Ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να μην θεωρούν ότι τα βιντεοπαιχνίδια έχουν κάποια εφαρμογή στον χώρο εργασίας, ένας αυξανόμενος όγκος ερευνών υποδηλώνει ότι το gaming προσδίδει δεξιότητες που εξυπηρετούν καλά τους εργαζόμενους, όπως η επίλυση προβλημάτων, η ανθεκτικότητα και η συνεργασία. Διαφορετικοί τύποι παιχνιδιών μπορεί να αποφέρουν διαφορετικά οφέλη. Τα παιχνίδια για πολλούς παίκτες μπορούν να διδάξουν οργανωτικές και κοινωνικές δεξιότητες, ενώ τα παιχνίδια παζλ και στρατηγικής μπορούν να διδάξουν την επίλυση προβλημάτων.
Τα βιντεοπαιχνίδια είναι άκρως ελκυστικά, συχνά κοινωνικά και ενίοτε διανοητικά προκλητικά, βελτιώνοντας δυνητικά την απόδοση της εργασίας, ενώ παρέχουν την απαραίτητη ανάπαυλα από την ίδια την εργασία.
Όταν η Χέδερ Νιούμαν, μια μανιώδης gamer, έκανε αίτηση για τη θέση της διευθύντριας μάρκετινγκ και επικοινωνίας στο University of Michigan's School of Information, συμπεριέλαβε όλη τη σχετική εμπειρία στο βιογραφικό της, συμπεριλαμβανομένου του προηγούμενου ρόλου της ως "guild master" στο μαζικό multiplayer online παιχνίδι ρόλων "World of Warcraft". Στον ρόλο της στο παιχνίδι, διαχειριζόταν συντεχνίες έως και 500 ατόμων και οργάνωνε 25 - 40 παίκτες για να κάνουν επιδρομές σε μπουντρούμια για αρκετές ώρες τέσσερις έως πέντε ημέρες την εβδομάδα.
Η διαίσθηση της Νιούμαν αποδείχθηκε σωστή. Πήρε τη δουλειά.
Περισσότεροι από τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι παίζουν πλέον τακτικά βιντεοπαιχνίδια. Οι φανατικοί παίκτες έχουν πλέον ξεφύγει θριαμβευτικά από την περιφρόνηση τους ως «μοναχικοί, τεμπέληδες σπασίκλες». Πολλοί είναι πια διευθυντές και διευθύνοντες σύμβουλοι - ανάμεσά τους και ο αστροφυσικός Adam Frank.
Οι δεξιότητες των βιντεοπαιχνιδιών είναι μεταβιβάσιμες
Όπως είχε πει η Françoise LeGoues, πρώην αντιπρόεδρος καινοτομίας της IBM, στη Wall Street Journal το 2014, οι παίκτες μπορούν να ευδοκιμήσουν σε εργασιακούς χώρους «όπου οι εργαζόμενοι πρέπει να συνεργάζονται με συναδέλφους οπουδήποτε στον κόσμο, συχνά χωρίς να έχουν συναντηθεί αυτοπροσώπως», προμηνύοντας τη μετά-covid εποχή της εξ αποστάσεως εργασίας. «Αυτή η ικανότητα συμμετοχής στη χάραξη στρατηγικής, τη συγκρότηση ομάδας, την ανταλλαγή γνώσεων και την επίλυση προβλημάτων εξ αποστάσεως είναι πραγματικά σημαντική», πρόσθεσε. Πολλά από τα πιο δημοφιλή παιχνίδια στον κόσμο είναι προσανατολισμένα σε πολλούς παίκτες, στα οποία οι παίκτες πρέπει να επικοινωνούν και να συνεργάζονται για να πετύχουν.
Ένας αυξανόμενος όγκος αποδεικτικών στοιχείων υποδηλώνει ότι οι δεξιότητες που ακονίζονται σε αυτά τα παιχνίδια μεταφράζονται καλά στον εργασιακό χώρο, συμπεριλαμβανομένων των χαρακτηριστικών της προσωπικότητας (όπως εξωστρέφεια, ευχαρίστηση, διαφάνεια και ευσυνειδησία) καθώς και «επικοινωνιακές δεξιότητες με τη μεσολάβηση υπολογιστή και ετοιμότητα τεχνολογίας», ανακάλυψε μια μελέτη του 2017 από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας του Μιζούρι.
