Ο βαρυποινίτης Νίκος Παλαιοκώστας είχε υποβάλει 13 αιτήσεις, για να λάβει άδεια από τις φυλακές Πατρών, όπου κρατείται. Πρόσφατα πέτυχε για πρώτη φορά να γίνει δεκτή η αίτησή του από το συμβούλιο της φυλακής στην Πάτρα όπου κρατείται, αλλά το ΟΚ του συμβουλίου σκόνταψε στον εισαγγελέα Εφετών.
Από το 2014, ο βαρυποινίτης Νίκος Παλαιοκώστας δικαιούται να αιτηθεί άδεια από τη φυλακή αλλά η απάντηση και στις 12 προηγούμενες αιτήσεις χορήγησης αδείας ήταν σταθερά η ίδια: ''Το αίτημά σας για χορήγηση αδείας απερρίφθη διότι η ποινική σας κατάσταση και η σχέση με την ελληνική Δικαιοσύνη δεν παρέχουν τη βεβαιότητα ότι θα κάνετε ορθή χρήση αυτής''.
Σύμφωνα με έγγραφο που φέρνει στο φως της δημοσιότητας η εφημερίδα ''ΕΘΝΟΣ'', το Πειθαρχικό Συμβούλιο του Καταστήματος Κράτησης Πατρών έκανε δεκτή την αίτηση του βαρυποινίτη Νίκου Παλαιοκώστα για τη χορήγηση αδείας.
Ωστόσο, δύο μέρες αργότερα ο αρμόδιος εισαγγελέας Εφετών προσέφυγε σε βάρος της απόφασης αυτής, αναφέροντας: ''από την επισκόπηση του φακέλου του, ο αιτών κρατούμενος κρατείται με συγχωνευτική απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων, με την οποία ορίστηκε συνολική ποινή στερητική της ελευθερίας 197 ετών και 376 μηνών, εκ των οποίων εκτιτέα ορίζονται τα 25 έτη και ποινή ισόβιας κάθειρξης. Από το πιστοποιητικό κράτησης προκύπτει ότι πληροί τις αναφερόμενες στη μείζονα σκέψη προϋποθέσεις του νόμου για τη χορήγηση αδείας, όμως παρέμεινε εκτός φυλακής λόγω αποδράσεως 16 έτη, 9 μήνες και 43 ημερών. Συνεπώς, προκύπτει ότι ο αιτών κατηγορούμενος δεν παρέχει τα εχέγγυα καλής χρήσης της άδειας".
''Η συμπεριφορά του από την πρώτη στιγμή κράτησης του είναι υποδειγματική. Ο λόγος που επικαλέστηκε ο εισαγγελέας είναι η συμπεριφορά του Νίκου προ της κρατήσεώς του. Ο νομοθέτης θέσπισε τον θεσμό αδειών αφενός για να προετοιμαστεί ο κρατούμενος για επανένταξη στην κοινωνία και αφετέρου για να επιβραβευτεί η καλή συμπεριφορά. Εδώ, παρακάμπτονται αυτές οι βουλήσεις και αναρωτιέμαι γιατί, δεδομένου ότι ο Νίκος Παλαιοκώστας δεν έχει βάψει τα χέρια του με αίμα'', αναφέρει η δικηγόρος του Ελισσάβετ Πούλιου.
