«Η πορεία μου είναι συνάμα η ζωή μου και το έργο μου» συνηθίζει να λέει ο Πάνος. Ο Πάνος Πιλάτος ή αλλιώς 2Π όπως υπογράφει τις δημιουργίες του είναι ένας πρωτοποριακός καλλιτέχνης με πλούσιο βιογραφικό και εξαιρετικά μεγάλη πορεία στο χώρο της μουσικής, των εκδόσεων αλλά και του σκιτσαρίσματος. Μιλώντας στο sofokleousin.gr μας ανέλυσε τον πολυσχιδή χαρακτήρα του και την πορεία του μέσα στο χρόνο.
Ένα πλούσιο βιογραφικό πίσω από μια σεμνή υπογραφή… 2Π. Σε συνάντησα δημοσιογράφο, σε διάβασα συγγραφικά, σε χάρηκα ερμηνευτικά. Τι από όλα είναι ο 2Π για σένα;
Πρακτικά «2Π» είναι το tag που επέλεξα στις αρχές των 00’s, για να το αξιοποιώ σε ορισμένες δουλειές… ας τις πούμε πιο «street». Στη συνέχεια μου κόλλησε και είναι αρκετοί εκείνοι που με φωνάζουν έτσι. Συνάμα, μετουσιώθηκε σε μία persona μέσω της οποίας εκφράζω μια πιο ελευθεριάζουσα πλευρά της τέχνης μου. Ένα σχετικό peak μάλιστα νομίζω πως είναι ο δίσκος «ΡΑΠορτάΖ», που κυκλοφόρησα τον Δεκέμβρη του 2016 κάτω από αυτό το tag, αυτό το nickname. Στην ουσία της ερώτησής σου, ο 2Π μέσα σε όλα αυτά είναι κάτι ανάμεσα στον Πάνο, δηλαδή την πρωτογενή ουσία που προσπάθησα να εξελίξω στο πέρασμα των ετών και στον Πιλάτο, ήτοι το αποτέλεσμα αυτής της εξελικτικής και μυητικής πορείας.
Εκτός από τη μουσική, με ποιους άλλους τρόπους σου αρέσει να εκφράζεσαι; Έχω διαβάσει ότι έχεις ασχοληθεί σοβαρά με τη σκηνοθεσία ενώ, είσαι και πολύ καλός σκιτσογράφος. Έχεις τον τίτλο του art designer, ενώ είσαι και manager μαγαζιών αλλά και DJ και δε ξέρω τι άλλο έχω ξεχάσει. Θα ήθελες να μας κάνεις μια πλήρη αναφορά όλων αυτών που αγαπάς και υπηρετείς με τόσο πάθος;
Διαμόρφωσα από μικρός την πεποίθηση ότι ένας καλλιτέχνης είναι καλό να μην προσκολλάται σε μία μορφή έκφρασης και μόνο. Επειδή λοιπόν δεν αρκούμουν σε μία κατεύθυνση και καθώς ο πειραματισμός είναι ένα γλυκό μικρόβιο που με έχει μεταλλάξει σε αναζητητή φορμών και μονοπατιών, καταπιάστηκα με πολλές εκφάνσεις της Τέχνης.
Να σημειώσω εδώ κάτι που θεωρώ σημαντικό -όπως και βασικό στοιχείο για να κατανοήσει κάποιος τα πεπραγμένα μου: η τέχνη μου είμαι εγώ και εγώ είμαι η τέχνη μου.
Οι επιλογές της ζωής μου, ακόμα και οι πλέον πρακτικού χαρακτήρα, σχετίζονται από πολύ έως απόλυτα με την καλλιτεχνική μου οπτική και ανάγκη, με την ιδιοσυγκρασία μου ως άτομο και με την κοσμοθεωρία που έχω αναπτύξει.
Ξεκίνησα ως comic artist, στα late 80’s. Στη συνέχεια ασχολήθηκα με τα εικαστικά, με την ποίηση, με τη μουσική, το τραγούδι, τη φωτογραφία.
Επίσης δημοσιογραφούσα –κι εξακολουθώ να το κάνω- επαγγελματικά μα και ως ανάγκη επικοινωνίας οπτικών και απόψεων. Ανέλαβα το απόλυτα ζωντανό και ιδιαίτερα δημιουργικό κομμάτι του management μαγαζιών.
