Ο Μακρόν και η λιτότητα
Κατά την τελευταία δεκαετία, οι ανισορροπίες μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας έχουν επιδεινωθεί:
- Ενώ η Γαλλία έχει εμπορικό έλλειμμα, η Γερμανία εμφανίζει τεράστιο πλεόνασμα (φθάνει τα 35 δισ. δολάρια μόνο με την Γαλλία).
- Σχεδόν το 10% των Γάλλων εργαζομένων είναι άνεργοι, ενώ το ποσοστό για τους Γερμανούς είναι 6%.
- Η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Γαλλίας. Αντίστροφα, για την Γερμανία η Γαλλία έρχεται δεύτερη μετά την Κίνα.
Σε ορισμένους τομείς -όπως οι τράπεζες, οι ασφάλειες και οι λιανικές πωλήσεις - οι γαλλικές εταιρείες κατέχουν ηγετική θέση παγκοσμίως, υπερτερώντας των γερμανικών.
Σημαντικές διαφορές υπάρχουν μεταξύ των δύο χωρών στην οικονομική πολιτική και δημοσιονομική πολιτική.
- Η Γαλλία παραδοσιακά χρησιμοποιεί κρατικές δαπάνες και δημόσιες επενδύσεις για να κατευθύνει την ανάπτυξη και επιδεικνύει ευελιξία στις κρίσεις
- Οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις στη Γερμανία είναι προσηλωμένες στην άποψη ότι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις πρέπει να αποτελέσουν την βάση για την προώθηση της ανάπτυξης. Οι κυβερνήσεις επιβραβεύονται για την τήρηση των αυστηρών κανόνων σχετικά με τις δαπάνες και τον πληθωρισμό.
Οι διαφορές αυτές εξηγούν εν μέρει την αποκλίνουσα στάση του γαλλικού και του γερμανικού λαού για την ΕΕ, έναντι της οποίας η Γερμανία ασκεί εκτεταμένη επιρροή: Ενώ μόνο το 38% των Γάλλων πολιτών βλέπει την ΕΕ ευνοϊκά, το αντίστοιχο ποσοστό των Γερμανών φθάνει το 50%.
Στην Γερμανία, κυβερνήσεις, πολιτικοί και αναλυτές αντιμετωπίζουν με κάποια συγκατάβαση τη Γαλλία, την οποία θεωρούν οικονομικά "απροσάρμοστη".
Ο Macron έχει δεσμευτεί να ξεπεράσει αυτά τα ρήγματα. Ήδη από τον Αύγουστο του 2015, όταν ήταν υπουργός Οικονομίας, κάλεσε την Ευρώπη να τερματίσει αυτό που χαρακτήρισε ως «θρησκευτικό πόλεμο» της ηπείρου μεταξύ των υπέρ της λιτότητας κρατών του βορρά (όπως η Γερμανία) και των χωρών (όπως η Γαλλία) που διαφωνούν με αυτή την πολιτική. Τόνιζε συνεχώς ότι η ΕΕ πρέπει να «βρει μια ισορροπία μεταξύ αυτών των δύο προσεγγίσεων».
Ως πρόεδρος, ο Macron έχει στόχο να προσεγγίσει αυτή την ισορροπία με την προσαρμογή των γαλλικών δημόσιων οικονομικών στους κανόνες προϋπολογισμού της ευρωζώνης, με τη μείωση των κρατικών δαπανών και την αλλαγή της εργατικής νομοθεσίας.
Σε αντάλλαγμα αναμένει από την Γερμανία να συμφωνήσει σε μεγαλύτερη κατανομή των κινδύνων εντός της ευρωζώνης. Έχει ζητήσει, για παράδειγμα, την δημιουργία κοινού προϋπολογισμού της ευρωζώνης που θα προωθήσει τις αναπτυξιακές επενδύσεις σε υποδομές και άλλους τομείς, θα παρέχει επείγουσα οικονομική βοήθεια και θα βοηθά τα κράτη να ανταποκριθούν στις οικονομικές κρίσεις.
«Αν δεν έχουμε ένα γενναίο σχέδιο διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», δήλωσε ο Macron στην γαλλική εφημερίδα Les Echos τον Φεβρουάριο, «οι Γερμανοί δεν θα μας ακολουθήσουν».
