Με φόντο τις διαδικασίες ανάδειξης νέου προέδρου του ΣΕΒ, μια διπλή εσωτερική σύγκρουση βρίσκεται σε εξέλιξη στους κόλπους του θεσμικού φορέα εκπροσώπησης των μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων. Δεν αφορά πρόσωπα – το ποιος θα διαδεχθεί τον Θ. Φέσσα στο τιμόνι του Συνδέσμου. Εχει «πολιτικοïδεολογικό» χρώμα, εστιάζεται σε ζητήματα διακυβέρνησης της χώρας και συναρτάται επίσης με κλαδικά επιχειρηματικά συμφέροντα.
Στα οκτώ χρόνια της κρίσης, ο ΣΕΒ έμεινε στο περιθώριο, παρακολουθώντας τις προσπάθειες των κυβερνήσεων να αποτρέψουν τη χρεοκοπία της χώρας και να επιτύχουν δημοσιονομική σταθεροποίηση με «συνταγές» ΔΝΤ.
Τώρα επιδιώκει ενεργότερη συμμετοχή στη διαμόρφωση οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής, καθώς μάλιστα εκτιμάται ότι τα περιθώρια κυβερνητικών χειρισμών σ’ αυτούς τους τομείς θα διευρυνθούν μετά την τρίτη αξιολόγηση και την έξοδο από τα μνημόνια το επόμενο έτος.
Οι διαλλακτικοί της συνεννόησης
Στον στενό κύκλο των μεγαλοεπιχειρηματιών που «κάνουν κουμάντο» στον ΣΕΒ ή έχουν βαρύνοντα λόγο στη διαμόρφωση των επίσημων απόψεων του, υπάρχουν δύο διαφορετικές απόψεις ως προς τη στάση που πρέπει να κρατήσει απέναντι στην κυβέρνηση.
Μία ομάδα – που αποτελείται κυρίως από εκπροσώπους επιχειρήσεων του τομέα υπηρεσιών, του εμπορίου και των τραπεζών - τάσσεται υπέρ της «συνεννόησης» με την κυβέρνηση. Επιμένει ότι ο ΣΕΒ πρέπει να διατηρήσει το ακομμάτιστο - «απολίτικο» προφίλ του, αποφεύγοντας δημόσιες τοποθετήσεις, κινήσεις και πρωτοβουλίες που θα δημιουργούσαν την εντύπωση ότι συμμετέχει εμμέσως στο πολιτικό παιχνίδι, ή ότι έχει προτιμήσεις όσον αφορά το ποιο κόμμα θα κυβερνά.
Πολιορκητικός κριός
Μεγαλύτερη αριθμητικά είναι η ομάδα επιχειρηματιών που θέλουν τον ΣΕΒ να λειτουργήσει ως «πολιορκητικός κριός» προς την κυβέρνηση, ασκώντας πιέσεις και αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες για την προώθηση θεσμικών αλλαγών και μέτρων. Εκτιμούν ότι καθώς η ελληνική οικονομία βρίσκεται στην πρώτη φάση ανάκαμψης μετά από πολλά χρόνια ύφεσης, η συγκυρία είναι ευνοϊκή για την προώθηση πολιτικών, οι οποίες - στο όνομα της «ανάπτυξης» - θα διευκολύνουν και θα στηρίξουν τις μεγάλες επιχειρήσεις.
Είναι αυτοί που εκφράζονται επικριτικά και αποδοκιμαστικά για τη μέχρι τώρα στάση του νυν προέδρου του ΣΕΒ Θεόδωρου Φέσσα, και ψάχνουν διάδοχο του. Προτιμούν έναν «αντι-Τσίπρα», που θα ακολουθήσει επιθετική γραμμή, αντιπαρατιθέμενος με την κυβέρνηση στα ζητήματα οικονομικής, δημοσιονομική και αναπτυξιακής πολιτικής.
Η κατευθυντήρια άποψη είναι ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή, οι επιχειρήσεις χρειάζονται στήριξη για να κάνουν επενδύσεις και να δημιουργήσουν ανάπτυξη – άρα δεν είναι ώρα για «αναδιανομή εισοδήματος» και «αριστερή κοινωνική πολιτική».
Η «αριστερή παρένθεση» που δεν κλείνει
Οι υπέρμαχοι της σκληρής γραμμής προς την κυβέρνηση επισημαίνουν σε συζητήσεις τους ότι μέχρι τώρα ο επιχειρηματικός κόσμος και ο ΣΕΒ τήρησαν διαλλακτική στάση και έδειξαν ανοχή προς την κυβέρνηση, θεωρώντας ότι η «αριστερή παρένθεση» θα κλείσει γρήγορα. Όμως η εκτίμηση αυτή διαψεύδεται και ο επιχειρηματικός κόσμος πρέπει να κινηθεί αναλόγως – και ο ΣΕΒ να προσαρμοσθεί στα δεδομένα που διαμορφώνονται.
Ένα δεύτερο μέτωπο σύγκρουσης αφορά τα κλαδικά επιχειρηματικά συμφέροντα και τις αντίστοιχες εσωτερικές ισορροπίες στον ΣΕΒ – οι οποίες επηρεάζουν τη γενικότερη στάση του σε επιμέρους θέματα κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής.
Το βιομηχανικό κατεστημένο
Οι εκπρόσωποι των του παλιού βιομηχανικού κατεστημένου θεωρούν ότι μετά την είσοδο στον ΣΕΒ επιχειρήσεων από όλους τους επιχειρηματικούς κλάδους (υπηρεσίες, πληροφορική, εμπόριο, τηλεπικοινωνίες, τράπεζες κλπ), ο Σύνδεσμος δεν εκφράζει πλέον επαρκώς τις απόψεις και τα συμφέροντα της βιομηχανίας. Δεν τα εξέφραζε πολύ περισσότερο την τελευταία τετραετία, όσο βρίσκεται επικεφαλής του ο Θ. Φέσσας, ο οποίος δραστηριοποιείται κυρίως στον τομέα πληροφορικής.
Θέλουν λοιπόν στην προεδρία του ΣΕΒ έναν αυθεντικό εκφραστή των βιομηχανικών συμφερόντων, ο οποίος θα είναι συγχρόνως συνομιλητής και «αντίπαλος» της κυβέρνησης, ικανός να βελτιώσει τη δημόσια εικόνα του ΣΕΒ, να προασπίσει το κύρος του και ταυτόχρονα να επιβάλει επιλογές οικονομικής πολιτικής. Έναν «αντι-Τσίπρα» που θα συμπληρώνει όταν χρειάζεται τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
