Ένα ισχυρό πολιτικό εργαλείο προσεταιρισμού τη «σιωπηλής πλειοψηφίας» και της μεσαίας τάξης γίνεται μπούμερανγκ για την κυβέρνηση, η οποία βρίσκεται τώρα αντιμέτωπη με τα αποτελέσματα της προσπάθειας της να επιβάλει «νόμο και τάξη», δίνοντας στη αστυνομία τα περιθώρια να δρα στα όρια μεταξύ νομιμότητας και αυθαιρεσίας.
Με διακηρυγμένο στόχο την ασφάλεια των πολιτών, την περιστολή της παραβατικότητας στο δημόσιο χώρο και την αντιμετώπιση παρανομιών που θίγουν δικαιώματα ιδιοκτησίας, η προσπάθεια αυτή είχε αρχικά τη συναίνεση και την επιδοκιμασία της κοινωνικής πλειοψηφίας. Το «νόμος και τάξη» έγινε κατευθυντήριος άξονας κυβερνητικών επιλογών, δίνοντας και πολιτικοϊδεολογικό στίγμα.
Όμως η πρακτική εφαρμογή του προκαλεί τώρα έντονες αντιδράσεις, καταλήγοντας να ροκανίζει πολιτικό κεφάλαιο της κυβέρνησης, την ώρα που η περίοδος χάριτος εξαντλείται και οι χειρισμοί της σε θέματα όπως το μεταναστευτικό, οι παροχές (κοινωνικό μέρισμα κλπ) αντιμετωπίζονται με κριτική διάθεση από αυξανόμενη μερίδα ψηφοφόρων της.
Το περιστατικό στο Κουκάκι με την εισβολή στο σπίτι της οικογένειας Ινδαρέ, τις βιαιοπραγίες αστυνομικών και τη σύλληψη μελών της ήρθε να προστεθεί σε σειρά ανάλογων υποθέσεων.
Τότε όμως οι «παθόντες» ήταν μόνο μετανάστες, πρόσφυγες και αντιεξουσιαστές – «περιθωριακοί» κατά την αντίληψη της σιωπηρής πλειοψηφίας. Τώρα η εφαρμογή του δόγματος «Νόμος και Τάξη» γίνεται και σε βάρος της φιλελεύθερης μεσαίας τάξης, που θεωρεί αυτονόητα τα συνταγματικά δικαιώματα της – και τα υπερασπίζεται.
Όπως αποδεικνύεται, ούτε οι «αστοί νοικοκυραίοι» μπορούν να νιώθουν ασφαλείς και προστατευμένοι, όταν η αστυνομία έχει το ελεύθερο να δρα κατά βούλησιν, παραβαίνοντας κανόνες και νόμους.
X. N.
