Σε νέα πολεμική περιπέτεια φαίνεται πως μπαίνει η Συρία με την κατάσταση να «μυρίζει μπαρούτι», καθώς η ανάληψη της εξουσίας από τους πρώην τζιχαντιστές περισσότερο μπερδεύει, παρά λύνει το «γόρδιο δεσμό» για την χώρα αυτή της Εγγύς Ανατολής.
Στη σημερινή μετά Άσαντ Συρία συγκρούονται τα συμφέροντα Τουρκίας και Ισραήλ, διότι η μεν Τουρκία αφού είδε ότι δεν μπορούσε να προωθήσει τις επιδιώξεις της με τον Άσαντ στην εξουσία ,φρόντισε να βρει τρόπο να προωθήσει την κατάρρευση του καθεστώτος με τους πρώην τζιχαντιστές, ενώ το Ισραήλ που κατάφερε με τις πολεμικές επιχειρήσεις να περιορίσει τους proxy του Ιράν στα σύνορά του, σε καμία περίπτωση δεν θέλει να τους αντικαταστήσει με proxy της Τουρκίας.
Το νέο καθεστώς στη Συρία, που προσπαθεί να ξεφύγει από το παρελθόν φορώντας κουστούμι, ήδη προχώρησε σε «εκκαθαριστικές επιχειρήσεις» στις παραθαλάσσιες περιοχές κατά Αλεβιτών και χριστιανικών πληθυσμών, αλλά και κατά των Δρούζων στο νότο, προκαλώντας το Ισραήλ. Οι IDF μετά την πτώση του Άσαντ εκτελούν αεροπορικές επιδρομές κατά όπλων που μπορούν να το πλήξουν, αλλά και κατά τουρκικών συμφερόντων ενώ έχουν διαμηνύσει προς το νέο καθεστώς ότι δε θα διστάσουν να καταλάβουν ακόμη και τη Δαμασκό, αν απειληθούν.
Η Τουρκία φαίνεται πως δεν πέτυχε τα μεγαλεπίβολα σχέδια που είχε με την κατάληψη της Συρίας, αφού όλες οι αραβικές χώρες παρά τις όποιες σχέσεις έχουν με την Άγκυρα και παρά τα όσα διαμηνύει ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πως η νέα ηγεσία της Συρίας είναι φιλοδυτική και θα τηρήσει ισορροπίες, ανησυχούν για νέα εστία πολέμου στην περιοχή.
Η Δύση φαίνεται να αντιμετωπίζει πολύ νωχελικά την κατάσταση με την Ευρώπη να εστιάζει μόνο στο προσφυγικό-μεταναστευτικό, ενώ οι ΗΠΑ έχουν πιο ασαφή θέση, βλέποντας μόνο να «κονταίνει» ο ρόλος της Ρωσίας στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά φαίνεται να επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη με το ISIS και μετά θα τρέχει να τα ...μαζεύει.
Ρόλο «κλειδί» στη Συρία θα επιδιώξουν οι Κούρδοι, ειδικά με την διάλυση του ΡΚΚ και στη διαχείρηση των πληθυσμών αυτών στα βορειοανατολικά της Συρία θα αποκαλυφθεί το άμεσο μέλλον, διότι ο «προσωρινός πρόεδρος» Αλ Σάρα, πιέζεται από τη Δύση να δώσει περισσότερη αυτονομία και από την Τουρκία να προχωρήσει σε αφοπλισμό τους.
Η Ρωσία ωστόσο που αρχικά δεν αντέδρασε στο νέο σκηνικό στην ανατολική Μεσόγειο, φαίνεται να παίρνει τη «ρεβάνς» από την Άγκυρα στη Λίβυη όπου οι μισθοφόροι της Τουρκίας φεύγουν εσπευσμένα από τις αντιδράσεις που ακολούθησαν τη δολοφονία ενός αρχηγού πολιτοφυλακής από δυνάμεις προσκείμενες στην κυβέρνηση της Τρίπολης.
Περιορισμό της τουρκικής επιρροής στην Αφρική, επιχειρείται και ανατολικά καθώς σε Σουδάν, Νότιο Σουδάν και Σομαλία τα τουρκικά συμφέρονται πλήττονται. Στις δύο πρώτες χώρες οι πολιτοφυλακές που συνδέονται με την Άγκυρα δέχονται επιθέσεις, ενώ στη Σομαλία όπου η Τουρκία έχει επενδύσει πολλά, οι τζιχαντιστικές ομάδες, που άλλες συνδέονται με την Άλ-Κάιντα της περιοχής και άλλες όχι κοντεύουν να κλείσουν τις κυβερνητικές δυνάμεις στη πρωτεύουσα της ώρας το Μογκαντίσου.
Έτσι η Συρία μπορεί να φαίνεται ως η «κορυφή του παγόβουνου» όμως είναι μόλις ένα από τα κομμάτια ενός ευρύτερου γεωπολιτικού παζλ. Το αν θα πάει η χώρα σε μερικές βδομάδες σε νέο εμφύλιο όπως εκτίμησε ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο, είναι σήμερα άγνωστο, αλλά η σύγκρουση συμφερόντων είναι τεράστια αφού εκτός της Δύσης, της Τουρκίας και του Ισραήλ, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ έχουν ήδη προσεγγίσει το νέο καθεστώς στη Συρία.