Επί έτη πολλά ασκώ το DJing που για μένα είναι ένα είδος performance. Εργάστηκα πάνω στην παραγωγή εικόνας, φωτογραφίσεων, video. Σκηνοθέτησα clips, πειραματικά footages, ταινίες μικρού μήκους.
Φυσικά έγραψα αμέτρητους στίχους, τραγούδια… Τα δισκογράφησα, έδωσα συναυλίες…
Και πολλές από αυτές τις δραστηριότητες τις ενέπλεξα σε προσωπικές διόδους διάδοσης, δημιουργώντας ομάδες και labels παραγωγής και κυκλοφορίας τεχνουργημάτων.
Δηλαδή έβαλα τον εαυτό μου και στην πλευρά του «επιχειρείν», κάτι που συνέβαλε στην ευδαιμονία της ανεξαρτησίας που πάντοτε επικροτούσα στα της Τέχνης, και μπόρεσα να βοηθήσω κι άλλους δημιουργούς, πληρώνοντας βέβαια ακριβά, θα έλεγα, το τίμημα της έκθεσης.
Σε τούτη τη χώρα είναι σχεδόν αδύνατο να γίνει αποδεκτή η εναλλακτική οπτική σε μια κατεύθυνση της τέχνης, πόσο μάλλον να γίνει αποδεκτός ένας multi artist, με συνεχή κατάθεση φαινομενικά εκ διαμέτρου αντίθετων ειδών έργου, ο οποίος διευθύνει και μια Κίνηση παραγωγής και διάδοσης.
Πέφτουν να σε φάνε. Να σε καταλύσουν. Να σε αποβάλλουν. Το έχω ζήσει.
Γνωρίζω τόσα και έχω στοιχεία που θα μπορούσα ανά πάσα στιγμή να εκθέσω ουκ ολίγους νταβατζήδες της Τέχνης μα και των ψυχών μας.
Όπως και αμέτρητους αχάριστους, αγνώμονες και μικρόνους. Να πω και το εξής: σε ό, τι κι αν έκανα και σε ό, τι κι αν κάνω, για μένα πάντα την αφορμή είχε ο Λόγος.
Στα πάντα. Και είναι, τούτο, ένα ακόμα στοιχείο για τον πιθανό μελετητή μου.
Βλέπεις, Ανθή μου, πάνω απ’ όλα και πέρα απ’ οτιδήποτε, θεωρώ τον εαυτό μου συγγραφέα.
Πως ξεκίνησε όλο αυτό το κομμάτι της δημιουργίας, της διάθεσης για εξωτερίκευση μέσα από ένα τραγούδι, ένα σκίτσο κλπ;
Από πιτσιρικάς ήμουν, θα έλεγα, ένα αλλόκοτο παιδί.
Είχα εξαιρετικά έντονες φιλοσοφικές ανησυχίες, εσωτερικούς κραδασμούς και μεταφυσικού χαρακτήρα βιώματα πριν καν κλείσω τα 10 μου χρόνια.
Συνάμα, η ζωή τα έφερε έτσι ώστε να αναγκαστώ να βγω για το μεροκάματο της επιβίωσης εκεί περίπου, 10 ετών.
Ήμουν ένα μικρό παιδί, εξαναγκασμένο να εργάζομαι για να έχω φαγητό -ή τουλάχιστον την αίσθηση της ευκαιρίας να ζήσω με αξιοπρέπεια…
Ένα παιδί, ωστόσο, με πνευματική δίψα, ψυχικές αλλοκοτιές και τραύματα, διαισθητικά ψήγματα, ερμηνευτική πολυπλοκότητα, έρωτα για την Τέχνη, φαντασία, επιθυμία για επικοινωνία των συλλήψεών μου…
Η βιωματική εμπόλεμη κατάστασή μου, λοιπόν, ο καθημερινός μόχθος και αγώνας, σε συνέργεια με την πνευματική μου αδηφαγία καθώς και με τη συνδιαλλαγή μου με κάθε λογής ανθρώπους και υπάρξεις, συνεπικουρούμενα όλα τούτα με άλγη και συναισθηματικά ξεριζώματα, με οδήγησαν νωρίς-νωρίς στο να πλάσω τα πρώτα μου έργα.
