Ο Νικόλας Παγώνης , ένας Έλληνας της διασποράς, με ισχυρή παρουσία στα κοινά του απόδημου Ελληνισμού, καθώς ήδη διανύει την τέταρτη θητεία του ως Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μείζονος Μόντρεαλ (Ε.Κ.Μ.Μ.), στο βιβλίο του με τον τίτλο : «Εξ αποστάσεως – Η Ελληνική κρίση με το βλέμμα ενός απόδημου», με στέρεο και νηφάλιο λόγο ψάχνει, μέσα σε αυτή τη συλλογή δοκιμίων, να βρει τα αίτια της ελληνικής παρακμής, αλλά και τον τρόπο ανασυγκρότησης του κράτους και του έθνους.
Επίσης αναζητεί τις «διαδρομές» και κυρίως τους τρόπους που την συνδέουν με την πολιτική και την οικονομία, έχοντας ως σημείο αναφοράς του την κρίση.
Την Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου στις 18,00, στο Polis Art Cafe θα γίνει η επίσημη παρουσίαση του βιβλίου "Εξ αποστάσεως" με δημοσιογράφους Ιουστίνη Φραγκούλη και Σοφία Λαλιωτίτη.
το βιβλίο
Στο βιβλίο με τον τίτλο : «Εξ αποστάσεως – Η Ελληνική κρίση με το βλέμμα ενός απόδημου», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ελευθερουδάκη, ο συγγραφέας «βλέπει», χωρίς παραμορφώσεις με οξυδέρκεια και κριτική σκέψη, τις παθογένειες της σύγχρονης Ελληνικής κοινωνίας.
Παρά τη μεγάλη γεωγραφική απόσταση, επισκέπτεται κάθε χρόνο την Ελλάδα και διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του για το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι τη γενέθλιας γης του.
Η οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα, αλλά κυρίως ο τρόπος με τον οποίο αντιδρούν οι Έλληνες απέναντι της, κεντρίζει το ενδιαφέρον ενός Έλληνα μεν, πολίτη του κόσμου δε, που επιστρατεύει όλες τις προσλαμβάνουσες που έχει από μια εξελιγμένη κοινωνία, όπως αυτή του σύγχρονου Μόντρεαλ στο Καναδά και προσπαθεί να τις «παντρέψει» με τις αρχέγονες ελληνικές του ρίζες.
Ο Νικόλας Τ. Παγώνης, με στέρεο και νηφάλιο λόγο ψάχνει, μέσα σε αυτή τη συλλογή δοκιμίων, να βρει τα αίτια της ελληνικής παρακμής, αλλά και τον τρόπο ανασυγκρότησης του κράτους και του έθνους. Επίσης αναζητεί τις «διαδρομές» και κυρίως τους τρόπους που την συνδέουν με την πολιτική και την οικονομία, έχοντας ως σημείο αναφοράς του την κρίση.
Χαρακτηριστικό είναι το δοκίμιο με τίτλο : «Mου είπατε όλοι ψέμματα», με το οποίο ξεκινά η έκδοση και στο οποίο ο συγγραφέας θέτει μερικά θεμελιώδη ερωτήματα. Πόση και ποια είναι η ευθύνη των πολιτών στην παρακμή που βίωσε και βιώνει η χώρα ; Ποιος είναι ο ρόλος των θεσμών και ποια του λαού ;
Δίχως ίχνος εμπάθειας και κυρίως με μια απέραντη και αγνή αγάπη για τη γενέθλια γη και τους ανθρώπους της, επιχειρεί να «δει» τις παθογένειες της σύγχρονης Ελληνικής κοινωνίας.
Μια κρίση που στα μάτια του δεν είναι μόνο μια κρίση οικονομική, αλλά πρώτα – πρώτα μια κρίση αξιών και αρχών που καθορίζουν σε σημαντικό βαθμό την διαμόρφωση των κοινωνικών δομών.
«....Ίσως εμείς οι ξενιτεμένοι να βλέπουμε τα εθνικά μας θέματα με μεγαλύτερη ευαισθησία. Ίσως, η απομακρυνσή μας από την καθημερινότητα της πατρίδας να μας έχει προσδώσει την ευκαιρία να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα πιο καθαρά και ρεαλιστικά. Ίσως να έχουμε παραμείνει ανεπανόρθωτα ρομαντικοί αναφορικά με την Ελλάδα. Ίσως.... Ίσως.... Ίσως....
Πάντως, ένα είναι σίγουρο : Ότι ξέρουμε να τιμούμε και να σεβόμαστε τα εθνικά σύμβολα, την ιστορία μας και τους αγώνες του Ελληνικού λαού....»
