Ένοχοι κρίθηκαν από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο ο πατέρας της Άννυ Στάνισλαβ Μπαρκατζίεβ ή Σάββας και ο φίλος του Ναζίφ Αχμέντοβ γνωστός ως Νικολάι για την άγρια δολοφονία της 4χρονης μέσα στο διαμέρισμα - «σφαγείο» της Μιχαήλ Βόδα. Σήμερα, έπεσαν τίτλοι τέλους στην πολύκροτη υπόθεση που συγκλόνισε το πανελλήνιο. Οι δύο άνδρες κρίθηκαν ένοχοι για το θάνατο της μικρής Άννυ, όπως είχε εισηγηθεί η εισαγγελική λειτουργός.
Ένοχη κρίθηκε και η μητέρα της 4χρονης, Δημητρίνα Μπορίσοβα για θανατηφόρα έκθεση του κοριτσιού σε κίνδυνο σε βαθμό κακουργήματος. Υπενθυμίζεται ότι, η εισαγγελέας είχε εισηγηθεί την απαλλαγή της μητέρα της 4χρονης για την κατηγορία της έκθεσης ανηλίκου σε κίνδυνο σε βαθμό κακουργήματος. «Θα μπορούσε κανείς να πει πολλά για τον τρόπο ζωής της ή ότι δεν ήταν τέλεια μητέρα αλλά το γεγονός ήταν πως άφησε το παιδί με τον βιολογικό του πατέρα ο οποίος ουδέποτε υπήρξε βίαιος...» είπε η εισαγγελική λειτουργός και ζήτησε να κηρυχθεί η γυναίκα ένοχη, μόνο, για το πλημμέλημα της ψευδορκίας.
«Ψυχροί εκτελεστές, ήθελαν να κρύψουν πως πέθανε το παιδί»
Στις 7 Οκτωβρίου η απόφαση της εισαγγελέας, Μαρίας Δημητριάδου ήταν καταπέλτης για τους δύο βασικούς ενόχους στη δίκη της μικρής Άννυ, τον Σάββα και τον Νικολάι. «Νηφάλιοι, με παγερή σκέψη σχεδίασαν πως θα εξαφανίσουν την Άννυ από προσώπου γης. Από κοινού το σχεδίασαν και το εκτέλεσαν. Τη Μ. Παρασκευή ξεκίνησε η διαδικασία τεμαχισμού του παιδιού. Ο Σάββας έκοβε και ο Νικαλάι πετούσε τα κομμάτια συμβουλεύοντάς τον πως θα ολοκληρώσει τη διαδικασία».
«Ο Σάββας και Νικολάι με οξύ και βίαιο τρόπο σκότωσαν το παιδί. Η Άννυ πήγε από αιχμηρό αντικείμενο, το αίμα του παιδιού διασκορπίστηκε στο σπίτι. Αφού το σκότωσαν, κατέστρωσαν το σχέδιό τους με νηφαλιότητα και παγερή σκέψη. Το σχεδίασαν και το εκτέλεσαν από κοινού. Στόχο είχαν όχι την εξαφάνιση της Άννυ, αλλά του τρόπου με τον οποίο πέθανε το παιδί ακόμα, ώστε ακόμα και η πιθανότητα ανεύρεσης του πτώματος να μην μπορεί να δείξει τον τρόπο θανάτου. Ο λόγος που το σπίτι έγινε σφαγείο είναι να αποκρυβεί πώς πέθανε η Άννυ» είπε η εισαγγελέας στην αγόρευσή της.
