Η στέγη αναδεικνύεται σε ένα από τα πιο πιεστικά κοινωνικά ζητήματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς η άνοδος των τιμών αγοράς, η μείωση της ιδιοκατοίκησης και η επιβάρυνση των νοικοκυριών από το κόστος ενοικίου συνθέτουν ένα κοινό ευρωπαϊκό φαινόμενο.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat (2025), το 69,1% των Ευρωπαίων ζει σε ιδιόκτητη κατοικία και το 30,9% σε ενοικιαζόμενη. Η Ρουμανία, η Σλοβακία και η Ουγγαρία παραμένουν πρωταθλήτριες στην ιδιοκατοίκηση (άνω του 90%), ενώ η Γερμανία και η Αυστρία καταγράφουν τα χαμηλότερα ποσοστά (κάτω του 50%).
Η Ελλάδα εξακολουθεί να βρίσκεται πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, με περίπου 70% των νοικοκυριών να κατοικούν σε ιδιόκτητο σπίτι. Ωστόσο, το ποσοστό έχει μειωθεί σημαντικά σε σχέση με το 2005, όταν ανερχόταν στο 84,6%, λόγω της οικονομικής κρίσης και της τουριστικής αξιοποίησης των ακινήτων. Η πτώση είναι ιδιαίτερα αισθητή στις αστικές περιοχές, όπου η ιδιοκατοίκηση στην Αθήνα φτάνει μόλις το 64%.
Παρότι η Ελλάδα παραμένει «χώρα ιδιοκτητών», οι νεότερες γενιές βιώνουν μια ριζική αλλαγή: από τη νοοτροπία του «κτήματος ασφάλειας» περνούν στη νέα πραγματικότητα του «ενοικίου ανάγκης».
Για την αντιμετώπιση της στεγαστικής ανισότητας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ετοιμάζει για το 2026 ένα «Ευρωπαϊκό Σχέδιο για την Προσιτή Κατοικία».
