Στα Φλαμανδικά Sint-Jans-Molenbeek, στα Γαλλικά Molenbeek-Saint-Jean, αλλά και συχνά, απλά, Molenbeek. Μια πόλη, πλησίον του ιστορικού κέντρου των Βρυξελλών, όμως διαφορετική σε νοοτροπία, συνήθειες, ρυθμούς, κίνηση. Την διαφορετικότητα της θα μπορούσε να την περιγράψει κανείς, λέγοντας απλά, πώς είναι μία πόλη με εντελώς άλλή σύνθεση χρωμάτων. Θα μπορούσε, η διαφορετικότητα αυτή να αποδοθεί στο ό,τι η πόλη διακρίνονταν για την έντονη βιομηχανική δραστηριότητα και, μία τέτοια πόλη μπορεί να προσελκύσει αναμφισβήτητα ανθρώπους που επιζητούν έναν καλύτερο τρόπο ζωμής, με διαφορετικές νόρμες, ήθη και έθιμα
της Ελενας Ερμείδου
Διασχίζοντας κανείς το Κανάλι Brussels – Charleroi, 15 λεπτά περπάτημα από την Grand Place ή Grotte Markt των Βρυξελλών, θα βρεθεί στο Molenbeek. Η διαφορά είναι ευδιάκριτη, στο πέρασμα του καναλιού.
Η πόλη του Molenbeek, επίσημα δίγλωσση, όπως και άλλες περιοχές του Βελγίου συνορεύει με την Πόλη των Βρυξελλών, το Anderlecht, το Sint – Agatha – Berchem, Jette, Dilbeek και Koekelberg. Το όνομα της, το πήρε από την Φλαμανδική λέξη 'molen' που σημαίνει 'μύλος' για άλεσμα και την λέξη 'beek' που σημαίνει μικρό ποτάμι.
Το μικρό χωριό του Molenbeek, το 13ο αι έγινε μέρος των Βρυξελλών, χάνοντας μεγάλο μέρος της δύναμης του. Μέχρι και τον 18ο αι. ο χαρακτήρας του Molenbeek ήταν περισσότερο αγροτικός.
Το Molenbeek ξαναπήρε την δύναμη, το 18ο αι. με την είσοδο της Βιομηχανικής Επανάστασης. Ενισχύθηκε βιομηχανικά και εμπορικά. Το 1785 κέρδισε και πάλι την ανεξαρτησία, μετετράπη σε ανεξάρτητη κοινότητα. Το βέβαιο ήταν ότι με την νέα του ταυτότητα θα μπορούσε να προσελκύσει άτομα που αναζητούσαν εργασία από όλο τον κόσμο. Και, έτσι και έγινε.
Πολλοί εργάτες αρχικά από το Βέλγιο και την Γαλλία μετακινήθηκαν προς την πόλη, αργότερα από την Νότια Ευρώπη, και Αφρική (κυρίως από το Μαρόκο), Τουρκία και τελευταία από την Ανατολική Ευρώπη.
To 19ο αι. το Molenbeek ήταν κέντρο εργοστασίων ζυθοποιίας, όπως οι Belle Vue, Cheval Noir, Louis et Emile de Coster, L’ Etoile, Grand Brasserie Phénix, Whitbread, Vandenheuvel. Υπήρχαν επίσης καπνοπωλεία, όπως οι Aija, Gosset, Odon Warland. Και άλλες βιομηχανίες, όπως ζάχαρης, βιομηχανίες κατασκευής ρούχων (au Roi du Caoutchouc, 1925), αλευροβιομηχανίες, εργοστάσια μπισκότων, βιομηχανίες μετάλλων, εμπορικές επιχειρήσεις άνθρακα, κ.α. 