Η μητέρα της Άννυ στο μεγαλύτερο μέρος της εισαγγελικής αγόρευσης έμεινε έξω από τη δικαστική αίθουσα καθώς δεν άντεχε να ακούσει τις λεπτομέρειες του τεμαχισμού στις οποίες αναφέρθηκε η εισαγγελέας. Για πρώτη φορά μέσα στη δικαστική αίθουσα διαβάστηκε σήμερα η απολογία του πατέρα της μικρής στην οποία περιγράφει λεπτό προς λεπτό πως τεμάχιζε το παιδί για περίπου τρία 24ωρα. «Οι περιγραφές ξεπερνούν τα όρια της βαρβαρότητας. Αν θέλει η κατηγορούμενη (σ.σ. μητέρα της Άννυ) να αποχωρήσει εγώ θα τα πω...θα τα πω», είπε η κ. Δημητριάδου λίγο πριν ξεκινήσει, με σπασμένη τη φωνή, την αφήγηση της φρίκης.
«Ως αιτιολογία του τεμαχισμού παρουσίασε πως δεν ήθελε μπλεξίματα με την αστυνομία, φοβόταν την Δημητρίνα και έπρεπε να εξαφανιστεί το πτώμα του παιδιού. Αστειότητες».
Η εισαγγελέας έκανε λόγο για αδίστακτους δράστες και μίλησε για μια φρικιαστική υπόθεση μοναδική στα παγκόσμια χρονικά.
«Ο Σάββας ενήργησε με πλήρη διαύγεια, μεθοδικότητα, και αποφασιστικότητα. Είναι αμετανόητος, χωρίς ίχνος συναισθήματος, παγερός και ψυχρός. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να αποφύγει το κακούργημα της ανθρωποκτονίας, καθώς ο τεμαχισμός -περιύβριση νεκρού- δεν έχει ποινική συνέπεια παρά μόνο φυλάκιση 2 ετών», είπε για τον πατέρα του Σάββα και συμπλήρωσε "Δεν είχε συγκεκριμένο σεξουαλικού προσανατολισμό, του ήταν αδιάφορο αρκεί να τον συντηρούσε ο σύντροφος του ακόμη και εκπορνευόμενος και ήταν περιστασιακός χρήστης (...)».
Στη συνέχεια η εισαγγελέας απευθυνόμενη στο δικαστήριο αναφέρθηκε στην «χαρακτηριστική απάθεια» με την οποία όλες αυτές τις ημέρες ο Νικολάι παρακολουθεί την διαδικασία.
«Ο Νικολάι είναι ένας ψυχρός, παγερός άνθρωπος, χωρίς συναισθήματα, αδίστακτος. Με λυσσαλέες προσπάθειες επεχείρησε να αποσυνδέσει την παρουσία του στο χώρο του υπόγειου. Αλλά και ο Σάββας προσπάθησε να αποσυνδέσει την παρουσία του Νικολάι. Δεν ειδοποίησε καμία αρχή και έφυγε από την Αθήνα, την "κακιά Ελλάδα" και νόμιζε ότι ξέφυγε. Όμως κάτι του ξέφυγε και το είπε και βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα».
Τα τελευταία 24ωρα
Στην αγόρευση της η εισαγγελέας περιέγραψε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες η Άννυ ήρθε στην Ελλάδα από την Βουλγαρία όπου διέμενε με τους παππούδες της. Αναφέρθηκε στη φυγή της μητέρας στην Γερμανία και επιχείρησε να συνθέσει του τα κομμάτια του παζλ των τελευταίων μοιραίων ημερών.
«Τα ξημερώματα της Μ. Τετάρτης εθεάθη για τελευταίο φορά ζωντανό το παιδί. Τη Μ. Παρασκευή ο Σάββας πήγε στο μίνι μάρκετ και αγόρασε καθαριστικά και τις επόμενες ημέρες πούλησε τα παιχνίδια του παιδιού. Όταν επέστρεψε η Δημητρίνα της είπε πως το παιδί έφυγε (...) Οι αντιφάσεις στις οποίες έπεσε έδειξαν πως η ιστορία ήταν ψεύτικη. Η δήλωση εξαφάνισης έγινε από τη τημέρα της Άννυ την οποία, όπως είπε η εισαγγελέας, ο Σάββας προσπάθησε να πείσει να πει ψέματα για να μπορέσει να ξεφύγει αλλά η ύπαρξη του αίματος της μικρής στο σπίτι της Μιχαήλ Βόδα τον υποχρέωσε να ομολογήσει πως τεμάχισε το παιδί το οποίο προηγουμένως είχε πεθάνει, όπως είπε, από παθολογικά αιτία. Η μοίρα έμελλε στην Άννυ, ούτε καν 4 ετών, 3,5 ετών δεν ήταν, να έχει αυτό το τραγικό τέλος, τραγικότερο και από αυτό της Ιφιγένειας, να σφαγιαστεί από τον ίδιο της τον πατέρα.
