Στη σύγχρονη κοινωνία υπάρχει όλο και μεγαλύτερη ποικιλομορφία όσο αφορά τον τρόπο που επιλέγουν να ζουν οι άνθρωποι. Παρ’ όλα αυτά έχει απομείνει ακόμα ένα στερότυπο, που απεικονίζει τους ανύπαντρους ή αδέσμευτους ανθρώπους ως δυστυχείς, ανεκπλήρωτους και μόνους, ίσως ακόμα και ως συναισθηματικά διαταραγμένους. Φυσικά, αυτό μπορεί να ισχύει για κάποιους. Ωστόσο δεν είναι ο κανόνας. Για την ακρίβεια, το αντίθετο είναι πιο αληθές:
Νέα σχετική έρευνα από το UC Santa Barbara δείχνει ότι οι «ελεύθεροι» άνθρωποι έχουν αυξημένη αίσθηση αυτοδιάθεσης και είναι πιθανότερο να βιώσουν μεγαλύτερη ψυχολογική ανάπτυξη και εξέλιξη από τους περισσότερους παντρεμένους ανθρώπους.
Όπως επισημαίνει η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Bella DePaulo, «έχει έρθει η στιγμή για μία πιο ακριβή απεικόνιση των άγαμων και του άγαμου βίου – μία απεικόνιση που να αναγνωρίζει τα πραγματικά δυνατά σημεία και την ανθεκτικότητα των άγαμων ανθρώπων και το τι κάνει τις ζωές τους τόσο γεμάτες νόημα».
«Η ενασχόληση με τους κινδύνους της μοναξιάς, αποκρύπτει τα βαθιά οφέλη της μοναχικότητας» τονίζει η ίδια.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, στις ΗΠΑ το 50,2% του ενήλικου πληθιυσμού ήταν άγαμο το 2014. «Ένας αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων παραμένουν ανύπαντροι κατ’ επιλογή. Και το να παραμένουν άγαμοι, τους επιτρέπει να ζουν μία καλύτερη, πιο αυθεντική και γεμάτη νόημα ζωή», όπως αποδεικνύει η μελέτη.
Άλλα ευρήματα αντικρούουν τη θεώρηση των άγαμων ανθρώπων ως απαραιτήτως πιο απομονωμένων και δυστυχισμένων. Για παράδειγμα, η έρευνα έδειξε ότι οι «ελεύθεροι» άνθρωποι εκτιμούν μία εργασία που έχει νόημα γι’ αυτούς περισσότερο απ’ ότι οι παντρεμένοι. Επίσης, οι ανύπαντυροι είναι πιο συνδεδεμένοι με τους γονείς, τα αδέρφια, τους φίλους, τους γείτονες και τους συναδέλφους τους. Άλλη έρευνα έδειξε ότι, όσο πιο ανεξάρτητος είναιν ένας άνθρωπος, τόσο λιγότερες πιθανότητες έχει να βιώνει αρνητικά συναισθήματα.
Συνολικά η νέα αυτή μελέτη, σε συνδυασμό με άλλες, υποδεικνύουν ότι οι άγαμοι άνθρωποι έχουν μία αυξημένη, συνειδητή αίσθηση της προσωπικής τους ανάπτυξης. Έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να βιώνουν συνεχόμενη ανάπτυξη και εξέλιξη καθώς περνά ο χρόνος.
Με βάση τη μελέτη η DePaulo τονίζει ότι «αυτό που έχει σημασία δεν είναι το τι κάνουν όλοι οι άλλοι ή το τί νομίζουν οι άλλοι άνθρωποι ότι θα έπρεπε να κάνουμε, αλλά εάν μπορούμε να βρουμε τις συνθήκες που ταιριάζουν σε αυτό που είμαστε πραγματικά και μας επιτρέπουν να ζούμε τις ζωές μας με τον καλύτερο δυνατό για εμάς τρόπο».
Στην ουσία τους, όλες αυτές οι έρευνες υπογραμμίζουν το ίδιο πράγμα: ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ζει κάποιος μία ζωή με νόημα και πληρότητα και να βιώνει συνεχόμενη ανάπτυξη καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Ο τρόπος που επιτυγχάνεται αυτό εξαρτάται από το ποιός είναι ο καθένας μας, τι έχει αξία για εμάς και τι αναζητούμε στην προσωπική μας ζωή και στη σχέση μας με τον κόσμο με τον οποίο διασυνδεόμαστε –είτε είμαστε μέρος μίας δεσμευτικής σχέσης, είτε ελεύθεροι.
