Οι περισσότεροι γνωρίζουμε ότι η Νάπολη είναι χτισμένη επάνω σε δύο πολύ ενεργά ηφαίστεια, τον Βεζούβιο και το Κάμπι Φλεγκρέι και ότι είναι μία από τις πόλεις στον κόσμο που κινδυνεύουν περισσότερο από την ηφαιστειακή δραστηριότητα. Σχεδόν κανένας όμως δεν ξέρει, ότι και η Ρώμη είναι χτισμένη ακριβώς ανάμεσα σε δύο μεγάλα ηφαίστεια: το Σαμπατίνι στα βόρεια και το Κόλι Αλμπάνι στο νότο. Αυτά τα ηφαίστεια δεν έχουν εκραγεί εντός της ιστορικής μνήμης. Έτσι, το Σαμπατίνι θεωρείται "ανενεργό" και κανείς δεν ανησυχεί πολύ για το Κόλι Αλμπάνι. Ωστόσο, και τα δύο είναι θερμά και εκπέμπουν ηφαιστειακά αέρια. Υπάρχει μάγμα εκεί, αλλά πιο βαθιά στον φλοιό, μακριά από το οπτικό πεδίο. Η ανάλυσή των πιο πρόσφατων δεδομένων από τους ηφαιστειολόγους Λούκα Καρίτσι και Γκουίντο Τζιορντάνο δείχνει ότι πρόκειται για ηφαίστεια μεγάλης διάρκειας που ενδέχεται να δημιουργήσουν νέες εκρήξεις.
Αυτά τα ηφαίστεια δεν είναι τα μόνα. Υπάρχουν εκατοντάδες ηφαίστεια σε όλο τον κόσμο που οι επιστήμονες θεωρούν νεκρά, αλλά μπορεί στην πραγματικότητα να είναι ενεργά και θα πρέπει να παρακολουθούνται. Ερευνητές είχαν υπολογίσει ότι περισσότερα από 800 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κοντά σε ενεργά ηφαίστεια, αλλά οι ηφαιστειολόγοι πιστεύουν ότι εκατοντάδες εκατομμύρια περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να είναι εκτεθειμένοι εν αγνοία τους σε ηφαιστειακές εκρήξεις.
Οι δύο προαναφερομενοι ηφαιστειολόγοι έχουν προτείνει έναν καινοτόμο τρόπο για να προσδιορίζεται εάν ένα ηφαίστειο είναι πιθανό να επανενεργοποιηθεί ή όχι: Λαμβάνοντας υπόψη όχι μόνο την τελευταία έκρηξη, αλλά και τη θερμική κατάσταση του υδραυλικού του συστήματος. Αυτός δεν είναι ο μόνος - ούτε καν ο καλύτερος αναγκαστικά - τρόπος για να γίνει αυτό. Αλλά με τον νέο τους Δείκτη Ηφαιστειακής Δραστηριότητας, μπορούν να εντοπίσουν ηφαίστεια που έχουν διαφύγει της προσοχής αλλά χρήζουν στενής παρακολούθησης.
Ελλιπής παρακολούθηση και... δυσάρεστες εκπλήξεις
Γενικά πιστεύεται ότι υπάρχουν περίπου 1.500 δυνητικά ενεργά ηφαίστεια σε όλο τον κόσμο, περίπου 500 από τα οποία έχουν εκραγεί σε ιστορικούς χρόνους. Μερικά, όπως η Αίτνα στην Ιταλία και το Όρος Αγία Ελένη στην πολιτεία της Ουάσιγκτον, έχουν μελετηθεί εκτενώς. Αλλά μόνο ένας περιορισμένος αριθμός ηφαιστείων βρίσκεται υπό παρακολούθηση, εν μέρει λόγω έλλειψης κεφαλαίων. Ως αποτέλεσμα, πολλές ηφαιστειακές εκρήξεις ξαφνιάζουν τους ανθρώπους - όπως το ηφαίστειο Τσαϊτέν στη νότια Χιλή, το οποίο εξερράγη το 2008 μετά από 9.000 χρόνια σιωπής, καλύπτοντας την κοντινή πόλη Τσαϊτέν με περισσότερο από ένα μέτρο λασπώδους στάχτης.
