Κομματικές ηγεσίες, πολιτικοί αναλυτές, δημοσιογράφοι και απλοί ψηφοφόροι συμφωνούν: Η εκλογή Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ δημιουργεί δυναμική ανατροπής του πολιτικού σκηνικού και των υφιστάμενων συσχετισμών εκλογικής δύναμης.
Οι εξελίξεις αφορούν όλους τους πολιτικούς χώρους και θα επηρεάσουν αναπόφευκτα όλα τα κόμματα, σε μεγάλο ή μεγαλύτερο βαθμό. Πρωτίστως βέβαια τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τα δύο μεγάλα κόμματα βλέπουν τον ζωτικό τους χώρο να απειλείται από την αναμενόμενη αύξηση της επιρροής και της εκλογικής δύναμης του αναγεννημένου ΠΑΣΟΚ. Θα χάσουν σίγουρα έναν αριθμό παλιών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις στράφηκαν προς τα δύο κόμματα εξουσίας.
Αν θα έχουν περαιτέρω απώλειες θα εξαρτηθεί κυρίως από το πώς θα πολιτευθεί η νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αν θα κατορθώσει να μετασχηματίσει το κόμμα και να το καταστήσει ισχυρό πόλο συσπείρωσης μέσα στο νέο διπολικό σύστημα που έχει διαμορφωθεί.
Από την ίδια δεξαμενή
Περισσότερους λόγους να ανησυχεί έχει βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς ο ζωτικός του χώρες συμπίπτει κατά μεγάλο μέρος με εκείνον του ΠΑΣΟΚ. “Ψαρεύουν” από την ίδια δεξαμενή ψήφων και το κοινό ακροατήριο στο οποίο απευθύνονται θα καθορίσει σε τελική ανάλυση τους μεταξύ τους συσχετισμούς εκλογικής δύναμης και πολιτικής επιρροής.
Η βασική μάχη θα δοθεί λοιπόν στο κέντρο του γηπέδου της κεντροαριστεράς, για την προσέλκυση ψηφοφόρων που χαρακτηρίζονται ως “αντιδεξιοί” ή αυτοπροσδιορίζονται ως “προοδευτικοί”.
Είναι αυτοί που έδωσαν τη μεγάλη νίκη στον ΣΥΡΙΖΑ το 2015, κράτησαν το ποσοστό του σε υψηλό επίπεδο το 2019 και αντιπροσωπεύουν μεγάλο μέρος των τωρινών δημοσκοπικών ποσοστών της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
“Ο θάνατος σου η ζωή μου”
Για να ανέβει λοιπόν το ΠΑΣΟΚ σε διψήφιο ποσοστό, πρέπει να αφαιρέσει ψήφους πρωτίστως από τον ΣΥΡΙΖΑ. Από τα δεξιά του λιγότερα μπορεί να ελπίζει, τουλάχιστον όσο δεν φαίνεται ότι είναι σε θέση να διεκδικήσει την εξουσία
Η προσπάθεια προσέλκυσης του βασικού πυρήνα κεντροαριστερών ψηφοφόρων, η μάχη για τον έλεγχο του “μεσαίου χώρου” της κεντροαριστεράς, γίνεται λοιπόν μιά αναμέτρηση στη λογική “ο θάνατος σου η ζωή μου”.
Γι αυτό, όποιες κι αν είναι οι προθέσεις των ηγεσιών του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, τα δυό κόμματα θα παραμένουν άσπονδοι φίλοι – ή και εχθροί – για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τουλάχιστον ώσπου η δυναμική των εξελίξεων να διαμορφώσει νέες ισορροπίες και η νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να διαπιστώσει πού φθάνουν τα όρια της.
Χ. ΝΙΑΚΑΣ
