Στις 18 Δεκεμβρίου 2017 ανέλαβε την εξουσία μια νέα αυστριακή κυβέρνηση, αποτελούμενη από έναν συνασπισμό μεταξύ του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος (ÖVP) και του δεξιού λαϊκιστικού Κόμματος της Ελευθερίας (FPÖ). Όταν το FPÖ εισήλθε για τελευταία φορά στην κυβέρνηση, το 2000, η Αυστρία μετατράπηκε σε διεθνή παρία. Το Ισραήλ απέσυρε τον πρεσβευτή του και πολλές χώρες -συμπεριλαμβανομένων και των 14 κρατών-μελών της ΕΕ εκείνης της εποχής- επέβαλαν τότε διμερείς κυρώσεις στην κυβέρνηση της Βιέννης.
Οι λαϊκές διαμαρτυρίες στην αυστριακή πρωτεύουσα ήταν τόσο έντονες ώστε το νέο υπουργικό συμβούλιο μπόρεσε να εισέλθει και να βγει από την τελετή ορκωμοσίας μόνο μέσω υπόγειων περασμάτων. Αυτή την φορά, τόσο οι διεθνείς όσο και οι εγχώριες αντιδράσεις ήταν πολύ πιο ήπιες.
Η επιτυχία του FPÖ είναι μια υπενθύμιση ότι ο λαϊκισμός εξακολουθεί να αποτελεί μια ισχυρή δύναμη στην ευρωπαϊκή πολιτική. Στην Γερμανία, τα κέρδη του κόμματος Alternative for Germany χάλασαν την ευκαιρία της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ για μια κυβέρνηση πλειοψηφίας˙ στη Νορβηγία, η έντονη παρουσία του λαϊκιστικού Κόμματος της Προόδου τού επέτρεψε να επιστρέψει στην κυβέρνηση ως μέρος ενός συνασπισμού. Στην Ιταλία, δύο μεγάλα λαϊκιστικά κόμματα -το Κίνημα των Πέντε Αστέρων και η Λίγκα του Βορρά- ανταγωνίζονται για να ανατρέψουν την τρέχουσα κυβέρνηση στις εκλογές του προσεχούς Μαΐου.
Και στην Αυστρία, ο υποψήφιος του FPÖ, Norbert Hofer, παρά λίγο να κερδίσει την προεδρία το 2016 με 46,2% των ψήφων. Αυτό ήταν το καλύτερο αποτέλεσμα για ένα δεξιό λαϊκιστικό κόμμα στην Δυτική Ευρώπη μέχρι σήμερα. Ακόμη και όταν οι λαϊκιστές δεν είναι τόσο επιτυχείς, όπως στις ολλανδικές και στις γαλλικές εκλογές του τρέχοντος έτους, είναι σημαντικοί υποψήφιοι για την εθνική κυβέρνηση.
Σε ολόκληρη την Ευρώπη, οι λαϊκιστές δεν είναι πλέον ικανοποιημένοι από το να βρίσκονται στο περιθώριο και να παίζουν τον ρόλο των κομμάτων διαμαρτυρίας. Αντ’ αυτού, έφτασαν στο κέντρο της εθνικής πολιτικής κάνοντας αξιόπιστες προσπάθειες για πολιτική ηγεσία.
Η σχετική ηρεμία που συνοδεύει την είσοδο του FPÖ στην κυβέρνηση είναι επιπλέον ένα μέτρο για το πόσο η Ευρώπη έχει αλλάξει από το 2000. Σε σχεδόν κάθε ευρωπαϊκή χώρα υπάρχουν τώρα κόμματα με ατζέντες παρόμοιες με εκείνες του Κόμματος της Ελευθερίας.
Με τις κυβερνήσεις στην Πολωνία και την Ουγγαρία να υλοποιούν τα είδη των αυταρχικών πολιτικών που κάποτε το FPÖ ήταν ύποπτο ότι ήθελε να εφαρμόσει, όπως η παρεμπόδιση της ανεξαρτησίας των δικαστηρίων και η φίμωση κρίσιμων μέσων ενημέρωσης, δεν έχει νόημα η αντίσταση στην συμμετοχή του στη νέα αυστριακή κυβέρνηση.
Στην πραγματικότητα, το πρόγραμμα του FPÖ, το οποίο επικεντρώθηκε αρχικά στην κυβερνητική σπατάλη και στο πολιτικό αδιέξοδο, φάνηκε μάλλον κοντά στην γενική τάση σύμφωνα με τα πρότυπα της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης .
ΠΗΓΗ: premium.paratiritis.gr