Οι πρώτες δε, σημαντικές επιχειρήσεις για την περιοχή φρόντισαν να εγκατασταθούν πλησίον του καναλιού Willebroek, Ηταν παρασκευαστήρια πυλού, γνεσίματος, αλατιού, κ.α.). Από την έναρξη λειτουργίας του καναλιού Charleroi (1832), πλειάδα νέων εμπορικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων εγκαταστάθηκαν στις όχθες του νέο – κατασκευασθέντος καναλιού.
Στην άνθηση και την ευρωστία της πόλης συνέβαλλε περαιτέρω η κατασκευή του σταθμού L’ Allée Verte, το 1835 και το άνοιγμα του Δυτικού Σιδηροδρομικού Σταθμού το 1872 (Gare de l’ Ouest). Ο Δυτικός Σιδηροδρομικός σταθμός στάθηκε ορόσημο στην περαιτέρω ανάπτυξη.
Η πτώση της πόλης
Η πόλη τα τελευταία χρόνια άρχισε να φθίνει ενώ, πρόσφατα, το 2015 μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Παρίσι και το Βέλγιο η πόλη προσέλκυσε το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινότητας, ως η πόλη βάση των Ισλαμιστών τρομοκρατών.
Αν περιδιαβεί σήμερα κανείς την πόλη θα διαπιστώσει ότι η περιστοιχίζεται από Μουσουλμάνους. Οι τοπικές ενδυμασίες, οι συναθροίσεις στους δρόμους, ο τρόπος που γίνεται το εμπόριο, οι συνεννοήσεις και οι εμπορικές συμφωνίες παραπέμπουν σε άλλα μέρη, όπου έχουν άλλες συνήθειες, αξίες, και ήθη.
Όμως, η πόλη έχει καταφέρει, τώρα, να παντρέψει την Δυτική κουλτούρα με άλλες κουλτούρες, δίνοντας ένα άλλον αέρα, διαφορετικό από αυτό την πόλης των Βρυξελλών ή άλλων πόλεων όπως είναι η Γάνδη ή η Bruges, ή οι Αμβέρσα και Οντέσσα. Το «χρώμα» της είναι αυτό που την διαφοροποιεί και μπορεί να το δει καλύτερα κανείς αυτό περπατώντας στους δρόμους, μη περιμένοντας να δει τα στερεότυπα του τουρισμού.
Πολλοί δε, είναι αυτοί που αποκαλούν την πόλη ως το Βελγικό Μάντσεστερ.
Δεν είναι μία πλούσια πόλη, όμως η προσπαθεί να αναδειχτεί, χρησιμοποιώντας «υλικά», όπως τα προγράμματα που σχεδιάζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που σκοπό έχουν να αναβαθμίσουν την πόλη και να βελτιώσουν το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της. Φαίνεται ότι πετυχαίνεται αυτό, αφού ήδη η πολή σε συνεργασία με τις Αρχές των Βρυξελλών, τις Αρχές της Τοπικής Κοινότητας και τους ανθρώπους της συνεργάζονται και ήδη έχουν συστήσει μονάδες εργασίες που ενισχύουν τον τοπικό τουρισμό, και την τοπική εργασία.
Η πόλη σήμερα συνεχίζει με την συνεισφορά της ΕΕ να αναβαθμίζεται, ήδη λειτουργούν δύο ξενοδοχεία πάνω στο Κανάλι: το Belvue και το Meininger, ενισχύοντας πολύ διακριτικά το τοπικό χρώμα της περιοχής.
Διαβάστε δημοσίευσμα: Η ΕΕ δίνει δουλειές και χρήμα, η Ελλάδα μπορεί να πάρει;
Η πόλη του Molenbeek είναι περίπου 15 λεπτά της ώρας από το ιστορικό κέντρο των Βρυξελλών και από το Κεντρικό Σιδηροδρομικό Σταθμός των Βρυξελλών, Bruxelles Central, Brussel Centraal. Συνδέεται με τραμ, λεωφορεία και μετρό, καθώς και τον Δυτικό Σιδηροδρομικό Σιδηροδρομικό των Βρυξελλών.