Αυτό το πρόβλημα είναι αναγνωρισμένο εδώ και καιρό και πολλοί ηφαιστειολόγοι έχουν προτείνει τρόπους βελτίωσης της κατάστασης. Στη δεκαετία του 1990, που ήταν η Διεθνής Δεκαετία για τη Μείωση των Φυσικών Καταστροφών, οι ερευνητές εντόπισαν 16 ηφαίστεια άξια ιδιαίτερης προσοχής λόγω της ιστορίας μεγάλων εκρήξεων και της γειτνίασης με πυκνοκατοικημένες περιοχές.
Οι επιστήμονες έχουν προτείνει τρόπους χρήσης δορυφόρων και drones για την παρακολούθηση της δραστηριότητας και έχουν ζητήσει περισσότερη τοπική παρακολούθηση επί του εδάφους. Αλλά θα χρειαστεί επίσης να σχεδιαστούν νέες προσεγγίσεις για να εντοπίσουμε γίγαντες που "κοιμούνται" και να κοιτάξουμε βαθιά στην κοιλιά των ηφαιστείων.
Αυτή τη στιγμή, παραδόξως, δεν υπάρχει ένας συγκεκριμένος επιστημονικός τρόπος για να οριστεί η δραστηριότητα ενός ηφαιστείου. Τα κύρια δεδομένα που εξετάζουν οι ηφαιστειολόγοι είναι η ημερομηνία της τελευταίας έκρηξης και ορισμένες μετρήσεις της γνωστής ιστορίας των εκρήξεων (όπως η συχνότητα και το μέγεθος των προηγούμενων εκρήξεων). Αυτή η μέθοδος συχνά επηρεάζεται από το ποιοι πολιτισμοί έχουν κρατήσει αρχείο εκρήξεων ή ποιες περιοχές έχουν μελετηθεί και αγνοεί πώς εξελίσσονται τα ηφαίστεια με την πάροδο του χρόνου.
Πιο επικίνδυνα τα παλαιότερα "ανενεργά" ηφαίστεια
Τα ηφαίστεια αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου. Η μακροπρόθεσμη διαρροή μάγματος στον φλοιό της Γης από βαθύτερα αλλάζει τη θερμοκρασία και τις φυσικές ιδιότητες του φλοιού. Τα νεότερα ηφαίστεια τείνουν να κάθονται πάνω από έναν ψυχρότερο φλοιό, που δεν μπορεί να αποθηκεύσει πολύ μάγμα. Τα παλαιότερα ηφαίστεια έχουν θερμότερο φλοιό, που μπορεί να υποστηρίξει μεγαλύτερες ποσότητες μάγματος και έτσι τείνουν να παράγουν μεγαλύτερες εκρήξεις με μεγαλύτερες περιόδους ανάπαυσης ενδιάμεσα.
Με άλλα λόγια, ένα παλαιότερο ηφαιστειακό σύστημα πρέπει να έχει παραμείνει ήσυχο για πολύ περισσότερο πριν θεωρηθεί εξαφανισμένο. Μπορείτε να υπάρχει ένα μεγάλο, επικίνδυνο ηφαίστειο το οποίο παραμένει για χιλιάδες χρόνια σε ένα είδος "ύπνου", με το μάγμα του να κρύβεται πολύ πιο κάτω, απαρατήρητο. Αυτό το μάγμα μπορεί να μεταναστεύσει γρήγορα σε ρηχούς θαλάμους και το ηφαίστειο μπορεί να εκραγεί.
Οι δύο ηφαιστειολόγοι δημιούργησαν τον δείκτη ηφαιστειακής δραστηριότητας επειδή δεν μπόρεσαν να βρουν έναν υπάρχοντα καλό δείκτη που να λαμβάνει υπόψη αυτή τη γήρανση των ηφαιστείων. Ο δείκτης τους παράγει έναν μόνο αριθμό, που συγκρίνει τη δραστηριότητα οποιουδήποτε ηφαιστείου με όλα τα άλλα εκεί έξω, με βάση την τελευταία έκρηξη, πόσο μάγμα έχει βγάλει συνολικά το ηφαίστειο σε ολόκληρη την ιστορία του και τον μέσο ρυθμό με τον οποίο έχει ξέσπασε σε όλη του τη ζωή.