Κάποια comics ήταν αυτά τα πρώτα… Μερικά ποιήματα έπειτα…
Στη συνέχεια ορισμένα τραγούδια…
Ο πόνος, ο τρόμος, η στυγνή καθημερινότητα μα και η μεταφυσική παραδοξότητα, καθώς και η διάθεσή μου να μοιραστώ με περισσότερους όλα όσα μου έκαιγαν το μυαλό και τα σώψυχα, ήταν οι αφορμές για το ξεκίνημα.
Και πάνω σε αυτό το μοτίβο, καθώς μεγάλωνα και μελετούσα, ανακάλυπτα, δοκίμαζα, εξελισσόμουν και μυούμουν σε επίπεδα αντίληψης και γνώσης, διαμόρφωσα σιγά-σιγά την κοσμοθεωρία μου και χάραξα μια πορεία ιδιαιτέρως περίπλοκη, η οποία είναι συνάμα η ζωή μου και το έργο μου.
Ποιους θεωρείς σημαντικούς σταθμούς στη ζωή σου; Και αυτούς που θες να θυμάσαι αλλά και αυτούς που θες να ξεχάσεις;
Δύσκολη ερώτηση.
Σίγουρα η γνωριμία μου και η ένωσή μου με τον Άνθρωπό μου, τη σύντροφό μου –μια ευλογία.
Οι δύο near death experiences μου.
Κάμποσες από τις πρωτιές μου, επίσης.
Δηλαδή το πρώτο μου mini album το 1997…
Ο πρώτος μου full length δίσκος το 1999… Το πρώτο μου βιβλίο το 2003…
Μα θα ξεχωρίσω και το δίσκο «Μετά-Κόσμος» που κυκλοφόρησα με τους ΝΙΠΤΩ ΤΑΣ ΧΕΙΡΑΣ φέτος τον Απρίλιο και που είναι ένα concept album, το οποίο χαρακτηρίζω ως τον καλύτερο δίσκο που έβγαλα ποτέ, επειδή είναι ο πιο πλήρης νοημάτων.
Μα και τον δίσκο «Κυψέλη» που έβγαλα επίσης φέτος, με το συγκρότημα ΑΣΤΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ, επειδή ήταν ένα στοίχημα ετών αυτή η δουλειά κι επειδή μέσα έχω καταθέσει πολλούς στίχους μου που τους θεωρώ εκ των καλύτερων που έχω παρουσιάσει μελοποιημένους, ever.
Σημαντικοί σταθμοί;
Σίγουρα η ολοκλήρωση κάποιων έργων μου που δυστυχώς αραχνιάζουν στα συρτάρια μου είναι σημαντικοί σταθμοί για μένα, μια και αποτελούν συλλήψεις και υπερβάσεις ολοκληρωμένες μέσα από σύνθετη πορεία.
Σημαντικότατοι σταθμοί ήταν κάποιες περίοδοι δημιουργικής έξαρσης, όπως για παράδειγμα το 2009, όπου μέσα σε 7 μήνες έγραψα 5 βιβλία. Ή το διάστημα μεταξύ φθινοπώρου 2015 και άνοιξης 2017, που συν-δημιούργησα και συνυπέγραψα 8 δισκογραφικές δουλειές. Σταθμοί αποδείχθηκαν οι ερχομοί στο δρόμο μου ορισμένων ατόμων που με καθόρισαν κατά πολύ, ακόμη κι αν δεν το γνωρίζουν κατ’ ιδίαν ή δεν τους το έχω δώσει να το καταλάβουν όπως θα τους άξιζε.
Σταθμοί ήταν η σχέση μου με κάποιους φάρους που δεν ζουν πια, όπως ο Θανάσης Μάνθος, σύγχρονος αιρετικός φιλόσοφος, πραγματικός αντιεξουσιαστής, υπέροχος τρελός, δάσκαλος.