Έχω σημειώσει τη φράση τη γιαγιάς που ήταν η πρώτη μάρτυρας στο δικαστήριο. Δακρυσμένη είπε εδώ μπροστά μας: "δεν υπάρχει ούτε ένα μνήμα να την κλάψουμε".
Η εισαγγελέας με την αγόρευση της δέχεται πως δολοφόνησαν την Άννυ για λόγο που μόνο εκείνοι ξέρουν και εξακολουθεί να παραμένει ακόμη και τώρα άγνωστος στο δικαστήριο.
Για αυτό και η εισαγγελέας στην αγόρευσή της αναρωτήθηκε: «Πως βρέθηκε το αίμα στο μαξιλάρι, στο στρώμα, στην κουβέρτα;
Αν είχε πεθάνει από παθολογικά αιτία τι οδήγησε στον τεμαχισμό; Δηλαδή έπρεπε να απομακρυνθεί το πτώμα από το σπίτι. Μόνο αυτός οι τρόπος υπήρχε μόνο να πετσοκόψει σε μικρά κομμάτια το παιδί του και να το πετάξει. Παγκόσμια πρωτοτυπία... Ο τεμαχισμός λένε οι ειδικοί είναι μια ένδειξη οργής, πάθους, μίσους, ζήλιας εκδικητικότητας έχει συναισθηματικό υπόβαθρο. Στα ελληνικά χρόνια θυμάμαι μόνο την περίπτωση Φρατζή.
Το ενδεχόμενο να είχε ψυχική διαταραχή το απέκλεισαν οι γιατροί. Ούτε όμως και αισθήματα είχε. Δεν μπορούσε να βάλει το παιδί σε μια βαλίτσα, σε μια κουβέρτα, σε ένα χαλί; Το σχέδιο εκτελέστηκε με μεθοδικότητα, ψυχρά και μηχανικά χωρίς ίχνος συναισθήματος. Γιατί στόχο είχε την εξαφάνιση του τρόπου που πέθανε η Άννυ. Έπρεπε να τεμαχιστεί για να μην αποκαλυφθεί το τρόπος. Είναι δυνατόν να πιστέψουμε πως πετσόκοβε το παιδί το έβραζε για τρεις μέρες και ξόδεψε άλλες τόσες ημέρες για να καθαρίσει και προτίμησε να μην το πετάξει ή να το θάψει. Είναι δυνατόν να πιστέψει το δικαστήριο πως πέθανε από παθολογικά αιτία, ότι δεν ξύπνησε ποτέ; Το βρήκε ξαφνική αρρώστια η οποία προκάλεσε το θάνατο. Και το παιδί δεν είχε διαμαρτυρηθεί καθόλου. Τούτος κοιμόταν δίπλα του δεν κατάλαβε τίποτα; Και σε τι να μην μπλέξει και δεν ειδοποίησε την αστυνομία; Μα σε αυτή την περίπτωση η έρευνα θα πιστοποιούσε πως το παιδί πέθανε χωρίς δικό του λάθος. Ο λόγος που μετατράπηκε το σπίτι σε σφαγείο είναι για να προκύψει πως πέθανε η Άννυ. Ήταν και οι τρεις τους μέσα στο σπίτι. Ο Σάββας, ο Νικολάι και η Άννυ...».
