Η Εθνική Επιχείρηση Πετρελαίου (ΕΕΠ) της Λιβύης ανακοίνωσε χθες Κυριακή τη διακοπή της παραγωγής σε πετρελαιοπηγή στρατηγικής σημασίας στο νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας, εξηγώντας ότι διαδηλωτές εμποδίζουν τη δραστηριότητα στην εγκατάσταση.
«Η ΕΕΠ κηρύσσει κατάσταση ανωτέρας βίας στην πετρελαιοπηγή ας Σαράρα από την Κυριακή 7η Ιανουαρίου 2024 εξαιτίας του αποκλεισμού της εγκατάστασης από διαδηλωτές», ανέφερε η κρατική εταιρεία σε δελτίο Τύπου που δημοσιοποίησε.
Η «κατάσταση ανωτέρας βίας» (force majeure στα γαλλικά), που κηρύσσεται σε εξαιρετικές περιστάσεις, επιτρέπει την αποποίηση των ευθυνών της ΕΕΠ σε περίπτωση αθέτησης συμβατικών της υποχρεώσεων ως προς τις παραδόσεις αργού.
Η ΕΕΠ δεν διευκρίνισε ποιες είναι οι διεκδικήσεις των διαδηλωτών.
«Το κλείσιμο αυτό προκάλεσε την αναστολή των παραδόσεων αργού πετρελαίου στον τερματικό σταθμό στη Ζαουία» (βόρεια), ανέφερε η ΕΕΠ, τονίζοντας πως βρίσκονται σε εξέλιξη «διαπραγματεύσεις», που «συνεχίζονται», ενόψει της επανέναρξης της παραγωγής «το συντομότερο δυνατό».
Περίπου 900 χιλιόμετρα νότια της πρωτεύουσας Τρίπολης, η Σαράρα παράγει υπό κανονικές συνθήκες 315.000 βαρέλια αργού την ημέρα, επί συνολικής παραγωγής 1,2 εκατ. βαρελιών την ημέρα. Η παραγωγή έφθανε τα 1,5 ως 1,6 εκατ. βαρέλια την ημέρα πριν από την εξέγερση του 2011.
Την πετρελαιοπηγή στη Σαράρα, στην περιοχή Ουμπάρι, τον βασικό προμηθευτή του διυλιστηρίου στη Ζαουία, που με τη σειρά του είναι ο βασικός προμηθευτής της αγοράς καυσίμων της Λιβύης, διαχειρίζεται η Akakus, κοινοπραξία της ΕΕΠ, της ισπανικής Repsol, της γαλλικής Total, της αυστριακής ÖMV και της νορβηγικής Statoil.
Μετά την ανατροπή και τον θάνατο του δικτάτορα Μουάμαρ Καντάφι το 2011, η Λιβύη, η χώρα με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου και αερίου στην Αφρική, δυσκολεύεται να γυρίσει τη σελίδα του χάους και των διαιρέσεων που τη μαστίζουν για σχεδόν μιάμιση δεκαετία, με δυο αντίπαλες κυβερνήσεις να συνεχίζουν να διεκδικούν την εξουσία η καθεμιά για λογαριασμό της.
Οι αποκλεισμοί ή οι καταλήψεις πετρελαιοπηγών ή/και τερματικών σταθμών είναι φαινόμενο που επαναλαμβάνεται μάλλον συχνά τα τελευταία χρόνια στη Λιβύη. Συνδέονται είτε με κοινωνικές διεκδικήσεις, είτε με απειλές για την ασφάλεια, ή πολιτικές διαφορές. Έχουν προκαλέσει ζημίες εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων, σύμφωνα με την κεντρική τράπεζα, σε μια χώρα πρακτικά εξαρτημένη από τα έσοδα που της εξασφαλίζουν οι εξαγωγές πετρελαίου.
πηγή: ΑΠΕ