Αυτή η ανάλυση προκαλεί μερικές εκπλήξεις. Για παράδειγμα, η ανάλυσή τους δείχνει ότι το Κόλι Αλμπάνι της Ιταλίας έχει υψηλότερο δείκτη δραστηριότητας από το διάσημο — και σαφώς ακόμα ενεργό — ηφαίστειο Γιέλοουστόουν Καλντέρα στο Γουαϊόμινγκ.
Ωστόσο, υπάρχει ένα πρόβλημα: Συχνά, δεν γνωρίζουμε πόσο παλιό είναι ένα ηφαιστειακό σύστημα. Η παλαιότερη χρονολογημένη έκρηξη της καλντέρας Κάμπρι Φλεγκρέι στη Νάπολη, για παράδειγμα, είναι πριν από 80.000 χρόνια. Ωστόσο, πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι αυτό το ηφαίστειο άρχισε να εκρήγνυται τουλάχιστον μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν. Αυτό θα άλλαζε σημαντικά τον δείκτη δραστηριότητας για αυτό το σύστημα.
Η ανάλυση των δύο ηφαιστειολόγων υπογραμμίζει ότι, εάν υπάρξει μια μεγάλη εκστρατεία για τη μέτρηση αυτών των παραγόντων σε όλο τον κόσμο, η λίστα με τα ανησυχητικά ηφαίστεια θα διευρυνθεί πολύ.
Τι πρέπει να γίνει;
Πολλά από αυτά τα ηφαίστεια φαίνονται ήσυχα στην επιφάνεια, αλλά δεν ξέρουμε τι συμβαίνει βαθιά κάτω. Αυτό πρέπει να καταλάβουμε στη συνέχεια. Αυτή τη στιγμή, οι ερευνητές χρησιμοποιούν σεισμική τομογραφία (παρακολουθώντας πώς τα σεισμικά κύματα ταξιδεύουν μέσω της Γης) ή ηλεκτρική αγωγιμότητα για να προσπαθήσουν να κοιτάξουν στα βάθη. Ωστόσο, αυτές οι μέθοδοι γενικά δεν μπορούν να δουν τίποτα πιο λεπτομερές από περίπου 1 κυβικό χιλιόμετρο και αυτό χειροτερεύει με το βάθος, ακριβώς στις περιοχές από τις οποίες χρειαζόμαστε περισσότερες πληροφορίες.
Χρειαζόμαστε μια μεγάλη ώθηση στην επιστημονική κοινότητα για να βρούμε νέους και καλύτερους τρόπους για να δούμε 15 έως 20 χιλιόμετρα κάτω στην καρδιά ενός ηφαιστείου. Οι δύο ηφαιστειολόγοι θεωρούν ότι αυτό θα παρείχε πολύ μεγαλύτερους χρόνους προειδοποίησης για την πρόβλεψη της επανενεργοποίησης αδρανών ηφαιστείων (όπως το Τσαϊτέν).
Το πώς θα χρησιμοποιηθούν αυτές οι πληροφορίες εξαρτάται τελικά από τους ντόπιους. Οι άνθρωποι ζουν γύρω από ενεργά ηφαίστεια από την αυγή της ανθρωπότητας. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να σταθμίσουμε έναν αβέβαιο μελλοντικό κίνδυνο με τις ανάγκες της καθημερινής ζωής.
Όπως επισημαίνουν ο Λούκα Καρίτσι και ο Γκουίντο Τζιορντάνο, δεν είναι δουλειά των ηφαιστειολόγων να λένε στους ανθρώπους τι να κάνουν, αν θα μείνουν ή θα φύγουν. Αλλά, οι άνθρωποι που ζουν κοντά σε τέτοια ηφαίστεια, αξίζουν μια επιστημονική αξιολόγηση των πιθανών κινδύνων που αντιμετωπίζουν. Και ελπίζουν ότι η μεθοδολογία τους θα βοηθήσει.
