Την θέση ότι θα πρέπει να υπάρξει επένδυση στην Ευρώπη, εάν υπάρχει και πίστη σε αυτή, εξέφρασε ο Αντόνιο Κόστα, πρωθυπουργός της Πορτογαλίας, κατά τη συνεδρίαση της Ολομέλειας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή των Περιφερειών σχετικά με το «Μέλλον της Ευρώπης: σύγκλιση και ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης».
Ο κ. Κόστα σημείωσε ότι η πολιτική συνοχή και η ποικιλομορφία είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της επιτυχίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται οι πολιτικές συνοχής ξεπερνάει τις εσωτερικές εθνικές αγορές και διαμορφώνει μια ευρωπαϊκή ταυτότητα. «Δεν γίνεται και δεν πρέπει να αναδιαμορφωθεί μετά το 2020. Πρέπει να αναπτύξουμε μια βιώσιμη πολιτική συνοχής, μια βιώσιμη κοινωνία με ανταγωνιστική οικονομία. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα εδάφη μας».
Ο Πορτογάλος πρωθυπουργός υπογράμμισε ότι δεν αρκεί να υπάρχει μια πολιτική συνοχής στο εμπόριο αλλά να αναπτυχθούν ουσιαστικές υποδομές. Η αγορά σήμερα δεν περιορίζεται στα όρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και στις σχέσεις με το παγκόσμιο εμπόριο. Η σύγκλιση είναι η αληθινή προστιθέμενη αξία και θεμέλιο για την Ευρώπη. Παράλληλα πρέπει να καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή, εφαρμόζοντας ενιαίους νόμους που θα προστατεύουν το ευρωπαϊκό εμπόριο σε σχέση με το παγκόσμιο. Με αυτό τον τρόπο θα ενισχυθεί η Ευρωζώνη και κατ’ επέκταση οι πολιτικές συνοχής. «Τα κράτη μέλη πρέπει να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τα δυνατότητες τους. Πρέπει να δουλέψουμε όλοι μαζί, χέρι με χέρι».
Τόνισε επιπλέον ότι με το Ηνωμένο Βασίλειο να εγκαταλείπει την Ένωση, είναι αδύνατον να ελπίζουμε σε περισσότερες παροχές χωρίς να αυξήσουμε τις συνεισφορές. Η διακυβέρνηση σε πολλαπλά επίπεδα είναι μια αξία που διασφαλίζει τις πολιτικές συνοχής και ενισχύει τις οικονομικές δομές όπως το σχέδιο Γιούνκερ.
Επιπρόσθετα, αναφέρθηκε στις προκλήσεις που καλείται σήμερα η Ευρώπη να αντιμετωπίσει, όπως η κλιματική αλλαγή, η παγκοσμιοποίηση, ο αυτοματισμός, η τρομοκρατία και η μετανάστευση. Όσον αφορά την τελευταία, εκτός από τις εισροές και τις αθρόες μετακινήσεις μεταναστών εντός και εκτός Ευρώπης, το μεγαλύτερο ζήτημα που προκύπτει συνακόλουθα είναι αυτό της ενσωμάτωσης των ατόμων στην κοινωνία στην οποία εισέρχονται. Το βάρος της μετανάστευσης λοιπόν, δεν πρέπει να το επωμιστεί μόνη της η Ιταλία, η Ελλάδα και η Μάλτα ως χώρες υποδοχής ούτε και οι τελικοί προορισμοί όπως η Σουηδία. Κάθε χώρα, συμπεριλαμβανομένης της Πορτογαλίας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν.
Επομένως, η Ευρώπη πρέπει να επενδύσει σε προγράμματα κοινωνικής ένταξης σε συνεργασία με τις περιφέρειες και τις τοπικές αρχές. Με αυτό τον τρόπο θα καταπολεμηθεί η ριζοσπαστικοποίηση. Αυτό ισχύει για κάθε περιφέρεια που ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, από τις πιο κεντρικές έως τις πιο απομακρυσμένες. Άλλωστε η Ευρώπη, όπως είπε, δεν θα ήταν αυτό που είναι δίχως τις απομακρυσμένες αυτές περιοχές. Είναι αυτές που σε ένα παγκοσμιοποιημένο κόσμο μας δίνουν ταυτότητα.
Τέλος, ο ίδιος δήλωσε αισιοδόξος για τις ικανότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης και υπογράμμισε ότι η Ευρώπη δεν πρέπει να απλώς να διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος αλλά να βελτιώσει ουσιαστικά την καθημερινή ζωή των πολιτών.