Κοίτα, για να μην μακρηγορήσω αδικώντας συγχρόνως τη σημαντικότητα κάποιων γεγονότων που ο χώρος δεν μου επιτρέπει να αναπτύξω όπως τους αρμόζει, θα εστιάσω σε δύο από τους σημαντικότερους σταθμούς στη ζωή μου που είναι αυτοί τους οποίους χαρακτηρίζω «Πεπτωκυίες»… Η Πρώτη Πτώση συνέβη στα 9 μου χρόνια, όταν κάτι εξαιρετικά δυσάρεστο ανέτρεψε τη ζωή μου και με οδήγησε σε έναν αγώνα να λυτρωθώ. Χρειάστηκαν σχεδόν δύο δεκαετίες για να πετύχω αυτή τη λύτρωση μα κι ακόμα περισσότερα: να επανεφεύρω τον εαυτό μου και να κατανοήσω την θέση μου μέσα στον Κόσμο.
Η Δεύτερη Πτώση συνέβη στα 39 μου. Το Σύμπαν μου καταλύθηκε, η σταθερά μου εκμηδενίστηκε και βρέθηκα να βολοδέρνω, έσχατος των εσχάτων, πιο κάτω κι απ’ τη σκουριά του πάτου.
Έκτοτε, μέσα και από άλλες δοκιμασίες, ανέκτησα την εσωτερική μου ισορροπία, οδηγήθηκα πλέον σε μια κατάσταση υπερβατικής επίγνωσης και πνευματικής γαλήνης, όμως εξακολουθώ να παλεύω και να ματώνω για ορισμένα side effects του γεγονότος που δεν ξεπεράστηκαν: την πρακτικότητα της επιβίωσης. Είναι καμένη γη αυτή που πατάω και πορεύομαι, και μου επιφυλάσσει καθημερινά ανέχεια, πείνα. Κυριολεκτώ σε αυτό.
Θα τολμήσω να ρωτήσω με τι ασχολείσαι αυτή την εποχή, γνωρίζοντας ότι θα μου αναφέρεις μια λίστα πραγμάτων. Ξεκίνα λοιπόν…
Νομίζω ότι μάλλον θα σου την… σκάσω! Τι εννοώ… Υπό άλλες συνθήκες όντως θα σε βομβάρδιζα με πράγματα που ετοιμάζονται.
Όμως τους τελευταίους 30 μήνες τόσο ο ίδιος όσο και οι συνεργάτες μου κάναμε πολλές, πάρα πολλές υπερβάσεις, με αποτέλεσμα να έχουμε παρουσιάσει συνολικά 15 CD, 5 βιβλία, 18 video clips, 60 experimental music clips & lyric videos, 2 animation, 2 ταινίες μικρού μήκους, διοργάνωση τεσσάρων festivals (εκ των οποίων τα δύο 2ήμερα), πάνω από 20 live gigs, 70 DJ sets, 39 διαδικτυακά τεύχη του περιοδικού που έχω δημιουργήσει, εκπομπές διαδικτυακού τηλεοπτικού format και πολλά, πολλά άλλα.
Αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος της παραγωγής ιδεών και projects που σου αναφέρω;
Όλα τούτα γεννήθηκαν, δημιουργήθηκαν, παρήχθησαν και διανεμήθηκαν από την κλειστή μου ομάδα, τον υποφαινόμενο και τους συνοδοιπόρους μου στην underground, μη κερδοσκοπική κίνηση-label PMProom, που αποτελεί μια έμπνευσή μου η οποία εξελίχθηκε σε βάθος τριών δεκαετιών και βάλε.
Μια αυτόνομη κίνηση που το έργο της υποβαθμίστηκε απογοητευτικά από τα ΜΜΕ, ακόμη και τα πιο εξειδικευμένα.
Έχουμε τον κόσμο μας, το κοινό μας, μα ουδεμία στήριξη από πουθενά αλλού. Είναι εξωφρενικό.
Λοιπόν, δεν σου κρύβω ότι κουράστηκα κάπως. Κατάφερα να αναπτύξω ένα υγιέστατο οργανισμό δημιουργίας, απόλυτα ανεξάρτητο, έδωσα βήμα σε πολλούς καλλιτέχνες, παρήγαγα έργο, κατέθεσα στίγμα, συνένωσα διαφορετικούς «κόσμους», πρότεινα μια λύση αυτάρκειας μέσα στον ορυμαγδό της πλαστικούρας και του εύκολου εντυπωσιασμού μα εξουθενώθηκα, και το γεγονός ότι όλη αυτή η προσπάθεια αγνοήθηκε από media που προβαίνουν σε virals για το νιοστό πρωκτοφώνημα του εκάστοτε δημοφιλούς τίποτα, με έχει ξενερώσει κάπως.
