Τεκμήριο αποτελεί η κατοικία που ενοικιάζουν οι φοιτητές που σπουδάζουν σε άλλη πόλη από εκείνη που κατοικούν οι γονείς τους και εφόσον έχουν και κάποιο εισόδημα από τόκους καταθέσεων όσο μικρό και αν είναι, μπλέκουν σε φορολογικές περιπέτειες.
Σύμφωνα με τη νομοθεσία, σε περίπτωση κατά την οποία ενήλικο εξαρτώμενο τέκνο του φορολογούμενου μισθώνει κατοικία ή οποιουδήποτε τύπου κατάλυμα, διαφορετική από αυτήν της κύριας κατοικίας της οικογένειας, όπως ο φοιτητής που σπουδάζει σε διαφορετικό τόπο), η κατοικία αυτή να δηλώνεται ως δευτερεύουσα από τον γονέα που είναι υπόχρεος να περιλάβει τα εισοδήματα του εξαρτώμενου μέλους του στη δική του δήλωση.
Το φορολογικό βάρος της φοιτητικής κατοικίας βαρύνει τον γονέα, ακόμη και στην περίπτωση, που το μισθωτήριο συμβόλαιο, έχει συνταχθεί στον όνομα του σπουδαστή. Όμως, εάν ο σπουδαστής έχει την υποχρέωση υποβολής φορολογικής δήλωσης, τότε η κατοικία βαρύνει τον ίδιο τον σπουδαστή και αρχίζουν οι περιπέτειες.
Δηλαδή, όσοι από τους φοιτητές που σπουδάζουν μακριά από τα σπίτια των οικογενειών τους και νοικιάζουν φοιτητική στέγη, απέκτησαν το 2018 κάποιο εισόδημα, ακόμη και ελάχιστο, είτε από εργασία είτε από τόκους καταθέσεων στο όνομά τους (που είναι το πιο σύνηθες), επειδή υποχρεούνται να υποβάλουν φέτος δική τους φορολογική δήλωση θα υποχρεωθούν να δηλώσουν αυτοί την φοιτητική κατοικία, η οποία και αποτελεί τεκμήριο.
Δηλαδή θα επιβαρυνθούν οι φοιτητές με το τεκμήριο διαβίωσης της κατοικίας, με αποτέλεσμα να εμφανίσουν αναγκαστικά ετήσιο τεκμαρτό εισόδημα υψηλότερο του εισοδήματός τους και πολύ μεγαλύτερο των 3.000 ευρώ, που είναι το όριο ετησίου εισοδήματος μέχρι το οποίο θεωρούνται εξαρτώμενα τέκνα.
Σε κάθε τέτοια περίπτωση, δηλαδή, ο φοιτητής παύει να θεωρείται εξαρτώμενο τέκνο και στη φορολογική δήλωση που θα υποβάλει το άνω των 3.000 ευρώ τεκμαρτό του εισόδημα θα φορολογηθεί ως προερχόμενο από μισθωτή εργασία.
Παρότι όμως το τεκμαρτό αυτό εισόδημα είναι χαμηλό και κάτω από το αφορολόγητο όριο, υπάρχει ο κίνδυνος φορολόγησης. Αυτό θα συμβεί στην περίπτωση που ο φοιτητής δεν έχει μεριμνήσει να έχει καταβάλει εντός του 2018, μέσω χρεωστικών ή πιστωτικών καρτών ή άλλων ηλεκτρονικών μεθόδων πληρωμής, δαπάνες για αγορές αγαθών και παροχή υπηρεσιών συνολικού ύψους 10% επί του εισοδήματος αυτού.
Δηλαδή, θα πρέπει να έχει πληρώσει το 2018 τουλάχιστον 300 ευρώ, με πλαστικό χρήμα, ώστε κατοχυρώσει το αφορολόγητο όριο.
Σε περίπτωση που δεν θα έχει καλύψει το ποσό αυτό θα κληθεί φέτος με το εκκαθαριστικό της φορολογικής του δήλωσης να πληρώσει φόρο 22% επί του ποσού του τεκμαρτού εισοδήματος, που μένει ακάλυπτο.
Παράλληλα, η ζημιά για την οικογένεια θα είναι μεγαλύτερη, καθώς ο φοιτητής θα πάψει να θεωρείται εξαρτώμενο μέλος και δεν θα μπορεί η οικογένεια να τον συμπεριλάβει στην αίτηση Α21 που θα υποβάλει φέτος για να εισπράξει οικογενειακό επίδομα από τον ΟΠΕΚΑ, εφόσον πληροί τα εισοδηματικά όρια. Έτσι, μπορεί να χάσει το επίδομα ή να το λάβει μειωμένο.
