Με ύφος που παραπέμπει μάλλον σε… ιεροκήρυκες παρά σε πολιτικούς, οι Γερμανοί αξιωματούχοι - κυρίως οι προερχόμενοι από το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της Μέρκελ- επαναλαμβάνουν συνεχώς στους εταίρους της νομισματικής ένωσης ότι μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να μακροημερεύσει το ευρώ: Να γίνονται σεβαστοί από όλους οι κανόνες.
Στην πραγματικότητα, όμως, η Γερμανία απαιτεί να γίνονται σεβαστοί από όλους ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ αυτοί οι «ιεροί κανόνες», ενώ η ίδια θα διατηρεί το δικαίωμα να επιβάλλει και να παραβιάζει κανόνες κατά το δοκούν.
Μετά το ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης, που άρχισε να χωρίζει τα μέλη της ΟΝΕ σε πιστωτές και οφειλέτες, διακατέχεται από την αντίληψη ότι είναι… περισσότερο ίση από τους εταίρους της στην ευρωζώνη, επειδή είναι οικονομικά ισχυρότερη και τους στηρίζει.
Η Μέρκελ ήταν αυτή που επέβαλε το 2010 τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο σχήμα Θεσμών που κλήθηκαν να διαχειρισθούν την κρίση χρέους, πρώτα στην Ελλάδα, μετά σε άλλες χώρες. Οι υποδείξεις του Ταμείου ακολουθήθηκαν ευλαβικά, με επίμονες πιέσεις της Γερμανίας, αν και αποδείχθηκε ότι σε πολλά το ΔΝΤ έσφαλε. «Χωρίς το Ταμείο, δάνεια διάσωσης δεν δίνονται», ήταν ο κανόνας που καθιέρωσε η Γερμανία.
Όσο το ΔΝΤ διαμόρφωνε σκληρά προγράμματα λιτότητας, η παρουσία του κρινόταν απαραίτητη. Τώρα, όμως, που προτείνει ένα σοβαρό σχέδιο ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, οι Γερμανοί πολιτικοί δεν έχουν δισταγμό να του δείξουν την πόρτα εξόδου, εξηγώντας χωρίς περιστροφές ότι θεωρούν πολύ ακριβό για τους δανειστές τον «λογαριασμό» των προτεινόμενων μέτρων.
Όταν πληρώνουν άλλοι, οι συστάσεις του ΔΝΤ είναι ιερές. Οταν πρέπει να πληρώσει η Γερμανία, ξαφνικά ανακαλύπτει ότι το ΔΝΤ κάνει λάθος!
Αυτή η πολιτική της απροκάλυπτης επιβολής της γερμανικής ισχύος στην ευρωζώνη, δίνει τροφή στον ευρωσκεπτικισμό και απειλεί τη συνοχή της ΕΕ.
Με το δόγμα «νόμος είναι το δίκιο της Γερμανίας», οι Γερμανοί πολιτικοί που κατά τα άλλα ομνύουν στον ευρωπαϊσμό, οδηγούν σε επικίνδυνες ατραπούς τη νομισματική ένωση -και σε τελική ανάλυση την ευρωπαϊκή ενοποίηση.
ΝΩΝΤΑΣ ΧΑΛΔΟΥΠΗΣ