Από την άλλη, καλλιτεχνικά, όσον αφορά στη μουσική, προσωπικά την ίδια τριετία δημιούργησα και παρουσίασα μια σειρά δίσκων που είχα ανάγκη να καταθέσω και έχω καλυφθεί.
Τώρα βρίσκομαι στην εξής κατάσταση… Για κάποιο διάστημα ασχολούμαι και θα ασχοληθώ με το εγχείρημα της αναπτυξιακής δόμησης του διαδικτυακού «τηλεοπτικού» format που ονομάζω akRa.TV, «παιδί» του akRa magazine μου.
Μια πειραματική «τηλεόραση» εδρεύουσα στο YouTube, στο κανάλι του PMProom.
Υπάρχουν στα σκαριά και δυο-τρία projects που θα κυκλοφορήσουν φέτος, δουλειές φίλων κατά κύριο λόγο, μα δουλεύω πάνω στην αναδιάρθρωση του label μου, καθώς αλλάζω ήδη πολλά πράγματα, μα ακόμη δεν έχω κατασταλάξει προς που θα οδηγήσω την όλη κατάσταση.
Το PMProom θα συνεχίσει να είναι μια κίνηση δημιουργίας και διάδοσης Τέχνης, μα δεν προτίθεμαι να ξοδεύομαι δίχως να απολαμβάνω 100% τη δράση μου.
Νομίζω πως μέσα στο φθινόπωρο, θα είμαι σε θέση να ανακοινώσω πιο αναλυτικά το πλάνο μας αλλά και τι προσωπικά προτίθεμαι να πράξω.
Τέλος, με ενδιαφέρει πολύ να κοιτάξω πως θα καταφέρω να κυκλοφορήσω μερικά από τα βιβλία μου που βρίσκονται στο συρτάρι, ενώ συζητώ τόσο με rock χώρους όσο και με πολλών ειδών media για ενδεχόμενο συνεργασίας.
Κι όσο για τη μουσική, θα κάνω κάποια live το χειμώνα, τόσο με την πιστή μου μπάντα, το ΑΣΤΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ, όσο και μέσω ενός project που επιθυμώ να διεκπεραιώσω και που αφορά σε ακουστικές εμφανίσεις.
Και, οπωσδήποτε, να βγάλω κάποια άκρη για την επιβίωσή μου, που είναι δυσχερής.
Εκτός από τις δικές σου δισκογραφικές δουλειές διάβασα ότι ασχολείσαι και με την παραγωγή άλλων καλλιτεχνών. Θα ήθελες να μας πεις αναλυτικά τι ακριβώς κάνεις και υπό ποιες συνθήκες;
Σε συνεργασία με τον επί 22ετίας συνοδοιπόρο και «αδελφό» μου, Τέλη Καυκά, αλλά και συνεργαζόμενος με ορισμένα studios, αναλαμβάνω επιλεκτικά το να μεταλαμπαδεύσω τα φώτα μου πάνω στο κομμάτι της παραγωγής σε νεώτερα σχήματα. Είναι μία διαδικασία που με δελεάζει και νομίζω πως η πείρα μου, οι γνώσεις μου, η αισθητική μου και η αντίληψή μου μπορούν να βοηθήσουν μια δουλειά να ξεπεράσει κάποια δεδομένα standards και να καταλήξει πρόταση με νόημα.
Μπορεί να ακουστεί τετριμμένη ερώτηση, όμως ποια είναι η αγαπημένη σου μουσική και γιατί; Είχες τα ίδια ακούσματα σε όλη σου τη ζωή;
Δεν είχα τα ίδια ακούσματα σε όλη μου τη ζωή, όχι.
Μελέτησα μουσικές, παρακολούθησα υποκουλτούρες, έγινα κομμάτι τους για να τις κατανοήσω και με ενδιαφέρει πολύ η Ιστορία της εναλλακτικής μουσικής, από τα 50’s και μετά.
