Πρώτη φορά πρωθυπουργός επιμένει σε μία νομοθετική μεταρρύθμιση που υποστηρίζεται από την αντιπολίτευση, αλλά διαιρεί το κόμμα του. Η στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη στο θέμα του γάμου ομόφυλων ζευγαριών προκαλεί ποικίλα σχόλια και αφήνει αναπάντητα ερωτηματικά όσον αφορά τις σκοπιμότητες που την υπαγορεύουν, αλλά και τις προθέσεις και τους πολιτικούς σχεδιασμούς του πρωθυπουργού.
Πολιτικοί αναλυτές επισημαίνουν ότι ο κ. Μητσοτάκης αγνοεί τις εσωκομματικές αντιδράσεις και κινείται με τον “αέρα του επικυρίαρχου” του πολιτικού παιχνιδιού, έχοντας την ακλόνητη πεποίθηση ότι όχι μόνον θα κερδίσει κι αυτή τη μάχη, αλλά θα φέρει τελικά το κυβερνών κόμμα απολύτως “στα μέτρα του”: Θα εξουδετερώσει εστίες αντίστασης, εξαλείφοντας παράλληλα ιδεολογικολιτικές αντιλήψεις και αγκυλώσεις που καταδυναστεύουν το κόμμα από καταβολής του.
Είναι ένα από τα μεγάλα στοιχήματα για τον πρωθυπουργό, που φιλοδοξεί να ολοκληρώσει την πολιτική διαδρομή του μετασχηματίζοντας τη ΝΔ από δεξιό-συντηρητικό κόμμα σε ένα σύγχρονο πολιτικό φορέα του φιλελεύθερου κεντροδεξιού-κεντρώου χώρου.
Αλλαγές χωρίς ρίσκο
Η θεσμοθέτηση του γάμου και της τεκνοθεσίας ομόφυλων ζευγαριών είναι η ευκαιρία και η αφορμή για να προχωρήσει σχεδόν ανώδυνα το εσωτερικό ξεκαθάρισμα στη ΝΔ, με την απώθηση των καταλοίπων της σκληρής δεξιάς στο περιθώριο και τη σταδιακή αλλαγή του ιδεολογικοπολιτικού προφίλ του κόμματος, ιδιαίτερα στα κοινωνικά θέματα.
Ο κ. Μητσοτάκης είναι βέβαιος ότι δεν αναλαμβάνει ρίσκο. Γνωρίζει ότι από αυτούς που αντιτίθενται στο νομοσχέδιο, κανένας δεν θα τολμήσει να αντιπαρατεθεί ανοιχτά, ούτε θα θελήσει - ούτε είναι σε θέση - να προκαλέσει πολιτική ζημιά στην παράταξη. Επιδιώκει λοιπόν να ενισχύσει το φιλελεύθερο προφίλ του και την πολιτική κυριαρχία του σε βάρος της συντηρητικής πτέρυγας του κόμματός του – η οποία στην πραγματικότητα αποτελεί πλειοψηφικό ρεύμα στη ΝΔ.
Πολιτικοί αναλυτές επισημαίνουν ότι αυτή η αλλαγή “μεταφράζεται” σε μετατόπιση του στίγματος της ΝΔ προς τον κεντρώο/κεντροδεξιό χώρο – κάτι που αποτελεί στόχο του κ. Μητσοτάκη και σημαίνει πολλά για τη δική του προσωπική πολιτική παρουσία και εικόνα.
Η μετατόπιση προς το Κέντρο και η εκχώρηση ζωτικού χώρου προς την “δεξιά-Δεξιά”, εκτιμάται ότι εξυπηρετεί στρατηγικά τη ΝΔ: Η αμφισβήτηση της πρωτοκαθεδρίας της μπορεί να προέλθει μόνο από το χώρο του κέντρου και της κεντροαριστεράς – άρα εκεί πρέπει να κυνηγήσει ψήφους.
Οι βλέψεις για ευρωπαϊκό θώκο
Ομως ο σχεδιασμός δεν αφορά μόνον την πολιτική-εκλογική στρατηγική της ΝΔ. Συναρτάται και με προσωπικές πολιτικές επιδιώξεις.
Το προσωπικό στοίχημα για τον πρωθυπουργό είναι να φιλοτεχνήσει το προφίλ ενός μεταρρυθμιστή φιλελεύθερου πολιτικού ηγέτη με ευρωπαϊκή εμβέλεια και αναγνώριση.
Σχεδιάζει λοιπόν τις κινήσεις του λαμβάνοντας υπόψη όχι μόνο το εκλογικό σώμα και το εσωτερικό ακροατήριο, αλλά και την αποδοχή που μπορεί να έχουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο – από το ΕΛΚ και τις κυβερνήσεις των μεγάλων χωρών της ΕΕ μέχρι το Διευθυντήριο των Βρυξελλών.
Αυτό είναι που έχει τροφοδοτήσει έντονη σεναριολογία ότι ο κ. Μητσοτάκης θα έβλεπε ως επιστέγασμα μιας επιτυχούς πολιτικής “καριέρας” στην Ελλάδα την ανάληψη υψηλού θώκου στις Βρυξέλλες, ενδεχομένως του προέδρου της ΕΕ.
Μπορεί να είναι εντελώς αβάσιμο, αλλά ουδείς γνωρίζει τις μύχιες σκέψεις του πρωθυπουργού -άλλωστε αυτό που συντηρεί τη σεναριολογία είναι η ερμηνεία της στάσης και των κινήσεων του.
