Έτοιμος να καταθέσει την τροπολογία για την ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ μέσω εκκαθάρισης εν λειτουργία και πώλησης των στοιχείων ενεργητικού με δύο ξεχωριστούς διαγωνισμούς είναι ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κωστής Χατζηδάκης, ενώ η έκβαση του εγχειρήματος είναι περίπου προδιαγεγραμμένη: Πληροφορίες από την αγορά αναφέρουν ότι σοβαρό ενδιαφέρον για τη μοναδική βιομηχανία νικελίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει εκδηλώσει μόνο η GSOL, ένα fund πολυεθνικών συμφερόντων που πέρυσι εξαγόρασε και το εργοστάσιο νικελίου της Βόρειας Μακεδονίας.
Αν ελέγξει και την ΛΑΡΚΟ, η GSOL θα γίνει ένας από τους κορυφαίους «παίκτες» στην παγκόσμια αγορά του στρατηγικής σημασίας βασικού μετάλλου.
Η κυβέρνηση θα προτιμούσε να εκδηλωνόταν ενδιαφέρον από περισσότερους του ενός «μνηστήρων» για την ΛΑΡΚΟ, ώστε οι δύο διαγωνισμοί να έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία. Ομως η ανακοινωθείσα απόφαση του ομίλου Μυτιληναίου να αποσύρει το ενδιαφέρον που είχε εκδηλώσει στο παρελθόν για την ΛΑΡΚΟ, αφήνει στην κούρσα μόνο το fund Global Special Opportunities Ltd (GSOL), που σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα του Reuters ενδιαφέρεται για την ελληνική βιομηχανία.
Οπως είχε δηλώσει στο Reuters ο Μάρκος Καμχής, Έλληνας διαχειριστής κεφαλαίων που διαμένει μόνιμα στην Ελβετία και είναι διευθυντικό της GSOL, η εταιρεία του θέλει τη ΛΑΡΚΟ προσβλέποντας σε αύξηση της παραγωγής της, που ανέρχεται τώρα σε 50.000 τόνους σιδηρονικελίου. Η αύξηση μπορεί να επιτευχθεί με επέκταση των δύο υφιστάμενων μονάδων της και μέσω εξαγορών. «Είμαστε σε αναζήτηση πρόσθετων projects στο νικέλιο, τόσο όσον αφορά την εξαγορά εργοστασίων σιδηρονικελίου όσο και την ανάπτυξη εξορυκτικών projects», δήλωσε ο κ. Καμχής.
Στρατηγικοί σχεδιασμοί
Η GSOL φαίνεται πως θέλει να κάνει μια κίνηση – ματ στην ευρωπαϊκή αγορά νικελίου, μέσω της εξαγοράς της ΛΑΡΚΟ. Ο μακροπρόθεσμος στρατηγικός σχεδιασμός καθιστά ήσσονος σημασίας στοιχείο τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει εδώ και χρόνια η ελληνική βιομηχανία και έχουν κάνει τον κ. Χατζηδάκη να την χαρακτηρίζει ως την «πιο προβληματική επιχείρηση στην Ελλάδα».
Η ΛΑΡΚΟ, παρά τα προβλήματά της, παραμένει ο μοναδικός παραγωγός νικελίου στον χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ένας από τους μεγαλύτερους στον κόσμο. Δεύτερος παραγωγός στον ευρωπαϊκό χώρο εκτός Ρωσίας είναι η Euronickel στο Καβάνταρτσι της Βόρειας Μακεδονίας, που εξαγοράστηκε πέρυσι από την Gsol. Διευθύνεται εδώ και πολλά χρόνια από Έλληνα, πρώην στέλεχος της ΛΑΡΚΟ, ο οποίος, πιθανότατα, θα αναλάβει να «τρέξει» και την ΛΑΡΚΟ για λογαριασμό της GSOL.
Με την προσθήκη της ΛΑΡΚΟ, η GSOL θα μπορέσει να ελέγξει μεγάλο μέρος της παγκόσμιας παραγωγής νικελίου και να τοποθετηθεί στις κορυφαίες θέσεις της αγοράς ενός βιομηχανικού μετάλλου που αποκτά μεγαλύτερη σημασία σε αυτή τη φάση μετάβασης του κόσμου στην ηλεκτροκίνηση, καθώς χρησιμοποιείται για τις μπαταρίες ηλεκτρικών αυτοκινήτων και εκτιμάται ότι η ζήτηση του θα πολλαπλασιαστεί ως το τέλος της δεκαετίας.