Αγαπημένη μου μουσική είναι καθετί που θα με κάνει να αισθανθώ ρίγος, γαλήνη, έρωτα, νοσταλγία, ηλεκτρισμό… Αυτό που εκπροσωπώ στην ελληνική σκηνή όσα χρόνια ασχολούμαι, είναι η αδιάκοπη επιμειξία ήχων και τάσεων. Το crossover.
Απεχθάνομαι τους υποστηρικτές της καθαρότητας των ειδών. Είναι βαθύτατα ημιμαθές, κομπλεξικό, δείγμα μη καλλιέργειας και ρατσιστικό αυτό.
Ευγονική και στη μουσική; Όχι, δεν θα πάρω.
Για να σε βοηθήσω κάπως σε αυτή την ερώτηση, θα σου πω ότι αγαπάω πολύ διαφορετικά πράγματα… Οι Pink Floyd, ας πούμε, για μένα είναι το μεγαλύτερο συγκρότημα που πέρασε ποτέ από το γνωστό και άγνωστο Σύμπαν. Οι Metallica είναι τα παιδιά που μεγαλώσαμε μαζί. Οι Depeche Mode είναι τα συναισθήματα ενός ηλεκτρονικού μέλλοντος που δεν ήρθε ποτέ όπως το ονειρευόμασταν. Οι Fates Warning ένα ψυχικό υπερπέραν.
Επιστρέφω στα blues, που είναι η ρίζα του καθετί κομίζει την έννοια «rock». Παραδίδομαι ακόμη στην αστική μελαγχολία του trip hop των 90’s. Αντιστέκομαι σε πολλά με soundtrack τους Rage Against The Machine, τους Public Enemy ή τους Prophet Of Rage.
Αγαλλιάζω με τους Eloy, τους Kansas, τους Eagles, τους Blue Oyster Cult, τους Uriah Heep. Γίνομαι 15 χρονών με τους Iron Maiden, τους Motorhead, τους Clash, τους Dead Kennedy’s.
Κλαίω με τα έργα του Morricone, με τη φωνή της Callas.
Αγαπάω το ελληνόφωνο ροκ, τον Παύλο, τον Άσιμο, τις Τρύπες.
Ακούω παλιό hip hop. Gothic rock. Καταλαβαίνεις…
Αν θέλει κάποιος να γνωρίσει τη μουσική σου που θα μπορούσε να σε βρει;
Διαδικτυακά σε αρκετές Σελίδες στο Facebook (κάποια παλαιότερα πράγματα και στο MySpace).
Μερικές δουλειές μου ανέβηκαν ή θα ανέβουν στις γνωστές μεγάλες ψηφιακές πλατφόρμες και, φυσικά, με βρίσκεις στο YouTube, στο κανάλι του PMProom –αν και υπάρχουν κάποιοι fans που έχουν ανεβάσει κι εκείνοι κομμάτια μου. Παλαιότεροι δίσκοι μου πωλούνται σε δισκοπωλεία, καθώς και σε ιντερνετικά σημεία, μα οι πιο καινούριες κυκλοφορίες μου βρίσκονται αποκλειστικά στο δισκοπωλείο-label Imantas, στο Θησείο.
Όσο για live, όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να συντονιστεί με κάποια από τις Σελίδες μου και θα μπορεί να μαθαίνει για τις εμφανίσεις μου. Όπως το ψιλοσχεδιάζω τώρα, μάλλον το Νοέμβρη (ίσως και λίγο πριν) προτίθεμαι να κάνω ένα ακουστικό live, ως πρώτη εμφάνιση της σεζόν, σε μαγαζί στο Γαλάτσι. Θα δούμε.
Τέλος, όποια ή όποιος θέλει να ακούσει μουσικές που επιλέγω ως DJ, με βρίσκει σίγουρα και στη νέα σεζόν στο Sante Bar Athens, ενώ δεν αποκλείονται κάποια guest sets και σε άλλους χώρους.
Ποια είναι η σχέση σου με την πολιτική; Πως αντιμετωπίζεις τη σημερινή κατάσταση που όλοι ονοματίζουν ως οικονομική κρίση; Θεωρείς ότι είναι κάτι παραπάνω από αυτό;
Απεχθάνομαι τα συστήματα, ειδικά τα πολιτικά και τα θρησκευτικά.
