Δεν είναι συχνό φαινόμενο, αλλά συμβαίνει: Όταν μία κεντρική τράπεζα περνάει σε αρνητικά επιτόκια, ως αποτέλεσμα μπορεί να αυξηθεί το κόστος δανεισμού στη χώρα. Αυτό καθώς, προκειμένου να διατηρήσουν έσοδα, οι τράπεζες διευρύνουν το spread μεταξύ των επιτοκίων καταθέσεων και των επιτοκίων δανεισμού, αυξάνοντας το επιτόκιο που χρεώνεται στους δανειολήπτες. Ε, λοιπόν, αυτό ακριβώς συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ελβετία.
Η NSB διατηρεί αρνητικά τα επιτόκια εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο και απ’ ότι φαίνεται οι ελβετικές τράπεζες έχουν αυξήσει το κόστος των ενυπόθηκων δανείων και κυρίως των πιο μακράς διάρκειας, με τα spreads να έχουν κατά μέσο όρο υπερδιπλασιαστεί.
Παράλληλα διατηρούν το κατώτερο όριο για τις καταθέσεις λιανικής, προφανέστατα για να αποφευχθεί μαζική φυγή καταθέσεων.
Όπως φαίνεται, οι δανειολήπτες προσπαθούν να «προσδεθούν» σε χαμηλότερα επιτόκια, λαμβάνοντας πιο μακροπρόθεσμα δάνεια, με αποτέλεσμα οι τράπεζες να αυξάνουν τα επιτόκια των δανείων αυτών, έτσι ώστε να διατηρήσουν ή να διευρύνουν το spread μεταξύ των επιτοκίων που χρεώνονται σε δανειολήπτες και αυτών που προσφέρονται στους καταθέτες.
Φυσικά, τα πιο μακροπρόθεσμα δάνεια συνεπάγονται άλλα προβλήματα, λόγω αναντιστοιχίας της ωριμότητας (δάνεια εξαιρετικά μακροχρόνια, που υποστηρίζονται από καταθέσεις, οι οποίες μπορούν να αποσυρθούν ανά πάσα στιγμή). Αλλά αυτό είναι ένα πρόβλημα εγγενές στα τραπεζικά δάνεια ούτως ή άλλως.
Για την ώρα λοιπόν, η στροφή της NSB στα αρνητικά επιτόκια φαίνεται μεν να δίνει ώθηση στο δανεισμό (ή ίσως απλώς τις αναχρηματοδοτήσεις), ωστόσο μάλλον με υψηλότερο κόστος απ’ ότι προέβλεπε η κεντρική τράπεζα...
