Στα κόμματα της αντιπολίτευσης προς τα αριστερά της ΝΔ – από το ΠΑΣΟΚ ώς τη Νέα Αριστερά, η δημοσκοπική “φτώχεια φέρνει γκρίνια”. Οι εσωκομματικές μάχες εντείνονται, οι πολιτικές στρατηγικές – όπου υπάρχουν – τίθενται υπό αμφισβήτηση, οι κεντρόφυγες τάσεις ενισχύονται. Στο ΠΑΣΟΚ “σιγοκαίει” και θέμα ηγεσίας, αν και ακόμη δεν τίθεται ανοιχτά.
Τα πράγματα δεν είναι πολύ καλύτερα στη Νέα Δημοκρατία. Η εξουσία είναι βέβαια ισχυρός συνεκτικός ιστός, και κανένας δεν θέλει να πριονίσει το δέντρο ή το κλαδί όπου κάθεται. Ομως η εσωκομματική γκρίνια γίνεται εντονότερη κι ακούγεται έξω από τη “γαλάζια πολυκατοικία”.
Ο Μητσοτάκης δεν αμφισβητείται, αλλά πολλοί υπουργοί βρίσκονται συνεχώς στο στόχαστρο σφοδρής κριτικής και δέχονται “φίλια πυρά”, κυβερνητικές επιλογές επικρίνονται. Σε πολλές περιπτώσεις τα κίνητρα είναι προσωπικά – βουλευτές που δεν έγιναν υπουργοί, άλλοι που “σκόνταψαν” στους μηχανισμούς του Μαξίμου και δεν μπόρεσαν να προωθήσουν “δικούς τους ανθρώπους” στο σύστημα εξουσίας ή να κάνουν κάποια.. ρουσφέτια
Υπάρχει όμως και η σοβαρή πολιτική κριτική επί των πεπραγμένων της κυβέρνησης και για τους χειρισμούς της σε κρίσιμα θέματα, οι οποίοι επηρεάζουν άμεσα το εκλογικό σώμα και έχουν πολιτικό κόστος για το κυβερνών κόμμα - κατι που το “μετρούν” καθημερινά ειδικά οι βουλευτές της περιφέρειας.
Ποιοί μπαίνουν στο στόχαστρο
Το θέμα του ΟΠΕΚΕΠΕ και της εμπλοκής υπουργών και στελεχών της κυβερνητικής παράταξης είναι ένα από αυτά στα οποία εστιάζουν βουλευτές της ΝΔ, αν και δημοσίως προσπαθούν να υποστηρίξουν το αφήγημα του “διαχρονικού σκανδάλου”.
Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι ο πρήων υπουργός Μάκης Βορίδης που πρώτος εμφανίστηκε ως άμεσα εμπλεκόμενος, έχει τεθεί σε “πολιτική καραντίνα”, ενώ την εποχή της παντοδυναμίας του είχε συγκεντρώσει γύρω του μεγάλη ομάδα βουλευτών.
Επικριτικά σχόλια ακούγονται και για οικονομικούς υπουργούς, με αντικείμενο την κυβερνητική αναποτελεσματικότητα στη μάχη κατά της ακρίβειας, η οποία καλπάζει θέτοντας υπό αμφισβήτηση τα επίσημα στοιχεία για τον πληθωρισμό και εξελίσσεται πλέον σε κοινωνικό πρόβλημα.
Στο στόχαστρο βρίσκονται επίσης υπουργοί και συνεργάτες του πρωθυπουργού που προέρχονται από τον κεντρώο χώρο και δεν έχουν κερδίσει ακόμη την αποδοχή της “δεξιάς” πτέρυγας του κόμματος – ιδιαίτερα των μεσαίων στελεχών του κομματικού μηχανισμού.
ΠΑΣΟΚ: Τον περιμένουν στη... γωνία
Στο ΠΑΣΟΚ ο πρόεδρος Νίκος Ανδρουλάκης ανεβάζει τους τόνους της πολεμικής κατά Μητσοτάκη-ΝΔ, αλλά συνεχώς κοιτάζει πίσω του, ξέροντας ότι τον ακολουθούν πολλοί “Βρούτοι”, επίδοξοι αρχηγοί και αμφισβητίες της πολιτικής και των δυνατοτήτων του.
