Οι μεγαλύτερες ενεργειακές εταιρείες του κόσμου εντείνουν τις επενδύσεις τους στο υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG), επιχειρώντας να διαφοροποιήσουν τα χαρτοφυλάκιά τους και να εκμεταλλευτούν την αυξανόμενη παγκόσμια ζήτηση. Ωστόσο, αναλυτές προειδοποιούν ότι η στρατηγική αυτή συγκρούεται με τις εκτιμήσεις του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας (IEA), ο οποίος προβλέπει ότι η κατανάλωση φυσικού αερίου θα σταθεροποιηθεί ή θα κορυφωθεί έως το τέλος της δεκαετίας.
Η Shell, πρωταγωνιστής στην παγκόσμια αγορά LNG, έχει θέσει το καύσιμο στο επίκεντρο της στρατηγικής της για την ενεργειακή μετάβαση. Ο CEO της, Wael Sawan, χαρακτήρισε το LNG «πολύτιμη μορφή ενέργειας» που μπορεί να καλύπτει μεταβαλλόμενες ανάγκες σε Ευρώπη, Ασία και Λατινική Αμερική, εκτιμώντας ότι η ζήτηση θα αυξηθεί κατά 60% έως το 2040.
Η TotalEnergies από τη Γαλλία προβλέπει αύξηση 50% στους όγκους LNG που διαχειρίζεται μέχρι το 2030, ενώ η BP, μετά την αναδίπλωσή της σε σχέση με την «πράσινη στροφή», επενδύει εκ νέου σε έργα φυσικού αερίου.
Στις ΗΠΑ, η ExxonMobil επιδιώκει να διπλασιάσει το χαρτοφυλάκιό της σε LNG έως το 2030, η Chevron αναπτύσσει νέες μονάδες, ενώ η Baker Hughes ανακοίνωσε την εξαγορά της Chart Industries έναντι 13,6 δισ. δολαρίων, ενισχύοντας την έκθεσή της στον τομέα.
Οι ενστάσεις των αναλυτών
Το LNG συχνά προβάλλεται ως «καθαρότερη» εναλλακτική έναντι του άνθρακα και του πετρελαίου, παραμένει ωστόσο ορυκτό καύσιμο με σημαντικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα, κυρίως λόγω διαρροών μεθανίου στην εφοδιαστική αλυσίδα.
Ο οργανισμός Ember υπογραμμίζει ότι η εκρηκτική ανάπτυξη των ΑΠΕ, και ιδιαίτερα της ηλιακής ενέργειας, «αλλάζει τους όρους του παιχνιδιού», περιορίζοντας τις προοπτικές του LNG.
Η IEA, στην Έκθεση για την Παγκόσμια Ενέργεια 2024, προβλέπει αύξηση σχεδόν 50% στη διεθνή εξαγωγική ικανότητα έως το 2030, κυρίως από ΗΠΑ και Κατάρ. Προειδοποιεί, ωστόσο, ότι η πλεονάζουσα προσφορά και η παράλληλη επιτάχυνση της ενεργειακής μετάβασης ενδέχεται να καταστήσουν επισφαλή τα πολυδισεκατομμύρια που επενδύονται σήμερα σε νέα έργα LNG.
Γεωπολιτικές ευπάθειες
Πέρα από τις περιβαλλοντικές και οικονομικές ανησυχίες, ορισμένες ασιατικές χώρες βρίσκονται εκτεθειμένες σε γεωπολιτικούς κινδύνους. Η εξάρτησή τους από τις μεταφορές LNG μέσω των Στενών του Ορμούζ –ένα από τα σημαντικότερα θαλάσσια «σημεία συμφόρησης» παγκοσμίως– δημιουργεί ανησυχίες για πιθανές διαταραχές στην τροφοδοσία, ιδίως σε Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Κίνα και Ινδία.
Οι αναλυτές τονίζουν ότι τα έργα LNG έχουν διάρκεια ζωής 30-40 ετών, γεγονός που απαιτεί αυστηρή πειθαρχία στις κεφαλαιουχικές δαπάνες.
Όπως σημειώνει ο Maurizio Carulli από την Quilter Cheviot, για τη Shell η στρατηγική αυτή αποτελεί «φυσική συνέχεια» μιας αγοράς που η ίδια δημιούργησε πριν δεκαετίες, ενώ TotalEnergies, ExxonMobil και Chevron διαθέτουν επίσης ισχυρή παρουσία.
Ωστόσο, αν η ζήτηση επιβραδυνθεί μετά το 2040, οι σημερινές επενδύσεις μπορεί να βρεθούν εκτεθειμένες.
«Πρόκειται για ένα στοίχημα με μεγάλο ρίσκο – και στην ουσία ένα στοίχημα ενάντια στην ενεργειακή μετάβαση», σχολιάζει χαρακτηριστικά ο αναλυτής Euan Graham.
