Κατά την τελευταία δεκαετία, οι ανισορροπίες μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας έχουν επιδεινωθεί. Ενώ η Γαλλία έχει εμπορικό έλλειμμα, η Γερμανία έχει τεράστιο πλεόνασμα (φθάνει τα 35 δισ. δολάρια μόνο με την Γαλλία). Σχεδόν το 10% των Γάλλων εργαζομένων είναι άνεργοι, ενώ μόνο το 6% των Γερμανών εργαζομένων είναι το ίδιο. Η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Γαλλίας. Για την Γερμανία, η Γαλλία έρχεται δεύτερη μετά την Κίνα.
Και όσο αφορά στην οικονομική πολιτική, η Γαλλία ευνοεί τη χρήση δημόσιων δαπανών για να κατευθύνει την ανάπτυξη και εκτιμά την ικανότητα ανταπόκρισης με ευελιξία στις κρίσεις, ενώ η Γερμανία πιστεύει σταθερά ότι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις πρέπει να αποτελέσουν την βάση για την προώθηση της ανάπτυξης και επιβραβεύει την τήρηση των αυστηρών κανόνων σχετικά με τις δαπάνες και τους στόχους για τον πληθωρισμό.
Οι διαφορές αυτές εξηγούν εν μέρει την αποκλίνουσα στάση του γαλλικού και του γερμανικού λαού ως προς την Ε.Ε, στην οποία η Γερμανία ασκεί εκτεταμένη επιρροή: Ενώ μόνο το 38% των Γάλλων πολιτών βλέπει την ΕΕ ευνοϊκά, το αντίστοιχο ποσοστό των Γερμανών φθάνει το 50%.
Στη Γερμανία, πολλοί παρατηρητές και αξιωματούχοι έχουν αναπτύξει ένα είδος συγκατάβασης προς την Γαλλία, την οποία θεωρούν ως υπόθεση οικονομικά απροσάρμοστη. Σημειώνεται ότι στην πραγματικότητα, σε τομείς όπως οι τράπεζες, οι ασφάλειες και η λιανική, οι γαλλικές εταιρείες κατέχουν ηγετική θέση παγκοσμίως και η χώρα απολαμβάνει υψηλή παραγωγικότητα και ισχυρό δημογραφικό προφίλ, μεταξύ άλλων πλεονεκτημάτων.
Ο Γάλλος πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν, έχει δεσμευτεί να ξεπεράσει αυτά τα ρήγματα. Ήδη από τον Αύγουστο του 2015, όταν ήταν υπουργός Οικονομίας της Γαλλίας, κάλεσε την Ευρώπη να τερματίσει αυτό που χαρακτήρισε ως «θρησκευτικό πόλεμο» της ηπείρου μεταξύ των υπέρ της λιτότητας κρατών του Βορρά (όπως η Γερμανία) και των χωρών (όπως η Γαλλία) που διαφωνούν με αυτή την πολιτική, υποδεικνύοντας ότι η ΕΕ πρέπει να «βρει μια ισορροπία μεταξύ αυτών των δύο προσεγγίσεων».
Ως πρόεδρος, ο Μακρόν έχει ως στόχο να προσεγγίσει αυτή την ισορροπία με την ευθυγράμμιση των γαλλικών δημόσιων οικονομικών με τους κανόνες προϋπολογισμού της ευρωζώνης, για παράδειγμα, με την μείωση των κρατικών δαπανών, με την επένδυση σε καλύτερα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης και με την αύξηση της ευελιξία της νομοθεσίας για την αγορά εργασίας.
Σε αντάλλαγμα, αναμένει από την Γερμανία να συμφωνήσει σε μεγαλύτερη κατανομή των κινδύνων εντός της ευρωζώνης. Έχει ζητήσει, για παράδειγμα, την δημιουργία ενός κοινού προϋπολογισμού της ευρωζώνης που θα προωθήσει τις αναπτυξιακές επενδύσεις σε υποδομές και άλλους τομείς, θα παρέχει επείγουσα οικονομική βοήθεια και θα βοηθά τα κράτη να ανταποκριθούν στις οικονομικές κρίσεις.
Όπως χαρακτηριστικά είχε δηλώσει στη γαλλική εφημερίδα Les Echos το Φεβρουάριο, «αν δεν έχουμε ένα γενναίο σχέδιο διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, οι Γερμανοί δεν θα μας ακολουθήσουν».
premium.paratiritis.gr