Διασυνδέσεις
Σύμφωνα με ρεπορτάζ των Financial Times («Η επάνοδος του Μικ Ντέιβις ενορχηστρώθηκε από τον όμιλο του Μπένι Στάινμετς», 15 Απριλίου 2019), πέραν της παρουσίας της στη Β. Μακεδονία η GSOL,είναι ο μοναδικός μέτοχος που εμφανίζεται πίσω από την εταιρεία Niron Metals, την οποία διοικεί ο Μικ Ντέιβις, κορυφαίος πολιτικός του Συντηρητικού Κόμματος της Βρετανίας.
Την εταιρεία αυτή υποδείξει ως διάδοχο του ο υπόδικος Ισραηλινός δισεκατομμυριούχος Μπένι Στάινμετς, προτείνοντας στην κυβέρνηση της Γουινέας να της εκχωρήσει μεγάλο ορυχείο σιδηρομεταλλεύματος όταν το δικό του deal ακυρώθηκε λόγω σκανδάλου με μίζες.
Η κυβέρνηση της Γουινέας ήλθε σε συμβιβασμό με τον όμιλο του Στάινμετς, τον οποίο κατηγορούσε ότι δωροδόκησε αξιωματούχους για να πάρει τα μεγάλα ορυχεία σιδήρου. Σε αυτό το πλαίσιο, αφού κηρύχθηκε έκπτωτη η εταιρεία του, ο Στάινμετς υπέδειξε την - ελεγχόμενη από την GSOL Niron Metals για να αναλάβει το ορυχείο.
Το πρόβλημα με την Εθνική
Για να ιδιωτικοποιηθούν τα assets της ΛΑΡΚΟ, το μεγαλύτερο εμπόδιο αποτελεί η «παλαιά» ΛΑΡΚΟ, που ελέγχεται από την Εθνική και στην οποία η ΛΑΡΚΟ έχει υποχρεώσεις άνω των 70 εκατ. ευρώ. Στο προηγούμενο στάδιο των προσπαθειών ιδιωτικοποίησης από το ΤΑΙΠΕΔ, είχε επιχειρηθεί από την τότε κυβέρνηση Σαμαρά να αφαιρεθεί η άδεια λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, ώστε να περάσει το εργοστάσιο στο Δημόσιο και να προχωρήσει η πώληση.
Όμως, με μια πολύ αυστηρή εξώδικη δήλωση-πρόσκληση τον Δεκέμβριο του 2012, η Εθνική είχε ξεκαθαρίσει στο ΤΑΙΠΕΔ ότι, ακόμη και αν αφαιρείτο η άδεια λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, το εργοστάσιο της Λάρυμνας δεν αποτελεί περιουσιακό στοιχείο του Δημοσίου ή του ΤΑΙΠΕΔ, αλλά ανήκει στην ιδιοκτησία της «παλαιάς ΛΑΡΚΟ», που ελέγχεται κατά πλειοψηφία από την τράπεζα. Τούτο, όπως ανέφερε η διοίκηση της τράπεζας, προκύπτει με απόλυτη σαφήνεια από τη σύμβαση που είχε συνάψει το Ελληνικό Δημόσιο με τη ΛΑΡΚΟ το 1976, όταν η εταιρεία ανήκε στο συγκρότημα Μποδοσάκη.
Για να ξεπερασθεί αυτό το πρόβλημα, που ναρκοθετεί και τη σημερινή προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του εργοστασίου της ΛΑΡΚΟ, η κυβέρνηση έχει αποφασίσει ότι πριν από οποιαδήποτε άλλη διαδικασία, θα γίνει διαιτησία για να βρεθεί ένας συμβιβασμός με την Εθνική, δηλαδή με την «παλαιά ΛΑΡΚΟ».
Δεδομένου ότι η απαίτηση της «παλαιάς ΛΑΡΚΟ» είναι αρκετά μεγάλη, η τράπεζα και ο έτερος μέτοχος της παλαιάς ΛΑΡΚΟ (εταιρεία εφοπλιστικών συμφερόντων που εδρεύει στην Ελβετία) δεν είναι διατεθειμένοι να απεμπολήσουν τα δικαιώματά τους.
Θα έχουν λοιπόν μεγάλο ενδιαφέρον οι περαιτέρω διαδικασίες ιδιωτικοποίησης, καθώς θα χρειασθεί πρώτα να ξεμπλέξει το νομικό «κουβάρι» με το ιδιοκτησιακό καθεστώς του εργοστασίου.νικελίου.