Η πολιτική ήταν ανέκαθεν μια ρυπαρή πράξη και πλέον έχει μετουσιωθεί σε ένα από τα πιο επικίνδυνα κατάλοιπα της ανθρώπινης υστεροβουλίας και μισαλλοδοξίας.
Η αντιμετώπισή μου σε κάποιες συμπεριφορές και πρακτικές δε νομίζω ότι διαφέρει από εκείνες των περισσότερων νοημόνων, μα σίγουρα έχω αναπτύξει κι εγώ κάποιες πιο προσωπικές, ας τις πούμε, αντί-δράσεις.
Για παράδειγμα… δεν πληρώνω γιατί δεν έχω. Τόσο απλά.
Στη ζωή μου είχα σκαμπανεβάσματα, είχα πείνες, είχα πλεονάσματα, είχα απ’ όλα… Μα μεταξύ 1997 και 2007, σε ένα είδους κορύφωμα της επαγγελματικής μου υπόστασης (με μια-δυο μονάχα μικρές χρονικά εξαιρέσεις) ήμουν πολύ καλά αμειβόμενος.
Έπειτα ήρθε το προοίμιο της κρίσης, που εν αρχή χτύπησε μεταξύ άλλων την δημοσιογραφία. Από εκεί που είχα φτάσει να παίρνω το μήνα χρήματα που ξεπερνούσαν ενίοτε τους τέσσερις και πέντε βασικούς μισθούς (δούλευα 18 ώρες τη μέρα) έφαγα μια κατραπακιά και ήρθαν τα πάνω κάτω. Βρέθηκα στο πουθενά, για κάποιο διάστημα μάλιστα εξαθλιωμένος.
Έκτοτε δεν ορθοπόδησα ποτέ μου, μα δεν παράτησα τον αγώνα για επιβίωση.
Και μάλιστα όχι απλά δεν τον παράτησα, αλλά δεν εγκατέλειψα πέραν μιας μικρής περιόδου ούτε την τέχνη μου.
Είναι ένας πόλεμος όλο αυτό εκεί έξω Ανθή μου, και το γνωρίζεις θαρρώ.
Ναι, θεωρώ ότι είναι κάτι παραπάνω από μια «οικονομική κρίση».
Παρεμπιπτόντως, αναφέρομαι σχετικά με όλο τούτο στην ιστορία που ξεδιπλώνω στο concept δίσκο «Μετά-Κόσμος» των ΝΙΠΤΩ ΤΑΣ ΧΕΙΡΑΣ, που έλεγα νωρίτερα.
Ζούμε το τέλος για το οποίο έγραφαν οι συγγραφείς Επιστημονικής Φαντασίας.
Γύρω μας, πλάι μας, ορθώνονται συρματοπλέγματα.
Θα πρέπει να αποδεικνύεις για να περάσεις από το ένα μέρος στο άλλο ότι είσαι γενετικά καθαρός, πολιτικά ορθός, οικονομικά εύρωστος, θρησκευτικά αποδεκτός.
Ο τρόμος έχει απλωθεί στον πλανήτη τόσο στα «μικρά», καθημερινά πεπραγμένα, όσο και στα σοβαρότατα διακρατικά δεδομένα. Σε θέλουν να ξυπνάς και να τρέμεις στην ιδέα ότι θα σου κόψουν το ρεύμα, ότι δεν θα έχεις να φας το μεσημέρι, ότι δεν θα μπορέσεις να αντεπεξέλθεις σε ένα πρόβλημα υγείας.
Να τρέμεις, να μη σκέφτεσαι.
