Στη διάρκεια της κρίσης είδαμε και μάθαμε ότι οι τράπεζες – που θεωρούνταν παλιότερα «μηχανές κερδών» - δεν είναι πολύ σίγουρες επιχειρήσεις: Όχι μόνο δεν κερδίζουν πάντα, αλλά συχνά χάνουν – και ενίοτε χρεοκοπούν.
Και οι τραπεζίτες δεν κάνουν τις καλύτερες δυνατές επιλογές στη διαχείριση των κεφαλαίων τους: Περνούν από «ψιλό κόσκινο» τους υποψήφιους δανειολήπτες όταν είναι να δανείσουν λίγες χιλιάδες ευρώ, αλλά πολλές φορές «κλείνουν τα μάτια» ή κοιτάζουν μόνον τη «βιτρίνα», όταν πρόκειται να δώσουν εκατομμύρια.
Μια τέτοια περίπτωση είναι η ιστορία με τα Folli Follie. Οι τέσσερις συστημικές τράπεζες δάνειζαν επί χρόνια δεκάδες εκατομμύρια σ’αυτήν την «λαμπερή» ελληνική εταιρεία, χωρίς να καταλάβουν ούτε το παραμικρό από τα «τέρατα και σημεία» που ανακάλυψε ένα fund από την Νέα Υόρκη, με μια έρευνα λίγων μηνών.
Ενώ ξέρουν απέξω και ανακατωτά την ελληνική αγορά, τα διάφορα «μυστικά» της και τα επιχειρηματικά ντεσού, οι τραπεζίτες έβλεπαν στην Folli Follie μόνο ένα success story και μια ευκαιρία να βγάλουν τόκους.
Μετά τις αποκαλύψεις του αμερικανικού fund, όταν κατάλαβαν ότι θα χάσουν τα λεφτά τους, έκαναν αυτό που ξέρουν να κάνουν από την εποχή των σαράφηδων: Ζήτησαν εξασφαλίσεις.
Τις πήραν και επανήλθαν στον ήσυχο ύπνο τους.
Δεν είχαν φαντασθεί ότι η Folli θα ζητούσε προστασία από τους πιστωτές και θα έβαζε μπροστά τη διαδικασία του Πτωχευτικού Κώδικα, για εξυγίανση με κούρεμα των πιστωτών. Αιφνιδιάσθηκαν! Γιατί οι Κουτσολιούτσοι ήταν καθώς πρέπει επιχειρηματίες και δεν θα μαχαίρωναν πισώπλατα τους καλούς δανειστές τους. Μάλλον αυτό πίστευαν - κι έμειναν άπραγοι.
Προχθές, στο Πρωτοδεικείο όπου συζητούνταν η αίτηση της Folli Follie για προσωρινή προστασία από τους πιστωτές, οι εκπρόσωποι των τραπεζών μόνο που δεν… έκλαιγαν μπροστά στο δικαστή, για να τους επιτρέψει κατ' εξαίρεση να ρευστοποιήσουν κάποιες εξασφαλίσεις (το πακέτο μετοχών των Attica Stores), ενώ οι άλλοι πιστωτές θα έμεναν στα κρύα του λουτρού.
Φυσικά, ο δικαστής δεν μπορούσε να τους κάνει τέτοια χάρη, χωρίς τον κίνδυνο να γίνει η Ελλάδα πρωτοσέλιδο στο διεθνή οικονομικό Τύπο ως η πιό τριτοκοσμική χώρα της ευρωζώνης, με δικαστήρια που ρίχνουν ξένους πιστωτές/ομολογιούχους για να προστατεύονται οι εντόπιοι τραπεζίτες.
Τώρα, αν οι Κουτσολιούτσοι καταφέρουν να φθάσουν σε μια συμφωνία εξυγίανσης, οι ελληνικές τράπεζες θα υποστούν ένα κουρεματάκι κάποιων δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ.
Όποιος πιστεύει ότι με τέτοια συστημική ανικανότητα των τραπεζών (η διαφθορά είναι άλλη συζήτηση) μπορούμε να δούμε αναπτυξιακή απογείωση σε αυτή τη χώρα, ας κρατήσει τις προσδοκίες του χαμηλότερα.
Σ. Ν. Χ.
