει αποκλειστικά στο ζήτημα των Κούρδων, στο δε Ιράν αναπτύσσει συνεργασίες πάντα και προς το δικό της όφελος.
Το ζήτημα των S-400 είναι ένα μόνο αγκάθι στις σχέσεις των άσπονδων συμμάχων ΗΠΑ-Τουρκίας, καθώς στις ΗΠΑ φαίνεται πως τώρα συνειδητοποιούν ότι η Άγκυρα υλοποιεί ένα μεγαλοιδεατίσμό, με στρατιωτικές βάσεις και συνεργασίες σε Μέση Ανατολή και Αφρική, και πως γενικότερα επιχειρεί να πρωταγωνιστήσει στο μουσουλμανικό κόσμο.
Οι τελευταίες δηλώσεις των ΗΠΑ (Πομπέο) δείχνουν ότι ο Ερντογάν πέτυχε το σκοπό του, και αντί για την ακύρωση της συμφωνίας για το ρωσικό αντιβαλιστικό/αντιαεροπορικό σύστημα πλέον αναγκάζει τις ΗΠΑ να συζητούν τη μη ενεργοποίησή του, κάνοντας ουσιαστικά ένα βήμα πίσω, ενώ χθες η Ουάσιγκτον του έκανε και ένα δώρο αποφυλακίζοντας και τον "τραπεζίτη" του (Ερντογάν).
Όλα αυτά δείχνουν ότι οι ΗΠΑ θέλουν την Τουρκία ακόμη ως στρατηγικό εταίρο, ενώ και η σιωπή των άλλων χωρών που έχουν F-35 στο ΝΑΤΟ αποδεικνύει τον ισχυρό ρόλο της Τουρκίας στη συμμαχία.
Το επόμενο βήμα της Τουρκίας είναι να προχωρήσει περισσότερο στο Συριακό έδαφος, αν φυσικά πάρει το "οκ" από τον Πούτιν, πιέζοντας τις ΗΠΑ προς αυτή την κατεύθυνση. Ήδη το κατάφερε αυτό μία φορά στο Αφρίν.
