Λόγο για 15 με 20 πλαστικά δοχεία με εύφλεκτο υγρό στο πρώτο βαγόνι της εμπορικής αμαξοστοιχίας, κάνει το πόρισμα του πραγματογνώμονα Αχιλλέα Μιχόπουλου, από τα οποία προκλήθηκαν η έκρηξη και η φωτιά μετά τη σύγκρουση στα Τέμπη.
Ο κ. Μιχόπουλος, ό οποίος ορίστηκε από οικογένειες συγγενών θυμάτων, αναφέρει, μεταξύ άλλων, πως υπήρξαν 13,7-19 τόνους υδρογονανθράκων οι οποίοι μεταφέρονταν σε πλαστικά δοχεία του ενός κυβικού, στο πρώτο βαγόνι της εμπορικής αμαξοστοιχίας που εξερράγησαν σε τρεις διακριτές προσκρούσεις με τις λαμαρίνες που μεταφέρονταν στη δεύτερη και στην τρίτη πλατφόρμα, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί η πυρόσφαιρα (fireball).
Όπως τονίζει το πόρισμα, υπήρξε και ένα δοχείο που εξερράγη λόγω της φωτιάς 3 λεπτά μετά τη σύγκρουση.
«Λαμβάνοντας υπόψη το ειδικό βάρος των υγρών υδρογονανθράκων (0.87), οι ποσότητες αυτές για να μεταφερθούν χρειάζονται 15-20 δοχεία (IBCs) χωρητικότητας 1 m3» , σημειώνεται, ενώ σχετικά με το υλικό που δημιούργησε το fireball, προκύπτει σύμφωνα με το συμπέρασμα ότι πρόκειται για «μίγμα αρωματικών υδρογονανθράκων που περιείχε βενζόλιο σε μεγάλη συγκέντρωση (θερμοκρασία ανάφλεξης -11 oC), τολουόλιο (θερμοκρασία ανάφλεξης 4 oC) και Ξυλόλιο».
Επίσης, επισημαίνεται: «Η ποσότητα των υδρογονανθράκων, με βάση την ανάλυση που προηγήθηκε, προκύπτει ότι ήταν στην πρώτη πλατφόρμα σε πλαστικά δοχεία (IBCs) χωρητικότητας 1m3 εκάστου. Έτσι ερμηνεύεται το γεγονός ότι ο σχηματισμός του fireball προέκυψε από τρεις διακριτές προσκρούσεις των λαμαρινών που λόγω αδράνειας έπεσαν στα δοχεία και τα διέρρηξαν. Οι λαμαρίνες ήταν στην πραγματικότητα τοποθετημένες στην 2η και 3η πλατφόρμα. Το συνολικό βάρος των λαμαρινών ήταν 162 τόνοι, με επιτρεπόμενο φορτίο ανά πλατφόρμα 200 τόνων. Η κατανομή τους σε 2 πλατφόρμες ήταν εφικτή. Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει από το γεγονός ότι στην 1η πλατφόρμα δεν υπάρχουν υπολείμματα από τα συρματόσχοινα πρόσδεσης των λαμαρινών, ενώ υπολείμματα υπάρχουν στην 2η και 3η πλατφόρμα».
Το πόρισμα περιέχει σχετικές φωτογραφίες, κάνοντας λόγο για «κανένα ίχνος συρματόσχοινου πρόσδεσης λαμαρινών, 1η Πλατφόρμα».
Παράλληλα, όπως αναφέρει, τα υπολείμματα των συρματόσχοινων πρόσδεσης λαμαρινών στα βαγόνια 2 και 3 είναι ορατά.
Σε άλλο σημείο, γίνεται λόγος για το καινούργιο στοιχείο της ροής καυσίμου, υπογραμμίζοντας πως προκύπτει από φωτογραφικά δεδομένα που ανέκυψαν από την κάμερα επιτήρησης κυκλοφορίας υπάρχει εμφανής ροή καυσίμου στο πρανές, αριστερά από το κατακόρυφο τοιχίο του τούνελ.
Η φωτιά στο έδαφος εμφανίζεται για πρώτη φορά στις 23:19:50, δηλαδή 1:07 μετά το τέλος της πυρόσφαιρας. Και η ροή του υγρού εμφανίζεται για πρώτη φορά στις 23:21:33, 1:43 μετά την έναρξη της φωτιάς.
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα του πορίσματος τους πραγματογνώμονα Αχιλλέα Μιχόπουλου, προκύπτει ότι:
«Η δημιουργία του fireball αποκλείεται να οφείλεται σε ανάφλεξη του ελαίου σιλικόνης των μηχανών των αμαξοστοιχιών λόγω του πολύ ψηλού σημείου ανάφλεξης (>300 °C). Η επιλογή του συγκεκριμένου τύπου ελαίου, εξ άλλου, έχει γίνει και με κριτήριο την ασφάλεια των μεταφορών»
Σε άλλο σημείο αναφέρει ότι: «Προκύπτει το συμπέρασμα ότι το υλικό που δημιούργησε το νέφος και ανεφλέγη δημιουργώντας το fireball ήταν μίγμα αρωματικών υδρογονανθράκων που περιείχε βενζόλιο σε μεγάλη συγκέντρωση (θερμοκρασία ανάφλεξης -11 oC), τολουόλιο (θερμοκρασία ανάφλεξης 4 oC) και Ξυλόλιο.
Έτσι ερμηνεύεται η άμεση ανάφλεξη του νέφους με τις θερμοκρασίες που επικρατούσαν. Έτσι προκύπτει το συμπέρασμα ότι το υγρό ήταν μίγμα των τριών αρωματικών υδρογονανθράκων.
Για τη δημιουργία fireball αυτού του μεγέθους, η ποσότητα αρωματικού υδρογονάνθρακα (βενζολίου, τολουολίου ή ξυλολίου) ή μίγματος των τριών, που απαιτείται, είναι της τάξης των 3.8- 5.4 τόνων, βάσει των μοντέλων που χρησιμοποιήθηκαν. Η παρουσία στα δείγματα 7 διαφορετικών πολυαρωματικών υδρογονανθράκων (προϊόντα ατελούς καύσης των αρωματικών) επιβεβαιώνει την παραπάνω διαπίστωση. Πρόσθετο στοιχείο επιβεβαίωσης είναι η έντονη παρουσία σωματιδίων άνθρακα (κάπνας) στο fireball, φαινόμενο ιδιαίτερα έντονο κατά την καύση βενζολίου».
Με αυτά τα δεδομένα το πόρισμα Μιχόπουλου καταλήγει σε εκτίμηση της συνολικής μάζας αρωματικών υδρογονανθράκων στον συρμό, υπογραμμίζοντας ότι «η συνολική ποσότητα που μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία ήταν 13,7-19 τόνοι». «Λαμβάνοντας υπόψη το ειδικό βάρος των υγρών υδρογονανθράκων, οι ποσότητες αυτές για να μεταφερθούν χρειάζονται 15-20 δοχεία (IBCs) χωρητικότητας 1 m3» καταλήγει το πόρισμα.
