Σε ηλικία 84 ετών πέθανε ο Ιταλός σκηνοθέτης Έτορε Σκόλα. Το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν σε νοσοκομείο της Ρώμης.
Ο Έτορε Σκόλα, υπήρξε ένας από τους πιο πολιτικοποιημένους σκηνοθέτες της ιταλικής κωμωδίας. Οι ταινίες του είναι ένας καθρέφτης μιας χώρας σε εξέλιξη, με ζουμ στις προκαταλήψεις, τα ταμπού και τους γερασμένους θεσμούς.
Από τα γνωστότερα έργα του, τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης θυμίζουν τα "C' eravamo tanto amati" (Είχαμε αγαπηθεί τόσο) με τους Στεφάνια Σαντρέλλι, Νίνο Μανφρέντι και Βιττόριο Γκάσμαν, "Una Giornata Particolare" (Μια ξεχωριστή μέρα) με τους Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι και την Σοφία Λόρεν και "La Famiglia" (Η Οικογένεια) με τον Βιττόριο Γκάσμαν.
Το 1976 ο Σκόλα είχε κερδίσει τον Χρυσό Φοίνικα για την καλύτερη σκηνοθεσία στο φεστιβάλ των Καννών με το έργο "Brutti, sporchi e cattivi" (Βίαιοι, βρώμικοι, κακοί), το σενάριο του οποίου παρουσίαζε την ανθρώπινη και υλική μιζέρια σε παραγκούπολη της Ρώμης, στην αρχή της δεκαετίας του εβδομήντα.
Σε μήνυμά συλλυπητηρίων προς την οικογένεια του σκηνοθέτη, ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματτέο Ρέντσι τονίζει ότι "ήταν ένας δημιουργός ο οποίος ήξερε να "διαβάζει" με απίστευτο τρόπο την ιταλική πραγματικότητα, την κοινωνία της και τις αλλαγές της, με αίσθηση της κάθε εποχής".
Ο Έττορε Σκόλα είχε αρχίσει να συνεργάζεται στη συγγραφή σεναρίων τη δεκαετία του πενήντα. Η πρώτη του σκηνοθετική προσπάθεια έγινε το 1964, με το έργο "Se permette parliamo di donne" (Αν μας επιτρέπετε μιλάμε για γυναίκες).
Όλοι οι κριτικοί κινηματογράφου εντοπίζουν στη δεκαετία του εβδομήντα την «χρυσή περίοδο» του Σκόλα, κατά την οποία συνεργάσθηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα του ιταλικού κινηματογράφου.
Αριστερός διανοούμενος, είχε συμμετάσχει στην «σκιώδη κυβέρνηση» του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος το 1989, με τομέα αρμοδιότητας, φυσικά, την πολιτιστική κληρονομιά.