Σε μία συνέντευξη στο Big Think, η σχεδιάστρια παιχνιδιών, συγγραφέας και ερευνήτρια Jane McGonigal εξήρε περαιτέρω τις δυνατότητες των κοινωνικών παιχνιδιών να ενισχύσουν τις δεξιότητες εργασίας. «Μελέτες έχουν δείξει ότι είναι πιο πιθανό να συνεργαστούμε με κάποιον στην πραγματική μας ζωή αφού παίξουμε ένα παιχνίδι μαζί του, όπου έχουμε κάποιο είδος συνεργασίας. Ή είναι πιο πιθανό να θέσουμε έναν φιλόδοξο στόχο για τους εαυτούς μας αφού πετύχουμε σε ένα παιχνίδι».
Με αυτό το πνεύμα, ο συγγραφέας Matt Lillywhite σημείωσε ότι τα βιντεοπαιχνίδια μπορούν να βοηθήσουν τους παίκτες να αναπτύξουν ανθεκτικότητα και εργασιακή ηθική. Όποιος έχει παίξει παιχνίδια ξέρει ότι ένας παίκτης αντιμετωπίζει συχνά αποτυχία σε τακτική βάση. Για να ξεπεράσετε αυτό το φαινομενικά αδύνατο επίπεδο ή το δύσκολο αφεντικό, πρέπει να συνεχίσετε να προσπαθείτε, συχνά προσαρμόζοντας τη στρατηγική σας μετά από κάθε απίστευτα άτυχη προσπάθεια. Οι παρατηρήσεις της Lillywhite γεννήθηκαν σε μια μελέτη σε εφήβους παίκτες, η οποία διαπίστωσε ότι όσο πιο στρατηγικά παιχνίδια έπαιζαν, τόσο περισσότερο βελτιώνονταν οι δεξιότητές τους στην επίλυση προβλημάτων μετά από ένα χρόνο.
Σε μια πιο πρόσφατη μελέτη, μια ομάδα Ευρωπαίων επιστημόνων παρακολούθησε 40 φοιτητές Επιχειρήσεων να παίζουν το παιχνίδι στρατηγικής Civilization, στο οποίο οι παίκτες πρέπει να οικοδομήσουν έναν πολιτισμό, να διαχειρίζονται τον στρατό, την οικονομία, τον πολιτισμό και τη θρησκεία του, ενώ ανταγωνίζονται με τεχνητή νοημοσύνη ή ανθρώπους αντιπάλους. Στη συνέχεια, οι ερευνητές έβαλαν τους ίδιους μαθητές να κάνουν διάφορες αξιολογήσεις για να μετρήσουν τις δεξιότητες απασχόλησης. Βρήκαν ότι «οι μαθητές που είχαν υψηλά σκορ στο παιχνίδι, είχαν καλύτερες δεξιότητες που σχετίζονται με την επίλυση προβλημάτων, την οργάνωση και τον προγραμματισμό από τους μαθητές που είχαν χαμηλά σκορ».
Στα τέλη του περασμένου έτους, μια ομάδα ψυχολόγων από το Πανεπιστήμιο του Surrey ανέλυσε δεδομένα από την υπηρεσία διαδικτυακών παιχνιδιών Steam. Αναλύοντας τις συνήθειες παιχνιδιού περισσότερων από 16.000 παικτών, διαπίστωσαν ότι οι παίκτες με θέσεις εργασίας στον τομέα της πληροφορικής και της μηχανικής έπαιξαν περισσότερα παιχνίδια με πλατφόρμα παζλ όπως το Portal 2. Οι μηχανικοί αφιέρωσαν επίσης περισσότερο χρόνο παίζοντας παιχνίδια στρατηγικής όπως το προαναφερθέν Civilization. Από την άλλη πλευρά, οι μάνατζερ έτειναν να παίζουν παιχνίδια δράσης ρόλων όπως το The Elder Scrolls V: Skyrim. Κάθε ένα από αυτά τα αντίστοιχα παιχνίδια θα μπορούσε να διδάξει στους παίκτες «soft skills» που σχετίζονται με τους αντίστοιχους τομείς τους, είπαν οι συγγραφείς.
Σε αντίθεση με την παρακολούθηση τηλεόρασης -αυτό το τόσο ουσιαστικά παθητικό χόμπι- τα βιντεοπαιχνίδια είναι ελκυστικά, κοινωνικά και συχνά διανοητικά προκλητικά, βελτιώνοντας δυνητικά την απόδοση στην εργασία, ενώ παρέχουν την απαραίτητη ανάπαυλα από την ίδια την εργασία.