Ολοι έχουν το βλέμμα τους στραμμένο στην περίφημη “βελόνα” των δημοσκοπικών ποσοστών, που δεν δείχνει να ανεβαίνει. Αν δεν “ξεκολλήσει” σύντομα, οι αμφισβητίες θα “σφίξουν τον κορσέ" και θα προσπαθήσουν να του επιβάλουν επιλογές και στρατηγικές τις οποίες δεν είναι πρόθυμος να ακολουθήσει.
Θέμα ηγεσίας δεν πρόκειται να τεθεί άμεσα – όσο μάλιστα θα πλησιάζουμε σε χρονική περίοδο που μπορεί να στηθούν πρόωρες κάλπες. Ομως τα περιθώρια κινήσεων του προέδρου του ΠΑΣΟΚ θα είναι περιορισμένα. Οι εσωκομματικοί αντίπαλοι τον περιμένουν “στη γωνία”.
Αριστερή... κινούμενη άμμος
Στο χώρο της Αριστεράς επικρατεί αναβρασμός και ο συνολικός χάρτης είναι υπό (ανα)διαμόρφωση. Η επάνοδος του Αλέξη Τσίπρα στο προσκήνιο πρόσθεσε στην εξίσωση έναν ακόμη – καθοριστικό - “άγνωστο Χ”.
Ολοι αντιλαμβάνονται ότι οι υπάρχοντες κομματικοί φορείς “μετρούν μέρες” και δεν πρόκειται να μακροημερεύσουν. Εκτός ίσως από το ΜέΡΑ25 του Γιάννη Βαρουφάκη, που οι δημοσκοπήσεις του δίνουν ποσοστά ικανά όχι μόνον να το κρατήσουν στη ζωή, αλλά και να του εξασφαλίσουν σημαντική κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
Στον ΣΥΡΙΖΑ η μεγάλη πλειοψηφία βουλευτών, στελεχών και ψηφοφόρων θέλει Τσίπρα - να βρεθεί ένα modus vivendi συνεργασίας με τον νέο πολιτικό φορέα, ώστε να μην προστεθεί ένα ακόμη “αριστερό” κόμμα στις εκλογές.
Υπέρμαχος αυτής της άποψης είναι και ο πρόεδρος του κόμματος Σωκράτης Φάμελλος – ρεαλιστής, ψύχραιμος, θιασώτης των συναινέσεων. Συναινεί ακόμη και ο Νίκος Παππάς, αν και βρίσκεται πλέον σε απόσταση από τον Τσίπρα.
Το ζήτημα είναι ο τρόπος προσέγγισης. Θα γίνει συντεταγμένα, ή ο Τσίπρας θα δημιουργήσει τον νέο φορέα και θα πει “όσοι πιστοί προσέλθετε” - δείχνοντας “κόκκινη κάρτα” σε κάποιους ανεπιθύμητους;
Πριν εμφανιστεί ο Τσίπρας “έπαιξε” και το σενάριο σύγκλισης-συνεργασίας της Νέας Αριστεράς με τον ΣΥΡΙΖΑ του Φάμελλου. Το νεοπαγές κόμμα ήταν διχασμένο. Τώρα είναι... χειρότερα – σχεδόν τριχοτομημένο.
Η μεγάλη πλειοψηφία θέλει συνεργασία σε ένα ευρύ σχήμα με Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ. Οι σκληροπυρηνικοί της παλιάς φρουράς θέλουν να διατηρήσουν την ιδεολογική καθαρότητα” του πολιτικού φορέα τους και να μην ενδώσουν στις σειρήνες της συνεργασίας της ευρύτερης (κεντρο)αριστεράς, στην οποία βλέπουν μόνον εκλογικές σκοπιμότητες..Αλλοι κινούνται χωρίς σαφή προσανατολισμό, περιμένοντας καιροσκοπικά τις εξελίξεις.
Στο Κίνημα Δημοκρατίας του Στέφανου Κασσελάκη – ένα ακόμα “απόκομμα” του παλιού ΣΥΡΙΖΑ, η κατάσταση είναι απολύτως ρευστή. Πολλοί θα ήταν διατεθειμένοι να ακολουθήσουν τον Τσίπρα στο πολιτικό του εγχείρημα, αλλά είναι αμφίβολο αν θα γινόταν δεκτοί στον νέο φορέα. Το ένστικτο της (πολιτικής) επιβίωση θα τους οδηγήσει στις επόμενες κινήσεις και επιλογές τους.
Χ. ΝΙΑΚΑΣ
