Η Capital Economics βλέπει κυβέρνηση συνασπισμού που θα προκύψει μετά τις δεύτερες εκλογές που θα τη συνθέτουν είτε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είτε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Εκτιμά, ωστόσο ότι οι επικείμενες εκλογές ενδέχεται να οδηγήσουν σε μια κυβέρνηση συνασπισμού η οποία θα είναι λιγότερο προσηλωμένη στις μεταρρυθμίσεις και τη δημοσιονομική σταθερότητα από ό,τι η σημερινή κυβέρνηση.
Η Ελλάδα, όπως αναφέρεται στο report του διεθνούς ομίλου, ήταν αναμφισβήτητα η θετική έκπληξη στην ευρωζώνη τα τελευταία χρόνια και οι βραχυπρόθεσμες προοπτικές φαίνονται καλές.
Κατευθύνεται προς τις κάλπες την Κυριακή 21 Μαΐου , οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν το κυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας 6 μονάδες μπροστά από τον ΣΥΡΙΖΑ (32% έναντι 26%) με το Πασόκ να ακολουθεί πίσω. Καθώς ο αναθεωρημένος εκλογικός νόμος της χώρας δεν απονέμει πλέον μπόνους έδρες στο νικητήριο κόμμα, κανένα δεν είναι πιθανό να κερδίσει την πλειοψηφία. Αυτό σημαίνει ότι πιθανότατα θα υπάρξει ένας δεύτερος γύρος στις 2 Ιουλίου στον οποίο περιλαμβάνεται ένα «μπόνους».
Αλλά και μετά από αυτό, κανένα κόμμα δεν αναμένεται να επιτύχει την πλειοψηφία. Αντίστοιχα, τα πιο πιθανά αποτελέσματα φαίνεται να είναι είτε ένας συνασπισμός μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ είτε συνασπισμός μεταξύ Σύριζα και Πασόκ.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά στις πλατφόρμες των δύο μεγαλύτερων κομμάτων. Η Νέα Δημοκρατία εστιάζει έντονα στην οικονομία: στοχεύει στην αύξηση των μισθών και στην τόνωση της ανάπτυξης και των επενδύσεων αλλά και στη μείωση του δημόσιου χρέους στο 140% του ΑΕΠ έως το 2027. Ο Σύριζα δίνει μεγαλύτερη έμφαση στους κοινωνικούς στόχους. Μεταξύ άλλων, υπόσχεται αύξηση 10% στους μισθούς του δημοσίου και στον κατώτατο μισθό. δαπάνες για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και την υγεία• αυξημένες συντάξεις• προστασία από κατασχέσεις κατοικιών. έναν απροσδόκητο ενεργειακό φόρο. και χαμηλότερο ΦΠΑ στα τρόφιμα.
Το πόσες αλλαγές θα εισαγάγει μια νέα κυβέρνηση στην πράξη είναι εξαιρετικά αβέβαιο. Αν και το μανιφέστο του ΣΥΡΙΖΑ συνεπάγεται πολύ μεγαλύτερο δημοσιονομικό έλλειμμα, το ιστορικό του μετά το δημοψήφισμα του 2015 υποδηλώνει ότι μπορεί να είναι πολύ λιγότερο ριζοσπαστικός στην εξουσία από ό,τι στην προεκλογική περίοδο. Και ενώ ένας συνασπισμός Νέας Δημοκρατίας-Πασοκ θεωρητικά θα πρέπει να σημαίνει περισσότερη συνέχεια με την παρούσα κυβέρνηση, θα απαιτούνταν πιθανώς κάποιοι συμβιβασμούς, ώστε η πολιτική να αποκλίνει από τη σχετικά «ορθόδοξη» προσέγγιση των τελευταίων ετών.
Σε κάθε περίπτωση – και όπως έχουμε υποστηρίξει στο παρελθόν – οι βραχυπρόθεσμες προοπτικές για την Ελλάδα εξακολουθούν να φαίνονται καλύτερες από τις περισσότερες άλλες χώρες της ευρωζώνης. Για αρχή, η οικονομία φαίνεται να έχει ακόμα μεγάλη δυναμική. Το ΑΕΠ ήταν 6,4% πάνω από το προ πανδημίας επίπεδό του το τέταρτο τρίμηνο του 2019, σε σύγκριση με 0,2% υψηλότερο στο σύνολο της ευρωζώνης. Αυτό αντανακλά εν μέρει το τεράστιο περιθώριο ανάκαμψης από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση και την κρίση της ευρωζώνης, καθώς το ΑΕΠ της Ελλάδας εξακολουθεί να είναι 20% μικρότερο από το πρώτο τρίμηνο του 2008.
Δεύτερον, έχουν σημειωθεί διαρθρωτικές βελτιώσεις στην οικονομία τα τελευταία χρόνια. Για παράδειγμα, το μερίδιο των τραπεζικών δανείων που είναι μη εξυπηρετούμενα έχει μειωθεί, οι φορολογικοί συντελεστές έχουν μειωθεί, το επιχειρηματικό περιβάλλον έχει βελτιωθεί (εν μέρει λόγω της ψηφιοποίησης) και τα δημόσια οικονομικά είναι πιο σταθερά.
Τρίτον, η Ελλάδα είναι λιγότερο εκτεθειμένη από πολλές χώρες στον αντίκτυπο των υψηλότερων επιτοκίων. Η πίστωση από τις τράπεζες προς τον ιδιωτικό τομέα μειώθηκε από 104% του ΑΕΠ το 2017 σε 60% το 2021. Το χρέος των νοικοκυριών μειώθηκε από 126% του διαθέσιμου εισοδήματος το 2013 σε 93% το 2021. Και παρόλο που η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει μακράν το υψηλότερο δημόσιο χρέος στην ευρωζώνη, έχει υποχωρήσει απότομα από το 2020 και το πρωτογενές δημοσιονομικό ισοζύγιο είναι πλεονασματικό.
