Τα «έτσουζαν» για τα καλά οι αρχαίοι Κέλτες στη Γαλλία, οι πρόγονοι του Αστερίξ, οι οποίοι έπιναν εισαγόμενο κόκκινο ελληνικό κρασί, καθώς και μπίρα από κεχρί, δικής τους παραγωγής.
Με άλλα λόγια, υπήρχε μια εποχή που, αντί οι Έλληνες να πίνουν πανάκριβα γαλλικά κρασιά εισαγωγής, όπως σήμερα, συνέβαινε το αντίθετο, δηλαδή οι Γάλλοι συστηματικά έπιναν ελληνικά κρασιά και μάλιστα σε ελληνικά σκεύη, επίσης εισαγόμενα. Και μάλιστα έκαναν τεράστια ταξίδια, μέσα από ποτάμια και βουνά (ακόμη και τις Άλπεις), για να βρουν το αγαπημένο τους ελληνικό κρασί.
Οι επιστήμονες από τη Γερμανία και τη Γαλλία, με επικεφαλής τη Σίνθιαν Σπιτέρι του γερμανικού Πανεπιστημίου του Τίμπινγκεν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "PLoS One", μελέτησαν οργανικά υπολείμματα που βρέθηκαν μέσα σε κούπες, αγγεία και κανάτες, τα οποία ανακαλύφθηκαν στην περιοχή της Βουργουνδίας και χρονολογούνται περί το 500 π.Χ. (από τα 99 σκεύη που μελετήθηκαν, τα 16 ήσαν ελληνικού στιλ, κυρίως αττικοί ερυθρόμορφοι αμφορείς).
Ο πρώτος ιστορικός, ο Ηρόδοτος, είχε περιγράψει την αγάπη των Κελτών για το αλκοόλ στα συμπόσια τους και η νέα έρευνα το επιβεβαιώνει. «Είναι η πρώτη φορά που πραγματικά βλέπουμε ότι κάτι τέτοιο ισχύει, χρησιμοποιώντας επιστημονικές μεθόδους», δήλωσε η Σπιτέρι.
Η τοποθεσία Βιξ-Μον Λασουά της Βουργουνδίας υπήρξε σημαντικός οικισμός της πρώιμης εποχής του σιδήρου στην κεντρική Γαλλία και, παρόλο που ήταν βαθιά στην ενδοχώρα, φαίνεται πως είχε εμπορικές επαφές με την ελληνική αποικία της Μασσαλίας.
Η χημική ανάλυση των σκευών, ιδίως των ελληνικών, αποκάλυψε υπολείμματα σταφυλιών από όπου παράγεται κόκκινο κρασί. Καθώς δεν υπήρχαν αμπέλια και οινοποιία καθόλου στη γύρω περιοχή εκείνη την εποχή, οι επιστήμονες θεωρούν ως πιο πιθανό ότι επρόκειτο για εισαγωγή ελληνικού κρασιού από τη νότια ακτή της Γαλλίας (ή τις ελληνικές αποικίες στην Ιταλία).
Σε άλλα δοχεία υπήρχαν επίσης υπολείμματα από ελαιόλαδο, μάλλον ελληνικό και αυτό. Είναι πιθανώς η αρχαιότερη ένδειξη χρήσης ελαιολάδου στη Βόρεια Ευρώπη.
«Οι Κέλτες κατέβαιναν τον ποταμό Ροδανό μέχρι την ελληνική αποικία της Μασσαλίας, που αποτελούσε κεντρικό πόλο ανταλλαγών, ενώ μπορεί να ταξίδευαν επίσης και μέσω των Άλπεων. Πάντα ξέραμε ότι οι πρώτοι Κέλτες είχαν επαφή με τη Μεσόγειο και ότι αποκτούσαν αγγεία και κεραμικά, αλλά δεν γνωρίζαμε σε τι τα χρησιμοποιούσαν», ανέφερε ο ερευνητής Φίλιπ Στοκχάμερ του Πανεπιστημίου Λούντβιχ Μαξιμίλιανς του Μονάχου.
«Ήταν μια εποχή γρήγορων αλλαγών, στη διάρκεια της οποίας αγγεία κατασκευασμένα στην Ελλάδα και στην Ιταλία έφθαναν έφταναν για πρώτη φορά σε μεγάλους αριθμούς βόρεια των 'Αλπεων. Οι Κέλτες δεν υιοθέτησαν απλώς τις ξένες παραδόσεις, αλλά χρησιμοποιούσαν επίσης τα εισαγόμενα σκεύη και προϊόντα με τους δικούς τους τρόπους και για τους δικούς τους σκοπούς», πρόσθεσε ο Γερμανός επιστήμονας, σύμφωνα με τη βρετανική «Ιντιπέντεντ» και το "New Scientist".
Παράλληλα, όμως, όπως αποκάλυψαν άλλα οργανικά απομεινάρια, οι Κέλτες έφτιαχναν κάτι μόνοι τους και αυτό ήταν μπίρα από δημητριακά (κεχρί), την οποία μάλλον έπιναν οι φτωχότεροι, οι οποίοι δεν είχαν να πληρώσουν το εισαγόμενο -πιθανώς ακριβό- ελληνικό κρασί της εποχής (πώς αλλάζουν τα πράγματα…).
Δείτε την επιστημονική δημοσίευση στη διεύθυνση:
https://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0218001
