Άκαρπη κατέστη ακόμα μία προσπάθεια πολίτη να απαγορεύσει την αξιοποίηση μέσω της πλατφόρμας Airbnb γειτονικού του διαμερίσματος.Μάλιστα, στη συγκεκριμένη περίπτωση η προσφυγή δεν κατατέθηκε στην αστική Δικαιοσύνη, όπως εκείνη που τάχθηκε υπέρ της πλατφόρμας, αλλά ενώπιον του ΣτΕ, ζητώντας την ακύρωση δύο αποφάσεων της ΑΑΔΕ σχετικά με τη βραχυχρόνια μίσθωση.
Όπως αναφέρει το Β’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας στην υπ’ αριθμ. 1055/2019 απόφασή του, η οποία συνιστά και νομολογία, ο πολίτης -κάτοικος Ναυπλίου και αυτός, όπως στην απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων που έγινε γνωστή τις προηγούμενες ημέρες- υποστηρίζει ότι οι ΠΟΛ: 1162/3.8.2018 και 1170/23.8.2018 αποφάσεις της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων για τη βραχυχρόνια μίσθωση αντίκειται σε σωρεία διατάξεων του Συντάγματος.
Στην προσφυγή του, η οποία τελικά απορρίφθηκε με το σκεπτικό ότι οι πλημμέλειες που επικαλείται, δεν αφορούν στις συγκεκριμένες αποφάσεις, εμφανίζεται ως ιδιοκτήτης οριζόντιας ιδιοκτησίας πρώτου ορόφου σε διατηρητέο τριώροφο κτίριο, εντός της παλαιάς πόλεως του Ναυπλίου, κατασκευής έτους 1820 περίπου. Το αντίστοιχο διαμέρισμα του δευτέρου ορόφου προσφέρεται από τις ιδιοκτήτριές της, από τον Ιούλιο του 2018, προς ενοικίαση για την διαμονή τουριστών μέσω της γνωστής ηλεκτρονικής πλατφόρμας.
Σύμφωνα με την αίτηση ακύρωσης, από την επίμαχη ενοικίαση «κινδυνεύει η ιδιοκτησία του από αλλοιώσεις, αισθητικές παρεμβάσεις ή/και ολική καταστροφή, λόγω και της ιδιαίτερα ευπαθούς φύσεως του κτιρίου αυτού». Παράλληλα, δηλώνει περιστασιακός κάτοικος της παλαιάς πόλεως του Ναυπλίου, η οποία έχει κηρυχθεί αρχαιολογικός χώρος-μνημείο, καθώς και ενδιαφερόμενος για την προστασία της αρχιτεκτονικής, ιστορικής και αισθητικής αξίας αυτής της πόλεως, που όπως επισημαίνει, «κινδυνεύει από αλλοιώσεις του παραδοσιακού, πολιτιστικού και αρχιτεκτονικού της χαρακτήρα, λόγω της μεγάλης εισροής τουριστών και της διαμονής τους σε ακίνητα που δεν έχουν την ικανότητα να αντέξουν την υψηλής εντάσεως τουριστική και ευκαιριακή χρήση».
Μεταξύ άλλων, υποστηρίζει ότι «οι διαχειριστές ακινήτων βραχυχρόνιας μίσθωσης δύνανται να διαθέτουν ευκαιριακά, μέσω των ψηφιακών πλατφορμών, σε τουρίστες ακίνητα, και δη κηρυχθέντα διατηρητέα, ύστερα από απλή αναγραφή του ακινήτου στο Μητρώο Ακινήτων Βραχυχρόνιας Διαμονής, χωρίς να έχει προηγηθεί έλεγχος του διατηρητέου από τους αρμόδιους για την προστασία του φορείς και χωρίς να έχει λάβει χώρα ενημέρωση των τελευταίων για τις επικείμενες σε αυτό επεμβάσεις, με συνέπεια, κατά παράβαση του άρθρου 24 παρ. 1 του Συντάγματος και του ν. 3028/2002 «Για την προστασία των Αρχαιοτήτων και εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομιάς» (Α΄ 153), να τίθεται σε κίνδυνο αλλοιώσεων και καταστροφής το σύνολο των διατηρητέων κτιρίων που βρίσκονται εντός της παλαιάς πόλης του Ναυπλίου».
Το σκεπτικό της απόρριψης
Ωστόσο, οι Σύμβουλοι της Επικρατείας δεν έκαναν δεκτή την προσφυγή, υποστηρίζοντας πως ο πολίτης ουσιαστικά δεν ζητά με την αίτησή του, να ακυρωθούν οι επίμαχες αποφάσεις για αυτοτελείς πλημμέλειες των δικών τους διατάξεων, αλλά για πλημμέλειες του κανονιστικού πλαισίου λειτουργίας της οικονομίας διαμοιρασμού ακινήτων για την παρακολούθηση και τον έλεγχο της βραχυχρόνιας μισθώσεώς τους, το οποίο εισήγαγε ο κοινός νομοθέτης με το άρθρο 111 του ν. 4446/2016, όπως αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 84 του ν. 4472/2017.
«Με τους λόγους δε αυτούς δεν αμφισβητείται, αυτή καθ΄εαυτήν, η θέσπιση κανονιστικού πλαισίου για τον έλεγχο και την παρακολούθηση της βραχυχρόνιας μισθώσεως ακινήτων αλλά προβάλλεται ως αντικείμενη σε υπέρτερους κανόνες δικαίου η παράλειψη του κοινού νομοθέτη να απαγορεύσει την βραχυχρόνια μίσθωση ακινήτων σε διατηρητέα κτίρια και σε περιοχές με χαρακτηριστικά όπως αυτά της παλαιάς πόλεως του Ναυπλίου, καθώς και η παράλειψη επιβολής περιορισμών στη διάθεση ακινήτων για βραχυχρόνια μίσθωση για λόγους προστασίας της κατοικίας και του περιβάλλοντος, φυσικού και πολιτιστικού» καταλήγει το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο, προσθέτοντας: «Οι παραλείψεις αυτές μπορούν ενδεχομένως να ελεγχθούν επ’ αφορμή της χρήσεως από την κανονιστική διοίκηση της εξουσιοδοτικής διατάξεως της παραγράφου 8 του άρθρου 111 του ν. 4446/2016, η οποία ορίζει το πλαίσιο γεωγραφικού περιορισμού της βραχυχρόνιας μισθώσεως ακινήτων, είναι όμως άσχετες με τις ρυθμίσεις του νόμου οι οποίες εξειδικεύονται με τις προσβαλλόμενες πράξεις κατόπιν χρήσεως της εξουσιοδοτικής διατάξεως της παραγράφου 10 του άρθρου 111 του ν. 4446/2016 και αφορούν στις εν γένει υποχρεώσεις που απορρέουν από την βραχυχρόνια μίσθωση ακινήτων, στην παρακολούθηση και τον έλεγχο της τηρήσεώς τους, καθώς και στις κυρώσεις που συνεπάγεται η παραμέλησή τους».
Τέλος, απορρίφθηκε εν μέρει η προσφυγή ως άνευ εννόμου συμφέροντος, καθώς ο αιτών δεν άσκησε την κρινόμενη αίτηση με την ιδιότητα του εκμεταλλευόμενου ξενοδοχειακή επιχείρηση αλλά ως ιδιοκτήτης διατηρητέου κτιρίου και περιστασιακός κάτοικος Ναυπλίου.
