Ρεκόρ αυθαιρεσίας σπάνε συνεχώς οι εταιρείες διαχείρισης κόκκινων δανείων, που φθάνουν στο σημείο να επιδιώκουν πλειστηριασμούς ακινήτων ακόμη και όταν ο δανειολήπτης είναι συνεργάσιμος και έχει ρυθμίσει την οφειλή του.
Σε μία από τις πρόσφατες περιπτώσεις κραυγαλέας αυθαιρεσίας, ο δανειολήπτης αναγκάσθηκε, αφού είχε πρώτα ρυθμίσει την οφειλή του, να καταφύγει και σε δικαστήριο για να ζητήσει -όπως και έγινε- την ακύρωση διαταγής πληρωμής που εξέδωσε εις βάρος του ο servicer, με στόχο να «βάλει στο χέρι» το ακίνητο του οφειλέτη.
Δικηγόροι τονίζουν ότι οι servicers έχουν εξελιχθεί σε αχανείς... βιομηχανίες, που «κυνηγούν» τεράστια ιδιωτικά χρέη (πάνω από 70 δισ. ευρώ) έχοντας αυστηρούς επιχειρησιακούς στόχους από το σχέδιο «Ηρακλής» και βλέπουν μόνο τον εισπρακτικό στόχο, συχνά αδιαφορώντας για την τήρηση διαδικασιών που δεν θα θίγουν βασικά δικαιώματα των οφειλετών.
Θα μπορούσε να πεις κανείς, τονίζουν, ότι στην προκειμένη περίπτωση η διαταγή πληρωμής εκδόθηκε λόγω κακής συνεννόησης μεταξύ διαφορετικών τμημάτων της εταιρείας διαχείρισης, δηλαδή αποτελεί ένα αθώο λάθος.
Ωστόσο, αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο: αν ήταν ένα απλό λάθος, ο servicer, όταν του κοινοποιήθηκε η ανακοπή από τον δανειολήπτη, θα μπορούσε να αποφασίσει να ακυρώσει τη διαταγή πληρωμής. Αντίθετα, δεν το έκανε και προσήλθε στο δικαστήριο για να υποστηρίξει την ορθότητα της έκδοσης διαταγής πληρωμής.
Σε κάθε περίπτωση, οι servicers φαίνεται ότι λειτουργούν σε ένα καθεστώς ανεπίτρεπτα χαλαρής εποπτείας (κύριος επόπτης είναι η Τράπεζα της Ελλάδος) και δεν αισθάνονται την ανάγκη να αποφεύγουν τις αυθαιρεσίες, ιδιαίτερα όταν αυτές μπορεί να διευκολύνουν την είσπραξη απαιτήσεων.
Με την απόφασή του (ΠΠρΠειρ 1238/2025), το δικαστήριο τελικά προστάτευσε τον δανειολήπτη, κρίνοντας ως καταχρηστική την έκδοση διαταγής πληρωμής κατά συνεργάσιμου δανειολήπτη.
Σύμφωνα με την απόφαση, η επιλογή του δανειστή να επιδιώξει να εξοπλίσει την απαίτησή του με εκτελεστό τίτλο (σ.σ.: διαταγή πληρωμής), είναι συνυφασμένη με τη διαχείριση της περιουσίας του, εκτός εάν η επιλογή αυτή υπερβαίνει προφανώς τις αρχές της καλή πίστης, των χρηστών ηθών και τον κοινωνικό και οικονομικό σκοπό του δικαιώματος του.
Εν προκειμένω, η καθ’ ης εταιρεία διαχείρισης, καταχρηστικά αιτήθηκε και πέτυχε την έκδοση διαταγής πληρωμής κατά του ανακόπτοντος, διότι πριν την υποβολή της αίτησης, αμφότερα τα μέρη βρίσκονταν σε διαπραγματεύσεις, με αποτέλεσμα πριν την έκδοση του τίτλου να υπογραφεί συμφωνία ρύθμισης.
Συνεπώς η ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής εκδόθηκε κατά παράβαση των διατάξεων τόσο του 281 ΑΚ, όσο και των διατάξεων του ν. 4224/2013, αφού αφενός η καθ’ ης επέδειξε θετική και ενεργή στάση στην εξεύρεση λύσης, ενώ ο ανακόπτων παρείχε πλήρη στοιχεία στην καθ’ ης, με αποτέλεσμα να θεωρείται συνεργάσιμος δανειολήπτης.
Σημειώνεται ότι την υπόθεση χειρίστηκε ο δικηγόρος Γιώργος Καλτσάς.
