Παρά την επιδείνωση της επιδημιολογικής κατάστασης, η Ελβετία χαλάρωσε εχθές, 19 Απριλίου, τα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ξανανοίγοντας μεταξύ άλλων τους κινηματογράφους, τους εξωτερικούς χώρους των εστιατορίων και των καφέ, αλλά και τα γυμναστήρια.
Παράλληλα, ανοίγουν στη χώρα πολλά κέντρα μαζικού εμβολιασμού, όπως στη Λοζάνη και τη Γενεύη.
Η Ελβετία, μια χώρα 8,6 εκατομμυρίων κατοίκων, θρηνεί περίπου 9.800 νεκρούς από την πανδημία.
Η χαλάρωση έγινε δεκτή με ανακούφιση από τους Ελβετούς. Όπως στο Κλαμπ Άρσης Βαρών και Body Building της Λοζάνης, όπου ο Ζανμονό έτρεξε «από την πρώτη στιγμή» για να ξανασυναντηθεί με τους συνταξιούχους φίλους του, όλοι τους λάτρεις του αθλήματος.
«Δεν ερχόμαστε εδώ για να κάνουμε μυς, αλλά για να συζητήσουμε», εξήγησε στο Γαλλικό Πρακτορείο, απολυμαίνοντας με ένα υγρό πανάκι όλα τα όργανα που χρησιμοποιεί για την άσκησή του.
Στο γυμναστήριο δεν απαιτείται οι αθλούμενοι να φορούν μάσκα, εφόσον τηρούν απόσταση 1,5 μέτρου μεταξύ τους. Είναι όμως υποχρεωτική στα αποδυτήρια. Μολονότι πολλοί από αυτούς ασκούνταν στις όχθες της λίμνης Λεμάν, όλοι τους δηλώνουν ότι η άθληση στο γυμναστήριο είναι ανεκτίμητη «για το ηθικό και για τη φιλία», όπως είπε ο 74χρονος Ζαν-Ζακ Σουμπιλιά, κάνοντας στατικό ποδήλατο.
Καθώς η παρέα των συνταξιούχων πηγαίνει στο γυμναστήριο πολύ νωρίς το πρωί, το γεγονός ότι έχουν τεθεί περιορισμοί στον αριθμό των προσώπων που επιτρέπεται να βρίσκονται στην αίθουσα, δεν τους ενοχλεί.
«Είχαμε περισσότερο κόσμο απ’ όσον περιμέναμε, όλοι δηλώνουν ανακουφισμένοι αφού πέρασαν τον χειμώνα στο σπίτι», είπε εξάλλου η 24χρονη Φιλίπα Αμορίμ, η υπεύθυνη ενός μεγάλου γυμναστηρίου στην καρδιά της Λοζάνης, όπου αθλούνταν καμιά 50αριά άνθρωποι, οι περισσότεροι νεαρής ηλικίας.
«Είναι τρόπος ζωής για εμένα. Συνήθως, πήγαινα να αθληθώ έξω, όμως δεν είναι το ίδιο πράγμα γιατί δεν μου αρέσει να ασκούμαι μόνη μου», εξήγησε μια πελάτισσα, η Τατιάνα Ατανάζιο, 32 ετών.
Σε μικρή απόσταση, καφετέριες και εστιατόρια δέχονται και πάλι πελάτες στους εξωτερικούς χώρους. Τα τραπέζια πάντως δεν γέμισαν, αφού κάνει ακόμη αρκετό κρύο, όμως όπου υπήρχε ήλιος πολλοί έσπευσαν να επωφεληθούν.
Η 20χρονη Σάρα, που σπουδάζει θέατρο στη Λοζάνη, δεν αντιστάθηκε στην πρωινή πρόσκληση για καφέ. Οργάνωσε μάλιστα την ημέρα της έτσι ώστε να ευχαριστηθεί το άνοιγμα όσο το δυνατόν περισσότερο: μετά τον πρωινό καφέ, το βράδυ θα βγει για ένα ποτό. «Ο καφές είναι για να παρατηρείς τους άλλους, να αισθάνεσαι, να ανταλλάζεις βλέμματα. Στη διάρκεια του κλεισίματος, παραμελήσαμε την ψυχική υγεία υπέρ της σωματικής. Ξεχνάμε τους άλλους, εκείνους που ζουν απομονωμένοι», σχολίασε.
Δίπλα της, ο 52χρονος Ερβέ Λεσερτέρ, συμφωνεί: «Το μπιστρό και οι βεράντες του είναι μια κοινωνική βάση. Δεν είναι ασήμαντο το να βλέπεις τους άλλους» σε περιόδους κρίσης. «Εργάζομαι σε σχολείο, περιστοιχίζομαι από παιδιά όλη την ημέρα και όταν βλέπω ότι μέχρι τώρα δεν μπορούσαμε να πάμε να πιούμε ένα ποτήρι με τους φίλους, αυτός είναι αντιφατικό», πρόσθεσε.
Έπειτα από 15 μήνες πανδημίας και πολλές περιόδους ημι-καραντίνας, ο Ερβέ έμαθε ωστόσο να φιλοσοφεί την κατάσταση: «πότε ανοίγουμε, πότε κλείνουμε, αυτό δεν θα πρέπει να μας εμποδίζει να ζούμε».
