Η κακή διοίκηση δεν είναι απλώς ένα επιχειρηματικό ζήτημα, είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα. Σύμφωνα με έρευνα της Gallup, το 41% των εργαζομένων δηλώνει ότι βιώνει "έντονο στρες" λόγω κακών διοικητικών πρακτικών, γεγονός που συμβάλλει στην επιδείνωση της ψυχολογικής υγείας και στη μείωση της παραγωγικότητας. Οι εργαζόμενοι σε περιβάλλοντα με κακή ηγεσία είναι κατά 60% πιο πιθανό να βιώσουν άγχος. Το συνολικό κόστος αυτής της κρίσης υπολογίζεται σε 8,9 τρισεκατομμύρια δολάρια, ποσό που αντιστοιχεί στο 9% του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Το πιο ανησυχητικό; Το 82% των μάνατζερ χαρακτηρίζονται ως "κατά τύχη" μάνατζερ, δηλαδή προάγονται σε διοικητικές θέσεις χωρίς εκπαίδευση ή καθοδήγηση. Σε αυτό το πλαίσιο, η αναβάθμιση των δεξιοτήτων τους είναι ζωτικής σημασίας.
Φυσικά, ένας "κατά τύχη" μάνατζερ μπορεί να γίνει εξαιρετικά αποτελεσματικός ηγέτης, δίνοντας προσοχή κατ' αρχάς σε τέσσερα σημαντικά πράγματα που μπορούν να κάνουν τη διαφορά:
1. Από τον έλεγχο στην καθοδήγηση
Οι "κατά τύχη" μάνατζερ συνήθως προέρχονται από τεχνικές θέσεις και προάγονται λόγω εξειδίκευσης, χωρίς όμως να διαθέτουν δεξιότητες ηγεσίας. Χωρίς την κατάλληλη εκπαίδευση, συχνά καταφεύγουν σε ένα αυταρχικό μοντέλο διοίκησης, όπου δίνουν εντολές και προσπαθούν να λύσουν όλα τα προβλήματα των ομάδων τους.
Το αποτέλεσμα είναι ένα περιβάλλον άγχους, όπου οι εργαζόμενοι φοβούνται να πάρουν πρωτοβουλίες, ενώ οι μάνατζερ καταλήγουν να εργάζονται υπερβολικά, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο χαμηλής παραγωγικότητας.
Για να σπάσουν αυτόν τον κύκλο, πρέπει να μετακινηθούν από τη νοοτροπία του "μάνατζερ-διοικητή" σε αυτήν του "μάνατζερ-καθοδηγητή".
2. Από τις απαντήσεις στις ερωτήσεις
Ένας αποτελεσματικός μάνατζερ δεν πρέπει να δίνει μόνο απαντήσεις, αλλά να θέτει τις σωστές ερωτήσεις. Ένα καλά διατυπωμένο ερώτημα βοηθά τους εργαζομένους να αναπτύξουν τις ικανότητές τους, να βρουν λύσεις και να αισθανθούν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στις αποφάσεις τους.
Αντί να επιβάλλετε αποφάσεις, δημιουργήστε ένα περιβάλλον όπου οι εργαζόμενοι αισθάνονται ελεύθεροι να εκφράσουν τις ιδέες τους. Αντί για "Γιατί το έκανες έτσι;", δοκιμάστε "Τι μπορούμε να αλλάξουμε για να πετύχουμε καλύτερο αποτέλεσμα;". Οι ερωτήσεις που ξεκινούν με "τι" αντί για "γιατί" απομακρύνουν την αίσθηση ευθύνης από το άτομο και επικεντρώνονται στο πρόβλημα.
3. Νοοτροπία coaching
Πολλές εταιρείες έχουν επενδύσει σε προγράμματα "Manager as Coach", αλλά λίγες έχουν καταφέρει να αλλάξουν ουσιαστικά τη συμπεριφορά των μάνατζερ. Ο λόγος; Το coaching συχνά διδάσκεται ως μια διαδικασία επίσημων συναντήσεων, που δεν είναι ρεαλιστική στον σύγχρονο εργασιακό ρυθμό.
Αντί για αυτό, οι μάνατζερ πρέπει να ενσωματώσουν το coaching στην καθημερινότητά τους, αναγνωρίζοντας "στιγμές coaching" κατά τη ροή της εργασίας.
Ένας καλός μάνατζερ δεν περιμένει μια προγραμματισμένη συνάντηση για να δώσει ανατροφοδότηση, αλλά αξιοποιεί κάθε ευκαιρία για να ενισχύσει τη μάθηση και την ανάπτυξη των εργαζομένων.
Σύμφωνα με έρευνα του London School of Economics, οι μάνατζερ που υιοθέτησαν αυτή την προσέγγιση αύξησαν κατά 70% τον χρόνο που αφιέρωναν στο coaching των ομάδων τους, οδηγώντας σε υψηλότερη απόδοση και δέσμευση.
4. Από τη διαχείριση στην ενδυνάμωση
Η σύγχρονη διοίκηση δεν αφορά τον έλεγχο των εργαζομένων, αλλά την ενδυνάμωσή τους. Ένας μάνατζερ που λειτουργεί ως enabler (ενδυναμωτής, διευκολυντής) δημιουργεί ένα περιβάλλον όπου οι εργαζόμενοι έχουν την ελευθερία και την αυτονομία να λαμβάνουν αποφάσεις.
Αυτό απαιτεί αλλαγή νοοτροπίας: από την ανάγκη διαρκούς επίβλεψης, στη δημιουργία μιας κουλτούρας εμπιστοσύνης. Όταν οι εργαζόμενοι αισθάνονται ότι η γνώμη τους έχει αξία και ότι η ανάπτυξή τους είναι προτεραιότητα, αναλαμβάνουν μεγαλύτερη ευθύνη και εργάζονται με περισσότερη αφοσίωση.
Εν ολίγοις, η μετατόπιση από ένα αυταρχικό στυλ διοίκησης σε ένα μοντέλο βασισμένο στην καθοδήγηση και την ενδυνάμωση των εργαζομένων μπορεί να αλλάξει ριζικά τις επιχειρήσεις. Οι μάνατζερ που επενδύουν στην ανάπτυξη των ανθρώπων τους, βλέπουν αυξημένη δέσμευση, μειωμένο άγχος και μια πιο παραγωγική, καινοτόμα και ευτυχισμένη ομάδα.
Η επανεφεύρεση του ρόλου των μάνατζερ δεν είναι απλώς ένα επιχειρηματικό πλεονέκτημα, είναι επιτακτική ανάγκη για έναν πιο υγιή, δίκαιο και επιτυχημένο εργασιακό κόσμο.
