Πολλοί εργαζόμενοι, κυρίως από τον χώρο της εστίασης, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, χάνουν το επίδομα των 800 ευρώ και γενικότερα τίθενται εκτός του πλαισίου προστασίας, παρότι οι επιχειρήσεις που εργάζονταν έκλεισαν με κρατική εντολή, μένοντας χωρίς δουλειά και εισόδημα στην παρούσα εξαιρετικά δύσκολη περίοδο!
Πρόκειται για εργαζόμενους των οποίων η σύμβαση εργασίας έληξε την εβδομάδα 14-21 Μαρτίου, οπότε ούτε η ανανέωσή της ήταν εφικτή, καθώς οι επιχειρήσεις έκλεισαν στις 14 Μαρτίου, ούτε το επίδομα των 800 ευρώ δικαιούνται, αφού παραδόξως η κυβέρνηση έθεσε την 21η Μαρτίου (μια εβδομάδα, δηλαδή μετά το κλείσιμο των επιχειρήσεων) ως ημερομηνία που έπρεπε να είναι ενεργή η σύμβαση εργασίας, για να το λάβουν οι εργαζόμενοι.
Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του αναγνώστη του «Σin» Η.Ο, την οποία μάς έκανε γνωστή με το ακόλουθο κείμενο:
«Είχα την τύχη να εργάζομαι σε ένα καφέ-μπαρ το οποίο είναι άψογο όσον αφορά στις οικονομικές και ασφαλιστικές του υποχρεώσεις. Εργαζόμουν με σύμβαση που ξεκίνησε 1/3/2020 και έληγε 15/3/2020, (πράγμα πολύ συνηθισμένο στον κλάδο μας, όπου συχνά επιλέγονται αλλεπάλληλες συμβάσεις ορισμένου χρόνου σερβιτόρων, μπάρμαν, dj κλπ, οι οποίες ανταποκρίνονται στο εβδομαδιαίο ή 15ήμερο πρόγραμμα βαρδιών και συνήθως λήγουν στις 15 και 30 εκάστου μηνός και εν συνεχεία ανανεώνονται). Ο εργοδότης θα μου ανανέωνε φυσικά τη σύμβαση από 16/3, και μάλιστα όπως μου είχε ήδη δηλώσει θα μου έκανε σύμβαση αορίστου χρόνου, αφού κάλυπτα πάγιες ανάγκες της επιχείρησης.
Η κυβέρνηση όπως όλοι γνωρίζουμε έκλεισε τα καφέ μπαρ στις 13/3/2020 και ώρα 23:59, όταν δηλαδή εγώ είχα ενεργή σύμβαση για ακόμη δύο ημέρες. Στη συνέχεια, ανακοίνωσε ότι θα βοηθήσει τους εργαζομένους αυτούς αναστέλλοντας τις συμβάσεις τους και δίνοντας το επίδομα των 800 ευρώ σε όσους βρέθηκαν σε αναστολή. Όλα καλά ως εδώ. Μόνο που, ως κρίσιμη ημερομηνία που θα έπρεπε ένας εργαζόμενος να έχει ενεργή σύμβαση, για να μπει σε αναστολή και να δικαιούται το επίδομα, δεν ορίστηκε η 14η Μαρτίου, δηλαδή η πραγματική ημέρα που σταμάτησαν να λειτουργούν τα καταστήματα, αλλά η 21η Μαρτίου, μια ολόκληρη εβδομάδα μετά κατά την οποία βρίσκονταν κλειστά!
Είναι τόσο παράλογη και αυθαίρετη αυτή η επιλογή που καταντά εμπαιγμός. Ουσιαστικά δηλαδή ζητάει το αδύνατο (και παράνομο): να ανανεώσει ένας εργοδότης συμβάσεις σε μια ήδη κλειστή επιχείρηση. Η στόχευση αυτού του «σφάλματος» είναι προφανής, να μειωθούν οι δικαιούχοι με τρόπο που δε θα γίνει εύκολα αντιληπτός, καθώς πλήττει μικρή μερίδα «άτυχων» συμβασιούχων ορισμένου χρόνου, που χάνουν το επίδομα, μολονότι εργάζονταν κανονικά μέχρι και την τελευταία μέρα λειτουργίας της επιχείρησης.
Με τον τρόπο αυτό καταδικάζονται ξανά στην ανέχεια πολλοί εργαζόμενοι, ειδικά σε κλάδους όπως η εστίαση, οι οποίοι άλλωστε είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης, καθώς εδώ και χρόνια εργάζονται υποαμειβόμενοι και υποασφαλισμένοι.
Ωστόσο αυτή την φορά η κρατική αναλγησία - πονηριά ξεπέρασε κάθε όριο, και ουσιαστικά μας υποβιβάζει σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας, στερώντας μας, κατά την πρωτόγνωρα δύσκολη αυτή περίοδο, στην οποία είναι πρακτικά αδύνατο να εργαστούμε αλλού, την απολύτως απαραίτητη για την επιβίωσή μας οικονομική ενίσχυση των 800 ευρώ, η οποία αποτελεί το μοναδικό μας εισόδημα για τους επόμενους μήνες, για τη στοιχειώδη διαβίωση των οικογενειών μας, ενώ μας αποστερεί και την ασφαλιστική μας κάλυψη εν μέσω πανδημίας.
Τέλος, η περιβόητη απαγόρευση των απολύσεων, την οποία προέβλεψε η ίδια ΚΥΑ, καθιστά άκυρες τις απολύσεις που έγιναν μετά τις 18/3, οπότε προφανώς δε μας καταλαμβάνει, λόγω του παραπάνω τεχνάσματος, φροντίζοντας να αφήσει τις συμβάσεις μας να λήξουν σε κλειστά μαγαζιά.
Η επιλογή αυτού του αυθαίρετου χρονικού κριτηρίου της 21/3/2020 οδηγεί σε ανόμοια μεταχείριση απολύτως όμοιων περιπτώσεων, η οποία αντίκειται ευθέως στη συνταγματική αρχή της ισότητας (αρ. 4 Συντάγματος), καθώς όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι που δε δικαιούνται την οικονομική ενίσχυση των 800€ και τη συνέχιση της ασφάλισής τους βρίσκονται στην ίδια δεινή οικονομική θέση με τους συναδέλφους τους που θα το λάβουν, με παντελή αδυναμία να εργασθούν εν μέσω κορονοϊού, και με όλα τα έξοδα διατροφής, ενοικίου, υγείας κλπ των ιδίων και των οικογενειών τους».