Και, βέβαια, πως να ανασυρθούν διάθεση, διαύγεια και χρόνος για πολιτισμό και Τέχνη;
Έχουμε γεμίσει επαναστάτες των social media, σωτήρες της μιας ημέρας, σεξουαλικούς θηρευτές, ψεύτες, τομάρια…
Για να χρησιμοποιήσω μια λογοτεχνική επισήμανση, όπως αναφέρεται συχνά (με διαφορετικά κριτήρια και χάριν πλοκής) στην συγκλονιστική επταλογία του Stephen King «Ο Μαύρος Πύργος», ο «κόσμος έχει προχωρήσει παραπέρα», ήδη. Τουτέστιν το «τέλος του Κόσμου –όπως τον γνωρίζουμε» έχει ξεκινήσει προ πολλού και, πριν την απασφάλιση της τελευταίας άμυνάς μας, είτε αυτή θα είναι ένας από τους ιούς που κάθε χρόνο αποδεκατίζουν εκατομμύρια ανθρώπων ώσπου να τεθούν υπό έλεγχο, είτε θα είναι ένας πόλεμος τόσο μαζικός σαν κι αυτόν που ψυχανεμιζόμαστε πολλοί ότι πλησιάζει, είτε θα είναι η απολυταρχία που εξαπλώνεται με πρόσχημα τον «τρόμο εξ ανατολάς», είτε κάποιος καταλύτης που δεν φανταζόμαστε καν, όλα αυτά και ακόμη περισσότερα θα έχουν συμβάλλει στο να φτάσει να καταντήσει ο πλανήτης ένας «ρημαγμένος τόπος», που θα προσμένει τον επιθανάτιο ρόγχο του.
Και οφείλουμε σε ό, τι έχουμε ονειρευτεί και καταφέρει ως τώρα όσοι «νιώθουμε», να είμαστε έτοιμοι. Για τα πάντα.
Να σου πω κάτι Ανθή; Λίγη διάθεση αλληλεγγύης, ένα θετικό πρόσημο και ειλικρίνεια είναι ό, τι χρειαζόμαστε ουσιαστικά για να αντεπεξέλθουμε ως κοινωνία, μα δεν τα βρίσκεις εύκολα.
Οι μέχρι σήμερα δουλειές σου τόσο στη μουσική όσο και στις εκδόσεις ποιες είναι;
Καταρχήν, για να μην ξεχνιόμαστε, να πω ότι ως δημοσιογράφος εργάστηκα σε περισσότερα από 45 έντυπα, σε πολλά από αυτά ως στέλεχος (αρχισυντάκτης, διευθυντής, υπεύθυνος ύλης κλπ).
Στα δικά μας-δικά μας τώρα…
Έχω κυκλοφορήσει κάτω από διάφορα συγκροτήματα ή projects ή semi-solo 9 δίσκους, 3 E.P., 5 singles, συμμετείχα σε 13 συλλογές, έκανα guests σε 7 δουλειές άλλων καλλιτεχνών και υπέγραψα 5 soundtracks (ενώ έχω αναρτήσει και μερικά «αδέσποτα» τραγούδια στο Internet).
Δεν θα σου αναφέρω τίτλους κλπ, γιατί όπως αντιλαμβάνεσαι είναι πολύ το πράγμα. Πάντως μιλάμε για πάνω από 170 τραγούδια.
Μπορεί κάποιος αν ενδιαφέρετε να τα ψάξει όλα αυτά, αν και κάποια δεν τα βρίσκεις πλέον εύκολα. Έχουν εξαντληθεί ή δεν διανέμονται πια. Και κάποιες παλαιές κυκλοφορίες τις έχω ανακαλύψει να πωλούνται σε μάλλον εξωφρενικές τιμές.
Επίσης έχουν κυκλοφορήσει 4 βιβλία μου: «Τα Καλοκαίρια Είναι Ψέματα» (2003), «The Dark Side Project 1» (2009), «Νυχτοβάτης: Βαμπιρική Ποίηση» (2014 & 2015) και «Το Βιβλίο Των Κρυφών Τρόμων» (2017).
Ευελπιστώ πριν αναχωρήσω από τούτη την ψευδαίσθηση που λέγεται ζωή, να προλάβω να βγάλω κάποια από τα ακυκλοφόρητα βιβλία μου και εύχομαι μερικά κομμάτια του έργου μου να μπορέσουν να ακουστούν σε πιο ευρύ κοινό.
Ανθή μου, σε ευχαριστώ ειλικρινέστατα για την ευκαιρία που μου έδωσες να μοιραστώ τις αλλοκοτιές μου με τους αναγνώστες σας. Το εκτιμώ πολύ.
Οποιοσδήποτε ενδιαφέρετε για τη δουλειά μου μπορεί να απευθυνθεί στη προσωπική σελίδα μου στο facebook. Πάνος Πιλάτος στα ελληνικά.
Να είστε καλά.
