Η ταχύτητα με την οποία οι φερόμενοι ως ένοχοι για το Qatar Gate προσάγονται στη δικαιοσύνη, μας εντυπωσιάζει ομολογουμένως. Η μεθοδικότητα με την οποία οι βελγικές αρχές στοιχειοθέτησαν, ερεύνησαν και τελικώς αναδεικνύουν τους πρωταγωνιστές του σκανδάλου που συγκλονίζει εδώ και ημέρες την ευρωπαϊκή κοινότητα, μας εκπλήσσει ευχάριστα. Το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» παίρνει σάρκα και οστά έστω και Βρυξέλλες…
Η σύγκριση με την εν εξελίξει υπόθεση των παρακολουθήσεων στην Ελλάδα, αν και «άδικη», προκύπτει ευλόγως. Η αλά ελληνικά διερεύνηση του σκανδάλου των υποκλοπών, σκοντάφτει σε νομικίστικα κωλύματα και θολά σημεία των δικαστικών διαδικασιών, που δεν έχουν ουσιαστικά σχέση με την πραγματική ουσία της υπόθεσης.
Στη χώρα μας η διερεύνηση αξιόποινων πράξεων τις οποίες φέρεται να έχουν κάνει πολιτικά πρόσωπα, προσκρούει και σχεδόν πάντα αποδυναμώνεται μέχρι να φτάσει τελικώς στα δικαστήρια. Η πολιτική «διαλεύκανση» συνήθως εκμαυλίζει την ουσία των υποθέσεων, που όταν τελικώς φτάνουν στη δικαιοσύνη, είναι εξόχως «φιλτραρισμένες» και οριοθετημένες.
Διαξιφισμοί στη Βουλή, εξεταστικές επιτροπές, διαφορετικά πορίσματα από τα κόμματα για τα… σκάνδαλα. Αυτή είναι η ελληνική πραγματικότητα και με βάση και το «κακό προηγούμενο» που έχει δημιουργήσει στη πολιτική συνείδηση των Ελλήνων πολιτών, προκαλείται ο εύλογος (;) εντυπωσιασμός για τους χειρισμούς των βελγικών αρχών.
Το νομικό δίκαιο του Βελγίου είναι διαφορετικό και ο ανακριτής είναι παντοδύναμος, γεγονός που προφανώς του λύνει τα χέρια και του επιτρέπει να δράσει πιο άμεσα και δραστικά. Οι ενέργειές των βελγικών αρχών πραγματοποιούνται σ’ ένα περιβάλλον όπως αυτό των Βρυξελλών, όπου η στενή επαφή ευρωβουλευτών και ευρωπαίων αξιωματούχων με επιχειρηματικά και πάσης φύσης συμφέροντα, θεωρούνται ως μια καθόλα νόμιμη διαδικασία.
Το λεγόμενο lobbying αποτελεί «δεύτερη φύση» για τους συνδαιτυμόνες στις Βρυξέλλες, εκεί όπου χτυπάει η καρδιά της ευρωπαϊκής κοινότητας. To Qatar Gate έφερε ξανά στο προσκήνιο τα «προαιώνιο» ερώτημα που αντανακλά στον καθρέπτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης εδώ και χρόνια. Πού τελειώνει το lobbying, ως «έκφραση» νόμιμης πίεσης και πού αρχίζει η διαφθορά;
Στην περίπτωση της Εύας Καϊλή, η υπεράσπιση των συμφερόντων του Κατάρ «έβγαζε μάτι» στις… περίφημες δημόσιες τοποθετήσεις της εντός του ευρωκοινοβουλίου. Όπως αποδεικνύεται από την έρευνα των βελγικών αρχών, η ευρωβουλευτής διάβηκε τον Ρουβίκωνα του lobbying και «φλέρταρε» ξεκάθαρα με τη διαφθορά.
«Πιάστηκε με τη γίδα στην πλάτη», όπως λέει ο σοφός λαός, αν και η υπερασπιστική γραμμή των συνηγόρων της, θα επιχειρήσει να καταδείξει ότι δεν χρηματίστηκε με πετροδόλαρα...
Νώντας Βλάχος