Η κριτική του ματιά δεν έχει «χρώμα» αλλά επεκτείνεται και καλύπτει πτυχές από την κρίσιμη περίοδο της χώρας, από την εκλογή του Γ.Παπανδρέου, την διακυβέρνηση Σαμαρά, μέχρι και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Φυσικά, δεν παραλείπει να αναφερθεί στο ρόλο του διεθνούς οικονομικού γίγνεσθαι, στον τρόπο διαπραγμάτευσης και ειδικότερα στην Eυρώπη.
Ειδικότερα, στο δοκίμιο «Εντός, εκτός και η Ευρωπαική Ολοκλήρωση» θέτει το ερώτημα. Γίνεται νομισματική ένωση χωρίς οικονομική ένωση; Μπορεί να γίνει οικονομική ένωση χωρίς παραχώρηση μέρους της εθνικής κυριαρχίας; Μπορούν τα κράτη μέλη από μόνα τους, να εποπτεύσουν τα οικονομικά τους και να αρμονιστούν με τη γενική ευρωπαική οικονομική κατεύθυνση; Η απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι , μάλλον όχι».
Στα δοκίμια «Από την Ιδεολογία στην Πρακτική» και «Ατομικό Δικαίωμα ή Συλλογικό», σκιαγραφείται το πρόβλημα της ανακολουθίας λόγων και έργων στην σύγχρονη ελληνική πολιτική ζωή και της ιδεολογικής της σύγχυσης.
«Δεν αρκεί όμως, να φορολογείται ο πλούτος για να υπάρχει κράτος δικαίου» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ν.Παγώνης στο δοκίμιο «Η κατανομή του πλούτου»
«Απαιτείται και η σωστή και αποδοτική λειτουργία του, που δε θα κατασπαταλά τα κρατικά έσοδα, δεν θα επιβαρύνει τους πολίτες άνευ λόγου και δεν θα χάνεται μέσα στο δαίδαλο των δικών του κανονισμών και ρυθμίσεων, που συχνά μετατρέπονται σε αντιπαραγωγικές δυνάμεις, που καθηλώνουν την οικονομία, ταλαιπωρούν τους πάντες και αποδίδουν τα ελάχιστα»
Η συλλογή αυτή δεν θα μπορούσε να παραλείψει και περιγραφές της καθημερινής ζωής στην Αθήνα της κρίσης, όπως ο ίδιος την ζει εδώ και χρόνια.
Το βιβλίο προλογίζουν ο διάσημος Έλληνας νομικός και καθηγητής Τραπεζικού Δικαίου του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου Αιμίλιος Αυγουλέας και η Ελληνίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας Ιουστίνη Φραγκούλη – Αργύρη.
Ο Νίκος Τ.Παγώνης
Γεννήθηκε το 1946 στην Αθήνα. Στα πρώτα του επαγγελματικά βήματα στην Ελλάδα, τον κέρδισε η δημοσιογραφία, αλλά το 1969 αποφασίζει και μεταναστεύει στον Καναδά όπου σπούδασε Οικονομικές και Εμπορικές επιστήμες. Από το 1984 είναι επικεφαλής λογιστικής εταιρείας στο Μόντρεαλ, ενώ παράλληλα επί δεκαετίες προσφέρει τις υπηρεσίες του στην Ελληνική Κοινότητα Μείζονος Μόντρεαλ(ΕΚΜΜ), της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος και παραμένει έως σήμερα.
Παράλληλα, επί σειρά ετών αρθρογραφεί σε τοπική ελληνική εφημερίδα του Μόντρεαλ.
Μεγάλες εφημερίδες στην Ελλάδα έχουν δημοσιεύσει άρθρα του, είτε εμπνευσμένα από την επικαιρότητα, είτε από το σύστημα αξιών που τον καθοδηγούν στη ζωή του, αναδεικνύοντας το πολύπλευρο ταλέντο του στη γραφή.
Η πρώτη του συλλογή νεανικών ποιημάτων εκδίδεται με τον τίτλο «Στη γειτονιά του πόνου» το 1969 που περιλαμβάνει αυθόρμητους στίχους ντυμένους με έντονα συναισθήματα μελαγχολίας και εγκαρτέρησης με στοχασμούς για την οδύνη του κόσμου, την ξενιτιά, τον θάνατο, την ματαιότητα των πραγμάτων.
Το 2017 εκδίδει το βιβλίο «Διηγούμαι» (ΔΤ : https://bit.ly/2RvEphy ) το οποίο περιλαμβάνει 30 μικρά αφηγήματα ανθολογημένα απο εικοσιπέντε χρόνια γραφής, άλλοτε εμπνευσμένα από τη γενέτειρα, άλλοτε πασπαλισμένα από νοσταλγία, άλλοτε γραμμένα λόγο επικαιρότητας.
Μέσα από τα διηγήματά του, ο συγγραφέας κατορθώνει να αναπαραστήσει εικόνες του παρελθόντος, σκηνές της σύγχρονης ζωής, αλλά μπορεί ταυτόχρονα να σταθεί μετά λόγου γνώσεως απέναντι στην ιστορία.
