Στον όρμο Αγίου Νικολάου Θορικού, της Λαυρεωτικής δίπλα σε οικισμούς, στον σημαντικό αρχαιολογικό χώρο Θορικού με το αρχαιότερο Θέατρο στον κόσμο, μόλις 3χλμ από το κέντρο του Λαυρίου και το πολυσύχναστο λιμάνι δραστηριοποιείται η χημική βιομηχανία Ravago. Η RAVAGO χρησιμοποιεί ως βασική πρώτη ύλη το στυρένιο, ένα χημικό ιδιαίτερα επικίνδυνο και τοξικό.
Το 2006 στις νυν εγκαταστάσεις της RAVAGO πρώην ΧΥΜΑ ΑΕ συνέβη ένα τρομερό Βιομηχανικό Ατύχημα Μεγάλης Έκτασης. Αποθήκες εκτοξεύθηκαν στη θάλασσα, μαύρο πυκνό νέφος κάλυψε την ευρύτερη περιοχή, οι οικισμοί εκκενώθηκαν και οι κάτοικοι συνέρρεαν στα νοσοκομεία για πρώτες βοήθειες. Ευτυχώς ο “στρατηγός άνεμος” έκανε πάλι το θαύμα του και έσωσε την πόλη.
Όμως οι συνέπειες από την έκθεση των ανθρώπων στα τοξικά νέφη δεν έχουν αποτιμηθεί. Ακόμη εκκρεμεί η μελέτη των επιπτώσεων στην υγεία του πληθυσμού. Εν τω μεταξύ, 18 χρόνια μετά πολλοί από αυτούς πεθαίνουν χωρίς ποτέ να έχουν μάθει σε ποιο βαθμό η έκθεση στο τοξικό νέφος τους συντόμευσε τη ζωή.
Η επέκταση
Σαν να μην έφτανε αυτό, η RAVAGO έχει υποβάλει επενδυτικό σχέδιο για επέκταση της βιομηχανικής της μονάδας με τη δημιουργία πρόσθετης μονάδας παραγωγής και 2 νέων δεξαμενών για την αποθήκευση στυρενίου. Επίσης έχει ζητήσει την επέκταση του λιμενοβραχίονα και τη εκβάθυνση της λιμενικής εγκατάστασης (με απομάκρυνση της λάσπης/πυθμένα που όμως εμπεριέχει τοξικά βαρέα μέταλλα και συνιστά απαγορευμένη διαχείριση του πυθμένα, με σημαντικές συνέπειες για το υδάτινο οικοσύστημα της ευρύτερης περιοχής).
Η μεθόδευση
Και όλα αυτά με μια περίεργη μεθόδευση: Ενώ το έργο αφορά μια σημαντική επέκταση του συνόλου της δραστηριότητάς και ενώ λήγουν σε 2 μήνες οι ισχύοντες περιβαλλοντικοί όροι και η αδειοδότησή της, αυτή επιλέγει να “σπάσει” το έργο σε κομμάτια και να εμφανίσει το κάθε κομμάτι του ως μικρή επιβάρυνση, ώστε να λάβει την περιβαλλοντική αδειοδότηση που χρειάζεται.
Με την μεθόδευση αυτή επιχειρεί να αποκρύψει ότι η επίπτωση από την επέκταση της δραστηριότητάς της θα είναι όχι απλώς σημαντική αλλά καταστροφική για τον περιβάλλοντα χώρο και τους ανθρώπους. Η περιοχή αυτή εμπίπτει αλλά και γειτνιάζει με προστατευόμενες περιοχές natura 2000, υγρότοπους, Ποσειδωνίες, Δρυμούς, Αρχαιολογικούς χώρους, Τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και βέβαια οικισμούς και παραλίες που εκατομμύρια Αθηναίοι αλλά και τουρίστες επισκέπτονται όλο το χρόνο. Μια περιοχή που αποτελεί αναγνωρισμένο Γεωπάρκο της UNESCO και κινδυνεύει σήμερα να υποβαθμιστεί σε βιομηχανική ζώνη βαρέως τύπου.
Ο κίνδυνος
Διαβάζω την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που υποβλήθηκε για λογαριασμό της RAVAGO και τρομάζω στην ιδέα ότι βυτιοφόρα οχήματα θα μεταφέρουν στυρένιο - ένα από τα πιο επικίνδυνα χημικά - σε δρομίσκους της περιοχής και στην εθνική οδό δίπλα μας, φορτηγά πλοία θα αδειάζουν στυρένιο σε αγωγούς με συνθήκες 10 μποφόρ, ενώ οι τουρίστες της κρουαζιέρας στο Λαύριο και τα παιδιά μας θα απολαμβάνουν αμέριμνοι το φυσικό κάλλος της περιοχής.
Η βιομηχανική αναβάθμιση της χώρας είναι αναγκαία. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνει σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος και των ανθρώπων. Ειδικά όταν οι συνέπειές της θα επιταχύνουν την κλιματική αλλαγή και θα μας κοστίσουν πολύ περισσότερο από όσο θα μας ωφελήσουν.
Όλγα Παπαδόγιαννη, δικηγόρος
